Szparag lekarski w ogrodzie – sadzenie, uprawa, pielęgnacja, wymagania, porady
Nie od dziś szparagi są uznawane za jeden z najpopularniejszych afrodyzjaków. Należy jednak wspomnieć, że warzywo dopiero kilka sezonów temu zaczęto jeszcze bardziej doceniać ze względu na jego walory smakowe. Dodatkowo szparag lekarski posiada cenne właściwości lecznicze, dlatego właśnie warto zdecydować się na jego uprawę w ogrodzie.
Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o warzywach.
Szparag lekarski – opis i właściwości lecznicze
Szparag lekarski (Asparagus officinalis) jest rośliną zaliczającą się do rodziny szparagowatych. W naturalnych warunkach możemy spotkać go w Basenie Morza Śródziemnego. Jednak obecnie roślina jest uprawiana niemalże na całym świecie. Bardzo często w sprzedaży mamy do wyboru szparagi z białymi i zielonymi wypustkami. Taka różnica jest uzależniona od sposobu uprawy warzywa. Pędy szparaga o białych wypustkach znajdują się pod powierzchnią ziemi. Natomiast warzywa o zielony odcieniu rosną na gruncie.
Kłącze szparaga nazywane jest potocznie karpą. Jest ono dość mocno rozgałęzione. Kłącze szparaga posiada zarówno korzenie główne, jak i również boczne, odpowiedzialne za pobieranie wszystkich potrzebnych składników odżywczych. Elementem, który nas najbardziej interesuje to młody pęd. Ich końcówki są otulone łuskowymi liśćmi. Dojrzałe pędy dorastają nawet do 2 metrów wysokości. Szparag asparagus wydaje kwiaty rozdzielnopłciowe o żółtym lub zielonkawym odcieniu. Kwiaty w formie dzwonka, zapylane są przez owady, w wyniku czego roślina wydaje nieduże, czerwone jagody o średnicy do 1 cm.
Asparagus ogrodowy posiada nie tylko cenione walory smakowe, ale również liczne właściwości lecznicze. Wśród nich wymienić możemy chociażby zasobność w składniki mineralne, które ograniczają rozwój wolnych rodników odpowiedzialnych za choroby nowotworowe. Dodatkowo szparag asparagus jest ceniony za ogromną ilość kwasu foliowego, witaminy A, C i E. Regularne spożywanie szparagów lekarskich sprzyja w profilaktyce przeciwmiażdżycowej, a także zapobiega powstawaniu innych chorób układu krwionośnego. Bylina doskonale sprawdza się przy usuwaniu toksyn z organizmu, czy też regeneracji komórek ciała.
Asparagus ogrodowy – uprawa
Wbrew pozorom uprawa szparagów w ogrodzie jest jak najbardziej możliwa. Najlepiej roślina będzie rosła na stanowiskach słonecznych oraz osłoniętych od wiatru. Dodatkowo powinniśmy zapewnić jej żyzne podłoże. Chociaż na jałowych glebach asparagus ogrodowy też sobie teoretycznie poradzi, to jednak system korzeniowy oraz kłącze szparaga będzie dużo słabsza. Należy zadbać także o odpowiednie, lecz umiarkowane nawodnienie. Jeżeli doprowadzimy do tego, iż ziemia będzie ciągle mokra, może dojść nawet do zgnilizny korzeni.
Szparag asparagus jest byliną, dlatego należy przygotować się na zimowanie tej rośliny. Mimo że naturalnie roślina porasta cieplejsze strefy klimatyczne, jej mrozoodporność jest naprawdę wysoka. Warzywo jest w stanie wytrzymać nawet ekstremalne spadki temperatury, wynoszące do -30 stopni Celsjusza. Ważne jest jednak to, by roślina była przykryta grubą warstwą śniegu. W innym przypadku może dojść do jej całkowitego przemarznięcia.
Szparag lekarski – pielęgnacja
Zabiegi pielęgnacyjne związane z uprawą szparaga lekarskiego, nie są w żaden sposób skomplikowane. Na pewno nie możemy doprowadzić do tego, by na naszej plantacji rozrastały się chwasty. Natomiast jesienią usuwamy wszystkie zeschnięte pędy, które znajdują się nad podłożem. Wtedy roślina ma większe szanse na szybszą regenerację. Raczej roślina jest wyjątkowo odporna na choroby i szkodniki. Oczywiście w chwili, gdy stworzymy jej odpowiednie warunki.
Samodzielna uprawa byliny jest możliwa przez wysiew wcześniej zebranych nasion. Najlepiej wysiewu dokonać w drugiej połowie maja, kiedy minie ryzyko wystąpienia przymrozków i jednocześnie grunt będzie już całkiem dobrze nagrzany. Okres kiełkowania wynosi nawet do 1,5 miesiąca. Szybsze efekty uzyskamy po posadzeniu sadzonek uzyskanych z karpy szparaga. Takie sadzonki możemy umieszczać w podłożu od wiosny, aż do późnej jesieni.