Sosna wejmutka

Sosna wejmutka (Pinus strobus) - opis, wymagania, odmiany, uprawa, pielęgnacja

Ojczyzną Pinus strobus, czyli sosny wejmutki, jednej z piękniejszych sosen w naszym kraju, jest Ameryka Północna. Do Polski sprowadzono ją na przełomie XVIII i XIX wieku. Szybko się zaaklimatyzowała, stając się ozdobą parków i dużych ogrodów. Drzewo dorasta docelowo do 30-50 m wysokości. Podobnie jak sosna limba ma niewielkie wymagania uprawowe i jest odporne na zanieczyszczenia powietrza, stąd dobrze rośnie w miastach i rejonach przemysłowych.

Jeśli szukasz więcej porad, sprawdź także ten artykuł o uprawie i pielęgnacji sosny.

Pinus strobus – opis gatunku sosny wejmutki

Sosna wejmutka, nazywana także sosną amerykańską, jest pięknym drzewem o pokroju stożkowatym. Początkowo rośnie wolno, osiągając po 10 latach wzrostu 135 cm wysokości. Na późniejszym etapie rozwoju rośnie szybciej - w wieku 55 lat przyrasta około 30 cm rocznie. Jest rośliną długowieczną, dożywającą na ogół do 200 lat. Ozdobą sosny są sinozielone miękkie igły, o długości do 12 cm, ujęte po 5 igieł na krótkopędach. Długie miękkie szyszki kryją uskrzydlone nasiona, chętnie zjadane przez wiewiórki i ptaki. Sosna roztacza przyjemny zapach olejków eterycznych, który odstrasza komary, a ma dobroczynny wpływ na nasze drogi oddechowe.

Wymagania uprawowe Pinus strobus dotyczą zapewnienia roślinie słonecznego stanowiska oraz podłoża o kwaśnym odczynie pH. Nie sadzimy wejmutki w pobliżu krzewów porzeczek ze względu na podatność zarażenia rdzą wejmutkowo - porzeczkową. Roślina preferuje miejsca osłonięte od porywistych podmuchów wiatru. Jest znacznie wrażliwsza na czynniki atmosferyczne niż, np. sosna limba, odporna na gwałtowne podmuchy wiatru i obfite opady śniegu. Pod wpływem wichur oraz pod ciężarem śniegu mogą łamać się konary wejmutki. Młode drzewa wymagają podlewania. Na wiosnę, w maju i w kwietniu można przycinać czubki drzew i wybujałe pędy – świece. Zaleca się wyłamywanie pędów palcami, by nie uszkodzić pozostających igieł. Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o drzewach iglastych.

Żywica z pnia wejmutki ma właściwości antyseptyczne i antybakteryjne. Używana była do leczenia ropiejących ran i oparzeń, a także pomagała łagodzić bóle reumatyczne i infekcje dróg oddechowych. Przyłożona na krwawiące rany, tamuje wyciek krwi, działając jak plaster. Może być używana pod postacią maści oraz nalewek. Indianie Irokezi spożywali nasiona, a korę sosnową przerabiali na mączkę, z której wypiekano placki, co pozwalało przetrwać okres głodu. Dzisiaj przypomina się wyjątkowe cechy żywicy, wykorzystując ją do sporządzania naturalnych leków i kosmetyków.

Sosna wejmutka – opis ciekawych odmian

• Pinus strobus ‘Pendula’ – jest wyjątkową, wolno rosnącą odmianą, o ścielących się po ziemi pędach. Szeroko rozłożone gałęzie, wyginają się w różnych kierunkach, osiągając kilka metrów szerokości. Ozdobą płaczącej sosny są także długie szaroniebieskie igły, po 5 w pęczku. Wejmutka docelowo dorasta do 10 m wysokości. Uprawiana w ogrodach wymaga zapewnienia słonecznego stanowiska i lekko kwaśnego, umiarkowanie wilgotnego podłoża. ‘Pendula’ dobrze rośnie w glebie ogrodowej i próchnicznej. Pięknie prezentuje się w nasadzeniach grupowych i samodzielnie, na eksponowanym stanowisku.
• Sosna wejmutka ‘Louie’ – rozjaśnia ogród złocistymi miękkimi igłami, zebranymi po 5 igieł w pęczku. ‘Louie’ jest odmianą karłową, dorastającą docelowo do 10 m wysokości. Po 10 latach uprawy dorasta do 2,5 m wysokości. Pielęgnacja drzewa polega na corocznym uszczykiwaniu przyrostów, co zapewnia wejmutce zachowanie ładnego pokroju. Młode sosny sadzimy na słonecznych stanowiskach, w przeciętnej, umiarkowanie wilgotnej ogrodowej glebie, o lekko kwaśnym odczynie pH. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o sosnach.
• Pinus strobus ‘Blue Jay’ – wolno rosnąca odmiana sosny wejmutki nazywana jest wschodnią sosną. Po 10 latach wzrostu osiąga 1,5 m wysokości. Uwagę przyciągają niebieskozielone igły, ujęte po 5 w pęczku. Igły Pinus strobus ‘Blue Jay’ są miękkie i giętkie. Atrakcyjna roślina wspaniale prezentuje się na słonecznych stanowiskach, np. w ogrodach skalnych.
• Pinus strobus ‘Edel’ – karłowa odmiana o kulistym pokroju dorasta do 1 metra wysokości, po 10 latach uprawy. Ozdobą odmiany ‘Edel’ są długie, miękkie i cienkie igły, o niebieskozielonym kolorze. Roślina preferuje słoneczne stanowiska, o żyznym podłożu. Pięknie prezentuje się w ogrodach skalnych. Może być uprawiana w pojemnikach.
• Sosna wejmutka ‘Tiny Curls’ – jest karłową sosną, o kulistym pokroju. Charakterystyczną cechą odmiany ‘Tiny Curls’ są skręcone srebrzystozielone igły, nadające roślinie puszystości. Wejmutka dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych i lekko zacienionych, dorastając do około 1 m wysokości. Preferuje podłoże o lekko kwaśnym odczynie pH, suche i umiarkowanie wilgotne. Sosna atrakcyjnie wygląda w ogrodach skalnych oraz w kompozycjach roślinnych.
• Sosna wejmutka ‘Radiata’ nana – osiąga niewielką wysokość, dorastając po 10 latach uprawy do 70 cm. Niebieskozielone miękkie igły, zebrane po 5 w pęczku, znajdują się na sztywnych wzniesionych pędach. Odmiana ‘Radiata’ nana jest tolerancyjna co do rodzaju gleby. Dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych. Znajduje zastosowanie w ogrodach wrzosowiskowych, na skalniakach oraz ogrodowych rabatach. Nadaje się do uprawy pojemnikowej. A może zainteresuje cię także ten artykuł o sośnie himalajskiej?

• Pinus strobus ‘Greg’ – wyróżnia się regularnym kulistym pokrojem. ‘Greg’ jest odmianą karłową, dorastająca po 10 latach do 1 m wysokości. Krzewiastą sosnę zdobią, srebrzyście mieniące się, jasnozielone igły. Pięcioigielna wejmutka jest mrozoodporna, tolerancyjna co do gleby. Najlepiej rośnie na stanowiskach suchych i słonecznych. Chętnie sadzona jest w przydomowych ogrodach i na skalniakach. Odmiana może przybrać kształt miniaturowego drzewka szczepionego na pniu. Nadaje się do uprawy w donicach.
• Sosna wejmutka ‘Torulosa’ – jest odmianą o ciekawie rozwichrzonej koronie. Docelowo dorasta do 10 m wysokości, więc polecana jest do uprawy w większych ogrodach. Charakterystyczne dla odmiany ‘Torulosa’ są skręcone igły z białymi paskami, doskonale widocznymi na tle srebrzystozielonego tła. Dzięki oryginalnej kolorystyce, wejmutka sprawia wrażenie rośliny dwubarwnej. Odmiana odporna jest na niskie temperatury. Preferuje stanowiska słoneczne, o pH od lekko kwaśnego do lekko zasadowego. A może zainteresuje cię także ten artykuł o syropie z pędów sosny?