Świerk srebrny (kłujący) - sadzenie, uprawa, wymagania, pielęgnacja, cena
Świerk srebrzysty nie bez powodu otrzymał tak szlachetną nazwę. Wystarczy spojrzeć na jego charakterystyczny odcień igliwia, by zrozumieć genezę semantyki. Ten sam czynnik powoduje, że drzewko jest wyjątkowo popularne w naszych ogrodach. Oprócz tego chętnie wykorzystujemy je jako bożonarodzeniową choinkę.
Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także ten artykuł o świerku w ogrodzie.
Z tego artykułu dowiesz się:
Świerk srebrny vel. świer kłujący - co warto wiedzieć
Świerk srebrzysty – charakterystyka
Świerk srebrny (Picea pungens) zwany również świerkiem srebrzystym lub kłującym, zalicza się do rodziny sosnowatych. Jego naturalnym obszarem występowania jest Ameryka Północna, a dokładniej obszar Gór Skalistych. W tamtych warunkach może dorastać nawet do 40 metrów wysokości. Jednak świerki srebrzyste sprowadzone do Polski, są znacznie mniejsze, wyróżniają się wysokością od 15 do 20 metrów.
Patrząc na drzewo, możemy zauważyć wyraźny pokrój stożkowy. Świerk kłujący wyróżnia się sporym pniem o średnicy do 1,5 metra, którego kora jest dość mocno popękana i przybierająca szarobrązowy odcień. Najbardziej charakterystycznym elementem drzewa są oczywiście igły. Ich długość osiąga ok. 2 cm, jednak ich mocno zaostrzone końce powodują, że zaliczają się do dość kłującego i sztywnego igliwia. Ich zabarwienie rzeczywiście wpada w srebrzysty odcień, co widoczne jest szczególnie na młodych pędach. Okres kwitnienia przypada w maju. Wtedy możemy zauważyć występowanie zarówno kwiatów męskich, jak i również żeńskich. Męskie kwiatostany wyróżniają się długością do 3 cm oraz żółtym odcieniu. Natomiast kwiaty żeńskie są znacznie mniejsze, a także przybierają zielonkawy kolor. Dekoracyjną częścią drzewa, są również szyszki osiągające do 10 cm długości. Swobodnie zwisają z gałęzi, natomiast ich łuski są dość miękkie oraz drobnych rozmiarów. A może zainteresuje cię także ten artykuł o popularnych rodzajach drzew iglastych?
Świerk kłujący picea pungens – odmiany
Obecnie mamy do czynienia z ponad 30 kultywarami. Różnią się między sobą nie tylko wysokością maksymalną, ale również pokrojem i zabarwieniem igliwia. W związku z tym możemy mieć do czynienia zarówno z okazałymi odmianami, jak i również karłowymi drzewkami. Wśród nich znajdziemy świerki srebrzyste wyróżniające się szybkim lub powolnym wzrostem. W związku z tym możemy powiedzieć, że każdy znajdzie dla siebie idealną odmianę, która będzie dopasowana do indywidualnych wymagań.
- Białobok – ten świerk kłujący picea pungens to jedna z najpopularniejszych odmian, która powstał w Polsce. Nie jest zbyt wysokim drzewem, ponieważ dorasta maksymalnie do 2 metrów wysokości. Odmiana Białobok wyróżnia się stożkowym pokrojem, a także młodych pędach wpadających w kremowy odcień.
- Koster – dość wysoka odmiana, osiągająca do 10 metrów wysokości. Jej wyróżnikiem są srebrzysto-niebieskie igliwie. Odmiana Koster ostatecznie osiąga stożkowy pokrój.
- Maigold – kolejna niewysoka odmiana, która osiąga do 3,5 metra wysokości. Drzewo charakteryzuje się stożkowym pokrojem z dość szerokim dołem. Odmiana Maigold posiada wiosenne przyrosty, wyróżniające się żółtym zabarwieniem.
- Hoopsii – odmiana została odkryta przez selekcjonera o nazwisku Nursery Hoops w Stanach Zjednoczonych. Drzewo wyróżnia się stożkowym pokrojem, a także igliwiem o srebrzystoniebieskim odcieniu. Odmiana Hoopsii zalicza się do szybkorosnących świerków srebrzystych, która w dojrzałym wieku osiąga do 15 metrów wysokości.
- Iseli Fastigiate – pokrój tego drzewa może być kolumnowy, stożkowy bądź strzelisty. Odmiana Iseli Fastigaiate, to idealne rozwiązanie dla osób, które cenią szybki przyrost drzewa, w dojrzałym wieku osiąga do 10 metrów wysokości.
- Glauca – w tym przypadku możemy wymienić takie odmiany jak Glauca Cecilia, Glauca Globosa, czy też Glauca Pendula. Dorasta do 3 metrów wysokości, osiągając szerokostożkowy, bądź płaskokulisty pokrój. Charakteryzuje się igłami o długości ok.1,5 cm, które przybierają srebrzystoniebieski odcień.
- Kaibab – bardzo wysokie drzewo osiągające nawet do 40 metrów wysokości. Odmiana Kaibab wyróżnia się nie tylko szybkim przyrostem, ale również niebiesko-srebrzystym odcieniem igliwia. Najczęściej drzewo osiąga stożkowy pokrój. Sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o iglakach w ogrodzie.
Inne gatunki drzew iglastych popularnych w uprawie
Świerk srebrzysty nie jest jedynym gatunkiem drzewa iglastego, który chętnie uprawiamy w naszym ogrodzie. Bardzo często stawiamy na pewne urozmaicenie gatunków, tworząc różnokolorowy zagajnik. Do popularnych gatunków drzew iglastych, zalicza się również świerk pospolity. Jest to drzewo, które występuje naturalnie na terenie naszego kraju. Dorasta nawet do 40 metrów wysokości. Jego wyróżnikiem są 1,5 centymetrowe igły i ciemnozielonym zabarwieniu. Świerk pospolity charakteryzuje się także dość długimi, bo aż 15-centymetrowymi szyszkami.
Kolejnym gatunkiem z rodziny sosnowatych, który jest chętnie uprawiany w naszych ogrodach, to świerk serbski. Jak sama nazwa wskazuje, drzewa porastają Serbię, a także Bośnię. Świerk serbski uznawany jest za najszybciej rosnący świerk ze wszystkich dostępnych gatunków. Jego maksymalna wysokość wynosi 30 metrów. Na szczególną uwagę zasługuje również jodła kaukaska. Bardzo często drzewko traktowane jest jako choinka, czyli jedna z najważniejszych ozdób bożonarodzeniowych. Jodła kaukaska w naturalnie porasta tereny Zachodniej Azji, w tym oczywiście Kaukaz. Drzewo wyróżnia się stożkowym pokrojem, a także ciemnozielonym igliwiem o bardzo miękkiej strukturze.
Świerk srebrzysty – wymagania
Uprawa sadzonki świerka srebrnego
Może się wydawać, że uprawa sadzonki świerka srebrnego o tak niespotykanych walorach, jest bardzo trudnym zadaniem. Okazuje się, że do kolejnych zalet drzewka, zaliczają się niewielkie wymagania tego gatunku. Przede wszystkim powinniśmy stworzyć nasłonecznione stanowisko. Ponieważ w półcieniu lub na cienistym stanowisku, choinka może zbyt szybko pozbywać się igliwia. Jednak z drugiej strony, świerk srebrny jest uznawany za gatunek mrozoodporny. Dlatego drzewka nie musimy okrywać na sezon zimowy.
Chcąc stworzyć sadzonce jak najlepsze warunki uprawowe, warto zadbać o żyzne oraz przepuszczalne podłoże o odczynie lekko kwaśnym. Dobrze jest, by gleba była umiarkowanie wilgotna. Jednak świerk kłujący tak naprawdę jest w stanie dostosować się do praktycznie każdych warunków. Uprawa sadzonki świerka srebrnego możliwa jest na każdym typie podłoża. Drzewo doskonale zniesie suszę, jak i również zanieczyszczenie miejskie. Oczywiście dopiero zasadzone drzewka, powinny być dość intensywnie podlewane, by mogły one rozbudować głęboko umiejscowiony system korzeniowy.
Świerk w donicy
Uprawa sadzonki świerka srebrnego najlepiej sprawdzi się w ogrodzie. Jednak nie ma żadnych przeciwwskazań, by także hodować świerk w donicy. W tym przypadku sprawdzą się przede wszystkim niższe odmiany. Najczęściej na taką formę drzewka decydujemy się w okresie bożonarodzeniowym, kiedy wybieramy najpiękniejszą sadzonkę na choinkę. Wyszukany świerk w donicy, powinien wyróżniać się jak najlepszą kondycją. Wszystkie pędy muszą być zdrowe, bez widocznych połamań. Natomiast igliwie w żaden sposób nie może być przesuszone. Świerk w donicy, a dokładniej jego system korzeniowy powinien mieć swobodę pod względem miejsca w pojemniku.
Zanim przeniesiemy świerk srebrzysty do mieszkania, wcześniej warto przeprowadzić proces hartowania. W ten sposób drzewko nie pozbędzie się szybko igliwia, a nawet będzie nadawać się do późniejszego posadzenia w ogrodzie. Dlatego przez kilka dni stopniowo powinniśmy podwyższać temperaturę, w której choinka będzie się bezpośrednio znajdowała. Maksymalna temperatura w pomieszczeniu, w którym będzie stał świerk kłujący, nie powinien przekraczać 20 stopni Celsjusza. Jednocześnie należy uważać, by wilgotność powietrza nie była zbyt niska. Gdy tylko zauważymy, że podłoże zaczyna wysychać, świerk srebrny powinien być intensywnie nawodniony. Zbyt długi okres przebywania świerku w pomieszczeniu może przyczynić się do jego zmarnowania. Zanim posadzimy drzewko do gruntu, wcześniej także należy je odpowiednio zahartować.
Świerk srebrny – zastosowanie i przykładowe ceny sadzonek
Świerk kłujący ze względu na swoje niskie wymagania wyróżnia się bardzo szerokim zastosowaniem. Fantastycznie prezentuje się jako drzewko rosnące na osobnym stanowisku. Świerk srebrzysty również doskonale czuje się w towarzystwie innych gatunków drzew sosnowatych. Ponadto świerk kłujący może być obsadzany w grupie, tworząc szpaler lub żywopłot. Jeżeli chodzi o tę drugą formę, to drzewko doskonale znosi przycinanie oraz formowanie.
Poniżej przedstawiamy przykładowe ceny sadzonek świerku srebrzystego różnych odmian:
- Picea pungens Białobok – cena od 54,99 zł
- Świerk srebrny Super Blue - cena od 89,00 zł
- Świerk kłujący Blue Mointain – cena od 54,99 zł
- Nasiona świerku kłującego Kaibab, 50 nasion - cena od 4,99 zł
- Nasiona świerku kłującego Apache, 10 gram – cena od 29,00 zł
- Świerk kłujący Edith – cena od 54,99 zł
- Świerk kłujący Fat Albert – cena od 54,99 zł
Świerk srebrny – pielęgnacja
Świerk srebrzysty – wymagania związane z pielęgnacją
Pielęgnacja świerku kłującego nie jest zbyt wymagająca. Dlatego niskim nakładem pracy, możemy cieszyć się w ogrodzie naprawdę imponującym okazem. Jak już wcześniej wspomniano, świerk doskonale znosi formowanie poprzez przycinanie. Jest to gatunek, który doskonale nadaje się na żywopłoty. Zabieg przycinania, najlepiej jest zaplanować na wiosnę, a dokładniej w kwietniu. Kolejne formowanie możemy przeprowadzić w lipcu.
Niestety świerki srebrne są dość wrażliwe, jeżeli chodzi o szkodniki oraz choroby. Najczęściej dotyka je opadzina igieł. Gdy zauważymy, iż igliwie zaczyna znacząco żółknąć, a po pewnym czasie opada, musimy jak najszybciej zareagować na tę chorobę grzybową. Szkodnikiem, który jest dość częstą przyczyną brązowienia oraz opadania igieł, okazuje się przędziorek sosnowiec. Również w tym przypadku należy zastosować odpowiednie środki ochrony roślin, po wykryciu pierwszych symptomów choroby drzewa.
Świerk kłujący – rozmnażanie
Świerk kłujący możemy rozmnażać za pośrednictwem nasion. W tym celu powinniśmy zebrać szyszki na przełomie sierpnia i września. Praktycznie przez cały okres zimowy, należy nasiona przechowywać w suchym i dość chłodnym miejscu. Zalecana jest także przynajmniej kilkutygodniowa stratyfikacja. Na pewno ta metoda jest kierowana przede wszystkim do cierpliwych ogrodników, a także nastawionych na ewentualne niepowodzenia. Ponieważ kiełkowanie roślin może zająć nawet kilka lat. Ponadto młode sadzonki nie zawsze dziedziczą mateczne cechy.
Zdecydowanie bezpieczniejszym i szybszym sposobem na rozmnażanie świerku srebrzystego jest jego sadzonkowanie. W tym celu pobieramy pędy wierzchołkowe, młode przyrosty, bądź też pędy boczne, których wiek wynosi 2 lata. Pobrane sadzonki możemy ukorzeniać w okresie od maja do lipca. Pamiętając jednocześnie, by pędów nie pozbawiać w żadnej części z ich igliwia.