Świdośliwa kanadyjska – charakterystyka, wymagania, uprawa w ogrodzie

Świdośliwa kanadyjska – opis

Świdośliwa kandyjska (Lamarcka), to duże, często wielopniowe drzewo, które może urosnąć nawet do 8 metrów. Posiada drobno piłkowane liście, o okrągłym lub eliptycznym kształcie, które pięknie przebarwiają się jesienią. Liście świdośliwy zmieniają kolor w zależności od pory roku. Wczesną wiosną listki mają kolor miedzianozłoty. Latem roślina staje się ciemnozielona, by jesienią czarować nas pięknymi czerwonymi i złotymi liśćmi.

Kwiaty białe, drobne, umieszczone w wyprostowanych gronach. Drzewo kwitnie w maju, jeszcze przed rozwojem liści. Warto wiedzieć, że śliwośliwa kandyjska jest drzewem miododajnym. Owoce świdośliwy kandyjskiej są małe, okrągłe, z długimi ogonkami, purpurowoczarne, z woskowym nalotem. W smaku są soczyste, słodkie i przede wszystkim jadalne. Zebrane są w kilka sztuk w jednym miejscu. Owoce pojawiają się sukcesywnie, począwszy od czerwca, do końca lipca. Krzew owocuje na pędach zeszłorocznych i dwuletnich. Co ciekawe owoce świdośliwy kanadyjskiej, choć z wyglądu podobne są do jagód, to w rzeczywistości według specjalistów są to „mini jabłuszka". Zatem świdośliwa jest krewną jabłoni. W naszym kraju owocami śwdośliwy karmią się głównie ptaki.

Zawierają bardzo dużo cennych witamin, między innymi: prowitaminę A, witaminę C, witaminy z grupy B, kwas jabłkowy, a także: żelazo, wapń i magnez. Owoce świdośliwy są bogate we flawonoidy, które wzmacniają serce i naczynia krwionośne. Niestety dopiero teraz powoli owoce świdośliwy zyskują na popularności, a nasi rodacy w końcu doceniają ich walory zdrowotne i smakowe.

Podobnie, jak czarne jagody, tak owoce świdośliwy można spożywać na surowo oraz do wyrobu przetworów typu soki, dżemy, nalewki. Śliwa kanadyjska bardzo często nazywana jest także borówką kanadyjską, ze względu na podobieństwo owoców do borówki amerykańskiej.

Świdośliwa kanadyjska – uprawa i sadzonki

Świdośliwa kanadyjska, tak jak i inne odmiany to drzewko niesprawiające większych kłopotów w uprawie. To idealne rośliny, aby niedrogo utworzyć zachwycający ogród. Świdośliwa Lamarcka toleruje czasowe susze, nie przeszkadzają jej mało zasobne gleby, które również mogą być zakwaszone. Ponadto warto wspomnieć, że świdośliwa kanadyjska jest drzewem mrozoodpornym. Nie straszne jej są też uroki życia w dużym mieście – jest odporna na zanieczyszczenia powietrza.

Warto zaznaczyć, że sadzonki świdośliwy Lamarckiej najlepiej jest kupować w specjalistycznym sklepie ogrodniczym. Da nam to gwarancję, że sadzonka będzie zdrowa i nie będzie kłopotów z jej zaaklimatyzowaniem się w docelowym miejscu.

Świdośliwa to wyskoki krzew lub nieduże, wielopniowe drzewo, dorastające nawet do siedmiu metrów. Tworzy kępy złożone z wyprostowanych, gęsto rozmieszczonych pędów. Tego typu pokrój sprawia, że świdośliwa Lamarcka nadaje się na wysokie szpalery lub żywopłoty. Najlepsze do tego celu są odmiany „Ballerina” i „Obelisk”. Zaleta tego typu żywopłotów jest to, że pod względem szerokości nie wymagają dużo miejsca. Ponadto taki gęsty, uformowany przez naturę żywopłot, jest również idealnym siedliskiem dla ptaków. Świdośliwa idealnie nadaje się do obsadzania parków, rekultywacji zieleni, to tworzenia szpalerów oraz do tworzenia kompozycji naturalistycznych.

Odmiany świdośliwy kanadyjskiej

Świdośliwa olcholistna „Smoky” to idealne drzewo dla tych, którzy uwielbiają niezwykły smak tych owoców, które są większe niż u innych odmian oraz mają niebieski kolor. Odmiana ta bardzo obficie owocuje w sezonie. Ponadto może rodzić owoce nieprzerwanie nawet i 70 lat. Drzewo dorasta do 4,5 metra.

Świdośliwa olcholistna „Obelisk” ma formę wielopiennego krzewu dorastającego do 3 metrów. Krzew ma kolumnowy pokrój. Pięknie i obficie kwitnie wiosną. Owoce mają kolor fioletowy. Dojrzewają w czerwcu. Odmiana ta nie ma dużych wymagań co do warunków uprawy. Jest mrozoodporna. Można ją z powodzeniem uprawiać zarówno na stanowisku słonecznym, jak i w cieniu. Idealnie nadaje się do małych ogrodów, w roli solitera lub żywopłotu.