Sosna czarna

Sosna czarna (Pinus nigra) - opis, sadzenie, uprawa, pielęgnacja, odmiany

Sosna czarna, czyli sosna austriacka jest jedną z cenniejszych sosen występujących w naszym kraju. Dobrze czuje się na większości siedlisk - jest drzewem odpornym na silne mrozy, wiatry i zanieczyszczenia powietrza. Dorasta do 30-45 m wysokości, wykształcając mocny pień i szeroką, luźną koronę osiągającą do 15 m średnicy. Posiada wartościowe żywiczne drewno wykorzystywane w budownictwie, w przemyśle papierniczym oraz w stolarstwie.

Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o uprawie i pielęgnacji sosny.

Sosna nigra – opis gatunku

Sosna czarna wywodzi się z górzystych rejonów południowej Europy – od Hiszpanii po Krym. Austriacka północna odmiana występuje w górach Austrii, Jugosławii, Grecji i Albanii. Długowieczna zimozielona sosna szybko rośnie, dlatego najlepiej czuje się w luźnych grupach i w pojedynkę, co umożliwia drzewu bezproblemowy dostęp do światła. Igły Pinus nigra o długości do 10-15 cm wyrastają po dwie w pęczku, są sztywne, grube i ostro zakończone, o ciemnozielonej barwie. Jesienią, od września do listopada pojawiają się jasnobrązowe szyszki – duże i twarde, szeroko stożkowate, kryjące nasiona ze skrzydełkami.

Sosna nigrapreferuje gleby gliniaste i suche piaszczyste, zarówno wapienne, jak i o obojętnym odczynie pH. Mrozoodporne drzewo dobrze znoszące zimne wiatry, wykorzystywane bywa do umacniania wydm. Jest rośliną niezwykle malowniczą, więc chętnie sadzi się Pinus nigra i jej odmiany w przestrzeni publicznej oraz na prywatnych posiadłościach. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach iglastych.

Sadzonki sosny sadzimy wiosną i na początku jesieni na stanowiskach słonecznych lub lekko zacienionych. Drzewo najpiękniej prezentuje się jako soliter, ale w rejonach szczególnie narażonych na wichury, drzewa nasadzone grupowo stanowią doskonałą barierę dla wiatrów. Młode rośliny wymagają zabiegów pielęgnacyjnych:

• podlewania,
• zasilania nawozami wapniowymi i kompostem,
• opryskiwania ekologicznymi preparatami, odstraszającymi szkodniki sosny, np. borecznika sosnowca lub osnuję gwiaździstą.

Pinus nigra – opis najciekawszych odmian

• Pinus nigra ‘Pyramidalis’ – nazwa obejmuje odmiany rosnące prawie kolumnowo, określane jako pyramidata. Pędy sosny podniesione są do góry i ściśle do siebie przylegają. Na końcach wytwarzane są jaśniejsze pęczki. Do rozmnażania Pinus nigra ‘Pyramidalis’ używane są nasiona. Drzewo może osiągnąć około 20 m wysokości. Rośnie wolno, więc nadaje się nawet do niewielkich ogrodów. Pielęgnacja rośliny polega na zabezpieczeniu korony w czasie zimy, by zalegający śnieg nie zniszczył jej atrakcyjnego pokroju. Ciemnozielona sosna sprawdzi się w nasadzeniach pojedynczych oraz w grupie roślin lub w szpalerach. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o sosnach.
• Sosna czarna ‘Hornibrookiana’ – z wygląduprzypomina sosnę górską Pinus mugho, zwaną popularnie kosówką. Odmiana jest formą wolno rosnącą, karłową, o krzaczastym i nieregularnym pokroju. Po około 10 latach wzrostu, osiąga 1,5 m wysokości i 70 cm szerokości. Roślina nadaje się na słoneczne stanowiska - do ogrodów wrzosowiskowych i skalniaków, na ogrodowe rabaty, a także do nasadzeń pojedynczych. ‘Hornibrookiana’ wyróżnia się błyszczącymi ciemnozielonymi, sztywnymi i kłującymi igłami, o długości do 6. cm. Szczególnie atrakcyjnie wyglądają zimowe pączki, o jasnozielonej barwie, kontrastujące z intensywną zielenią rośliny.
• Sosna czarna ‘Molette’ – jest mrozoodpornym drzewem, które z powodzeniem ozdobi ogrody i miejski krajobraz. Wyróżnia się dużą odpornością na przemysłowe zanieczyszczenia. Charakterystyczną cechą odmiany jest smukły kolumnowy pokrój oraz szybki wzrost do około 5 m wysokości. Gęste pędy drzewa skierowane są pionowo do góry. Długie ciemnozielone igły kontrastują z jasnozielonymi pączkami na końcach pędów. Sosna pięknie prezentuje się jako soliter oraz w otoczeniu innych roślin. A może zainteresuje cię także ten artykuł o sośnie himalajskiej?

Sosna czarna japońska – idealna na bonsai

Sosna Thunberga, spokrewniona z sosną czarną, występuje w Japonii, Korei oraz na terenach wschodniej Azji. Preferuje słoneczne stanowiska. Wyróżnia się wysoką tolerancją na warunki środowiskowe. W naszym kraju osiąga kilka metrów wysokości, dorastając do 2-5 m. Dekoracją rośliny jest kulisty pokrój korony, szarozielone długie igły, o długości do 15 cm oraz długie, 7-cm brązowe szyszki.

Sosna czarna japońska Thunberga odporna jest na niskie temperatury. Młode rośliny wymagają zabezpieczenia na zimę. Sosnę rozmnażamy przez nasiona. Na przełomie kwietnia i maja wysiewamy je do doniczek, wypełnionych mieszaniną torfu i piasku. Kiełkowanie zachodzi najszybciej w temperaturze około 23 stopni Celsjusza. Kiedy młode rośliny zaczną się rozrastać, przesadzamy je do większych pojemników, razem z bryłą ziemi.

Sosna czarna japońska nadaje się do formowania drzewek bonsai. Wymagania wobec Pinus Thunbergii to nasłonecznione stanowisko oraz ochrona przed ostrymi mrozami. Uprawa sosny w płaskim pojemniku polega na właściwym podlewaniu rośliny, która nie toleruje przelewania. Odpowiedni drenaż umożliwia regulację wilgotności gleby. Formowanie drzewka bonsai przeprowadza się raz w roku, na wiosnę. Co 3 lata drzewko przesadzamy. Sosna bardzo dobrze znosi przycinanie, a cierpliwość miłośników sztuki bonsai zostanie nagrodzona wspaniałymi okazami zminiaturyzowanych drzewek. Czarna sosna i uprawa sosny czarnej to opcja warta rozważenia. A może zainteresuje cię także ten artykuł o syropie z pędów sosny?