Selenicereus wielkokwiatowy w doniczce - uprawa, pielęgnacja, podlewanie
Pochodzący z Kuby i Jamajki sukulent zachwyca swoimi ogromnymi kwiatami. W naturalnych rozmiarach można oglądać go w kaktusariach i ogrodach botanicznych polskich uniwersytetów. W uprawie doniczkowej jest to bardzo wdzięczna miniaturka, dość łatwa w uprawie, ale selenicereus wielkokwiatowy to roślina dla cierpliwych – zanim zakwitnie może minąć nawet kilkanaście lat.
Jeśli zainteresował cię ten temat, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o sukulentach.
Selenicereus wielkokwiatowy – kwiaty doniczkowe dla wytrwałych
Ten epifit (roślina potrzebująca do życia podpór w postaci innej rośliny, ale żywiąca się samodzielnie) w naturze jest po prostu zachwycający. Tworzy niby-rozetę złożoną z bardzo licznych pędów, nieregularnie rozłożonych, z których każdy przypomina osobnego kaktusa. Selenicereus wielkokwiatowy jest po prostu ogromny. Jego pędy mogą mieć nawet 5 metrów długości. W uprawie domowej roślina prezentuje się bardzo podobnie, chociaż ze względu na brak podpór jej o wiele krótsze i cieńsze pędy pokładają się. Wygląda to bardzo ozdobnie.
Pędy mają są ozdobione ostrymi i dość niebezpiecznymi kolcami. W ciągu najdłuższych dni w roku na roślinie pojawiają się dekoracyjne kwiaty. Selenicereus im zawdzięcza swój przydomek – są naprawdę bardzo duże. Długie, złożone z licznych łusek i działek okwiatu, które wyglądają jak kolce, prezentują się naprawdę egzotycznie. Płatki są cienkie, języczkowate w kształcie i zawsze mają biały kolor. Selenicereus wielkokwiatowy to kolejny sukulent nazywany „królową jednej nocy”. Każdy z kwiatów rozkwita wieczorem i ginie następnego poranka. Jednak jest ich bardzo wiele, a dobrze pielęgnowana roślina zakwita kilka razy w sezonie.
Roślina w naturze owocuje, wytwarzając duże, różowe owoce, pokryte licznymi kolcami. Wyglądem nieco przypominają smoczy owoc, nie są jednak tak smaczne. Selenicereus wielkokwiatowy w warunkach domowych nie owocuje – aby to się udało, kwiaty musiałyby zostać zapylone przez specjalny gatunek nietoperzy. Zapytanie ręczne rzadko przynosi skutek.
Uprawa selenicereusa wielkokwiatowego
Roślina do rozwoju potrzebuje dość specyficznych warunków, które jednak można zapewnić jej w domu. Aby te kwiaty doniczkowe po jakimś czasie uprawy zakwitły, należy zadbać o to, by wszystkie wymagania były spełnione w stu procentach. Jeśli tak nie będzie, selenicereus wielkokwiatowy będzie się rozwijał, ale może nie zakwitnąć.
Najważniejszym warunkiem jest odpowiedni dostęp do słońca. Roślina potrzebuje dużo rozproszonego światła, ale zwłaszcza w godzinach porannych lub popołudniowych. Z tego względu stawia się ją na zachodnim lub wschodnim oknie, gdzie będzie chroniona przed zbyt intensywnym światłem w ciągu dnia.
Roślina powinna być wsadzona w specjalne podłoże. 1/3 objętości doniczki powinna stanowić ziemia do kwiatów doniczkowych, 1/3 rozdrobniona kora drzewna, a resztę powinnien stanowić żwirek i odrobina dobrze przefermentowanego kompostu. Nieźle sprawdza się także podłoże do storczyków, pod warunkiem, że na dnie znajdzie się dość duża warstwa drenażu. Korzenie rośliny muszą mieć dostęp do powietrza. Warto pamiętać, że roślina zakwitnie tylko wtedy, gdy będzie miała ciasno w doniczce.
Pielęgnacja selenicereusa wielkokwiatowego: podlewanie i nawożenie
Te kwiaty doniczkowe są dość wymagające także jeśli chodzi o pielęgnację. Podlewanie wygląda podobnie jak u storczyków – przelewa się roślinę dużą ilością letniej wody. W tym wypadku dobrze sprawdza się deszczówka. Kolejne podlewanie przeprowadza się, kiedy 2-3 cm wierzchniej warstwy będą już suche, wszystko więc zależy od temperatury i wilgotności powietrza. Zanim roślina nie wytworzy kwiatów, należy ją intensywnie zraszać.
Selenicereus wymaga nawożenia. Do tego celu stosuje się nawóz do kaktusów. Najwygodniejsze w tym wypadku są pałeczki nawozowe, można także zastosować preparat granulowany. Nawożenie przeprowadza się przez cały sezon aż do zakwitnięcia co 10 dni.
Uprawa nie uda się, jeśli nie zapewnisz roślinie okresu zimowania. Selenicereus wielkokwiatowy od września do lutego nie powinien być nawożony, należy także ograniczyć podlewanie. W tym czasie roślinę przestawia się w chłodniejsze miejsce. Optymalna temperatura to 15 stopni Celsjusza.