Śniedek

Śniedek - uprawa, wymagania, zimowanie, praktyczne porady

Szukając kwiatów ciepłolubnych do obsadzania rabat, sadzenia wzdłuż ścieżek czy na skalniaki polecamy poznać roślinę, jaką jest śniadek. Kwiaty śniadka otwierają się na promienie słoneczne. W dni pochmurne nazywany jest „śpiochem”. Śniedki efektownie wyglądają w ogrodzie, posadzone w niewielkich skupiskach. Nie mają dużych wymagań glebowych. Roślina nie jest bardzo powszechna w uprawie krajowej ze względu na niską mrozoodporność.

Śniadek – opis rośliny

Śniadek przywędrował do Europy z południowej Afryki oraz Azji. Liczy około 140 gatunków. To roślina cebulowa warta uwagi ze względu na urocze kwiaty i małe wymagania. Charakterystyczne dla niemal wszystkich gatunków śniedków są kwiaty liczące sześć płatków. Wyglądem zbliżone do gwiazdy. Kwitnienie ma miejsce w okresie od końca kwietnia do września- zależnie od odmiany. Nie są wysokie, bo warunkach krajowych dorastają zwykle do 25-40 cm. Niektóre gatunki do 70 cm. Kolory śniadków to głównie biel, ale też pomarańcz i żółty. Nazwa łacińska  Ornithogalum pochodzi od słów ornis - ptak i gala - mleko, chodzi o biel kwiatów.

Płatki śniedków nim się rozwiną są jakby otoczone pancerzem w kolorze zielonym. Sam koszyczek kwiatowy jest wypełniony płatkami. Łodyga nie jest pokryta liśćmi. Te widzimy jedynie w dole rośliny, tuż przy ziemi. Liście są dość długie i wydłużone. Przez środek biegnie biała linia.

Warto wiedzieć, że kwiaty śniadków nie są otwarte cały dzień. Rozchylają się przed południem, zaś zamykają około 16:00. Jest to związane z największym nasłonecznieniem. W dni bez słońca nie otworzą się wcale. Bywa, że roślina nazywana jest żartobliwie „śpiochem”. Ważne jest, aby zapewnić jej maksymalnie słoneczne stanowisko.  Kiedykwiaty kwitną, to liście zamierają i pomału żółkną.

Poza rabatami, obrzeżami,  skalniakami śniadek pojawia się także wokół pni drzew. Niektóre gatunki nadadzą się z kolei do uprawy w donicy.

Uprawa oraz pielęgnacja

Śniadek preferuje bardzo ciepłe i słoneczne miejsca. Nie każdy gatunek nadaje się zatem do uprawy krajowej. Najpopularniejszy w polskich ogrodach jest śniedek baldszkowaty. Rozrasta się bardzo ładnie, gdyż sam się rozsiewa. Kiedy śniadek zbyt się rozrośnie nie będzie intensywnie kwitł, bo kępa będzie pobierał składniki odżywcze z ziemi i zabraknie ich na kwitnienie. Dlatego należy zapanować nad rozrastaniem się bocznych cebulek. Wyjściem jest co jakiś czas rozsadzać kępę na sadzonki.

Jest to roślina cebulowa zatem o sadzeniu do gruntu gatunków mrozoodpornych czyli śniadka baldaszkowatego należy pamiętać już we wrześniu- październiku, nie wiosną. Aby prawidłowo to zrobić dołki na cebulki winny mieć około 10 cm głębokości. Odstępy miedzy nimi także muszą być określone – koło 10-20 cm. Cebuli zaczynają swój rozwój w ziemi po zimie. Wówczas nie podlewa się ich. Wystarczy wilgoć w glebie. Jakość gleby dla śniadków nie jest istotny, jak zapewnienie porcji słońca. Dla optymalnego rozwoju gleba może być przepuszczalna i średnio żyzna. Nawozy nie są koniecznie. Jeśli chcemy ją zasilić to wystarczy prosty nawóz wieloskładnikowy dla roślin kwitnących ogrodowych. Choroby również nie dotyczą tej rośliny.  Nie zdarza się, że coś ją atakuje.

Śniadek lepiej poradzi sobie w suszy niż zbyt wilgotnym podłożu, dlatego podlewanie powinno być oszczędne. Raz na tydzień wystarczy.

Po zakończeniu kwitnienia cebulki odmian niemrozoodpornych należy wykopać. Najpopularniejszy w Polsce śniedek baldaszkowaty wprawdzie jest odporny na mróz, lecz czasem bywa, że nie poradzi sobie z jesienną słotą i ilością deszczu w ziemi. Cebule mogą zgnić. Reszta gatunków nie jest odporna na krajowe spadki temperatur. Cebule można nabyć w centrach ogrodniczych. Warto je dokładnie sprawdzić, czy nie są uszkodzone.

Rozmnażanie śniadków

Śniadek jako roślina cebulowa rozmnaża się przez tzw. cebulki przybyszowe. Robi się to od września do października w przypadku odpornego na mróz śniadka baldaszkowatego. Niezimotrwałe odmiany, które zakwitają od czerwca do sierpnia, sadzi się do gruntu od kwietnia do maja na głębokość 5-7 cm. Przed zimą cebulki koniecznie musimy wykopać i zimować.

Cebulki przybyszowe pobieramy od rośliny matecznej i sadzimy w innym miejscu zgodnie z zasadą powyżej.

Gatunki śniadka do uprawy w kraju

Śniadek baldaszkowaty to najpowszechniejszy gatunek w Polsce. Ma białe kwiaty i dorasta do 30 cm wysokości. Konieczne w jego uprawie stanowisko mocno nasłonecznione. Przez to, że rozsiewa się sam spotyka się go także poza ogrodami. W stanie dzikim. W stanie dzikim sporadycznie spotyka się śniadka cienkolistnego oraz śniedka Buchego (biało-zielone kwiaty.)

• Śniedek zwisły (łac. Ornithogalum nutans)– mierzy do 20- 60 cm wysokości i poradzi sobie w słońcu jaki półcieniu. Nada się na otoczki wokół pni drzew. Kwitnie od maja. Co ważne jego kwiaty są żółte lub u szlachetnych odmian czerwone.
• Śniedek arabski (łac. Ornithogalum Arabicum) - w Polsce spotykany jedynie w uprawie w pojemnikach na trasach. Ma białe kwiaty o urokliwym zapachu. Są one zebrane w baldachogrona. Dorasta od 30-60 cm wysokości. Kwitnie od czerwca do sierpnia.
• Śniedek wątpliwy – wyróżnia go barwa kwiatów, czyli kolor pomarańczowy. Także zebrane w baldachogrona. Konieczne w jego przypadku pełne słońce i żyźniejsza gleba. Cebule powinny zimować w chłodzie np. piwnicy. Nada się do uprawy doniczkowej. Wówczas całą donicę umieszczamy w zacisznym miejscu. W gruncie kwitnie od lipca.
• Śniedek Saundersa (łac. Ornithogalum saundersiae)- odznacza się białymi kwiatami z czarnym oczkiem zebranymi w baldachy. Dorasta aż do 60 cm wysokości. Pochodzi z Afryki. Kwitnie stosunkowo długo- około 2 miesiące. Zupełnie nie mrozoodporny. Może być uprawiany w donicy.

Śniedek - popularne odmiany, uprawa, pielęgnacja, porady praktyczne

Rośliny wieloletnie są doskonałą dekoracją ogrodów. Warto też zwrócić uwagę na okazy przeznaczone do uprawiania w doniczce. One z kolei ozdobią balkony i tarasy. Poszukując ciekawych gatunków polecamy zwrócić uwagę na śniedek. Występuje w wielu ciekawych odmianach, które można hodować w gruncie jak również w domu. Opisujemy, więc popularne rośliny należące do tego rodzaju. Podajemy ich wymagania uprawowe i sposoby pielęgnacji.

Śniedek w naturze i uprawie

Śniedek (Ornithogalum) to ogólna nazwa rodzaju cebulowych bylin zaliczanych do rodziny szparagowatych. W jego skład wchodzi około 100-150 gatunków. Wiele z nich naturalnie występuje w basenie Morza Śródziemnego. Niejeden śniedek rozwija się także w Europie, zachodniej Azji i południowej Afryce. Gatunkiem typowym, rosnącym również w Polsce jest śniedek baldaszkowaty. Poza nim na terytorium naszego kraju dziko rozwija się śniedek Buchego i cienkolistny. Inne odmiany są uprawiane, jako rośliny ozdobne w gruncie lub w doniczce.

Pierwszą rośliną ze wspomnianego rodzaju, którą opisujemy jest śniedek baldaszkowaty. Nie tylko występuje w naturze, ale jest też chętnie sadzony w ogrodach. To kwiat cebulowy dorastający do około 30 cm wysokości. Ma nagą łodygę i odziomkowe, długie, wąskie liście z wyraźnym białym paskiem. Silnie się rozrasta i tworzy kobierzec składający się z białych kwiatów. Mają one kształt gwiazdek o średnicy 2 cm. Zbierają się w baldachogrona na długich, 20-30 centymetrowych szypułkach. Ten śniedek nadaje się do nasadzeń na skalniaki i obwódki rabat. Można, więc stwierdzić, że jest dość uniwersalny.

Śniedek baldaszkowaty najlepiej rozwija się na nasłonecznionym stanowisku. W razie potrzeby poradzi sobie w nawet dużym zacienieniu. Nie potrzebuje wielu składników pokarmowych. Dobrze rośnie na ziemiach lekkich i lekko wilgotnych. Cebule, które zimują w gruncie sadzi się we wrześniu na głębokość 8-10 cm. Ta bylina kwitnie w maju i gdy wchodzi w ten stan zamierają jej odziomkowe liście. Ciekawostką jest to, że kwiaty nie są otwarte przez cały czas. Płatki rozchylają się wyłącznie w słoneczne dni około godziny 10. Zamykają się w okolicach 15. Śniedek baldaszkowaty już za nami czas, więc na kolejne interesujące odmiany.

Polecane odmiany śniedka

Śniedek zwisły zwany też śpioszkiem lub śpiochem to roślina cebulowa dorastająca do 20-60 cm wysokości. Jest całkowicie mrozoodporny może, więc zimować w glebie. Dlatego też jest sadzony w ogrodach na rabatach bylinowych. Sprawdza się w uprawie doniczkowej oraz jako kwiat cięty. Najlepiej czuje się na stanowiskach półcienistych, na przykład pod drzewami. Nie ma dużych wymagań w stosunku do gleby. Śniedek zwisły kwitnie w maju i podobnie jak baldaszkowaty otwiera się tylko rankiem przy sprzyjającej pogodzie. Opisywany kwiat sadzi się jesienią, we wrześniu i październiku. Może być niebezpieczny dla osób mających problemy z sercem.

Kolejne miejsce na naszej liście zajmuje śniedek arabski. Ten okaz może dorastać do 50-70 cm wysokości. Preferuje stanowiska nasłonecznione i ciepłe. Gleba optymalna dla jego rozwoju jest żyzna, próchniczna i przepuszczalna. Powinna być wilgotna, ale nie mokra i mieć odczyn lekko kwaśny lub obojętny. Śniedek arabski w przeciwieństwie do poprzedników nie jest odporny na mróz. Zatem jeszcze przed przymrozkami trzeba go wykopać i przenieść pod dach. Dlatego też przeważnie jego uprawa odbywa się w szklarniach. Dobrze sprawdza się, jako kwiat cięty. W wazonie utrzymuje się nawet przez tydzień. Warto też wiedzieć, że jest rośliną trującą. Idziemy dalej, nie jest to, bowiem ostatnia odmiana.

Ogromne walory dekoracyjne oferuje pochodzący z Afryki śniedek wiechowaty. W Polsce występuje dziko, lecz wyłącznie w południowej części kraju. Dorasta do 30-40 cm wysokości i ma dekoracyjny, kępiasty pokrój. Jego intensywnie zielone liście są wąskie, wręcz trawiaste. Ten śniedek kwitnie od czerwca do sierpnia. W tym okresie pojawiają się ozdobne, białe, gwiazdkowate kwiaty zebrane w stożkowate kwiatostany. Poza ładnym wyglądem ich zaletą jest bardzo przyjemny zapach. Opisywana bylina sprawdza się w uprawie gruntowej. Pięknie prezentuje się na rabatach oraz skalniakach. Jest to jednak również śniedek doniczkowy. Czy ma wysokie wymagania uprawowe?

Śniedek wiechowaty lubi stanowiska nasłonecznione lub półcieniste. W kompletnym zacienieniu znacznie słabiej kwitnie. Zalecane jest sadzenie go w ziemiach średnio żyznych, przepuszczalnych i umiarkowanie wilgotnych. Pielęgnacja rośliny to przede wszystkim regularne podlewanie i odchwaszczanie podłoża. Nie należy zapominać o nawożeniu. Wykonuje się je wiosną przy pomocy nawozu mineralnego do kwiatów cebulowych. Śniedek wiechowaty podobnie jak arabski nie jest odporny na mróz. Zatem wykopuje się go we wrześniu i umieszcza w doniczce. Należy ustawić ją w chłodnym miejscu i przetrzymać aż do wiosny. Teraz można odpowiedzieć na wcześniejsze pytanie. Ten śniedek nie sprawia dużych problemów podczas hodowli.

Śniedek wątpliwy(ornithogalum dubium) – charakterystyka i sadzenie

Ostatnim gatunkiem, którym się zajmujemy w tym artykule jest śniedek wątpliwy. Jest to roślina o wyprostowanym pokroju dorastająca do około 40 cm wysokości. Wyróżnia się spośród opisanych powyżej okazów przede wszystkim kolorem. Otóż ornithogalum dubium ma pomarańczowe, żółte lub czerwone, sześciopłatkowe kwiaty. Kwiatostan ma kształt pękatej szyszki. Liście są sztywne, językowate, ciemnozielone, na brzegach znajdują się niewielkie choć wyraźne włoski. Liście otaczają łodygę luźną rozetą. Ta roślina może być sadzona w ogrodzie na przykład na skalniakach. Oczywiście nic nie stoi na przeszkodzie by uprawiać ją w doniczce. W obu wypadkach stanowi piękną dekorację.

Śniedek wątpliwy został rozpowszechniony w Europie, Azji i południowej Afryce. W Polsce jest jednak stosunkowo rzadko spotykany. Mimo tego doczekał się lokalnego nazewnictwa. Jest znany między innymi, jako pomarańczowy gwiezdny kwiat i kwiat wężowy. Kiedy kwitnie ta ciekawa roślina? Jest to uzależnione od miejsca uprawy. Okazy doniczkowe zakwitają zima lub na przedwiośniu. Tymczasem okresem kwitnienia kwiatów ogrodowych jest lato. Cebulki opisywanego śniedka sadzi się dość płytko, bez względu na miejsce uprawy. Umieszcza się je na głębokości około 3 cm. Samo sadzenie w gruncie wykonuje się późną wiosną. W doniczkach przeprowadza się je rzez cały rok.

Uprawa i pielęgnacja śniedka wątpliwego

Wiadomo już, czym wyróżnia się śniedek wątpliwy, czas, więc na jego wymagania uprawowe. Roślina najlepiej rośnie i kwitnie na stanowisku nasłonecznionym. Jednakże poradzi sobie również w półcieniu. Co ciekawe w zacienieniu kwiaty utrzymują się dłużej niż w nasłonecznieniu. Okazy sadzone w gruncie preferują podłoża lekkie, próchniczne i przepuszczalne. Do tego ziemia nie może być zbyt wilgotna. Nadmiar wody prowadzi do gnicia cebul. Jeśli zaś chodzi o śniedek doniczkowy to nie ma od specjalnych wymagań. Wyrośnie na standardowej ziemi uniwersalnej. To tyle, jeśli chodzi o wymagania, czas na pielęgnację.

By rozwijał się prawidłowo, wobec śniedka trzeba stosować pewne zabiegi pielęgnacyjne. Pierwszym z nich jest utrzymywanie stałej, lekkiej wilgotności podłoża. Oprócz tego istotne jest nawożenie. Wykonuje się je raz w miesiąc, nie jest to, więc uciążliwa częstotliwość. Zalecane jest stosowanie nawozów do roślin kwitnących. Duże znaczenie ma usuwanie przekwitłych kwiatostanów. W ten sposób nie dojdzie do osłabienia rośliny. Liście też należy przycinać, lecz dopiero, gdy całkowicie zżółkną. W uprawie gruntowej ważne jest zimowanie kwiatu.

Śniedek wątpliwy nie jest rośliną mrozoodporną. Dlatego też jesienią trzeba go wykopać. Po oczyszczeniu cebulki przechowuje się w chłodnym miejscu. Mogą spoczywać tam aż do wiosny. Inną możliwością jest posadzenie ich w doniczce i uprawianie w tej formie. Z powyższych opisów wyłania się kwiat, którego hodowla i pielęgnacja nie sprawia większych problemów. To samo tyczy się odmian, którymi zajmowaliśmy się na początku artykułu. Warto, więc zakupić śniedek i cieszyć się jego walorami dekoracyjnymi. Zarówno w domu jak ogrodzie czy działce.