Tawuła szara 'Grefsheim'

Tawuła norweska Grefsheim (Spiraea cinerea) - uprawa, pielęgnacja cięcie, porady

Tawuła norweska, czyli w zasadzie tawuła szara, cieszy się bardzo dużym powodzeniem ze względu na niezwykle atrakcyjne kwiaty. Białe, drobne, bardzo gęste – roślina naprawdę wspaniale się prezentuje. Ze wszystkich odmian na uwagę zasługuje zwłaszcza Grefsheim, ogromny krzew idealny do nasadzeń pojedynczych. Dowiedz się, na czym polega uprawa tej wyjątkowej rośliny.

Jeśli interesuje cię uprawa tego wyjątkowego krzewu, sprawdź więcej informacji o tawułach.

Tawuła norweska Grefsheim – prawdziwa królowa maja

Tawuła norweska (łac. Spiraea cinerea) to naprawdę wyjątkowy krzew. A odmiana Grefsheim zasługuje na jeszcze większe uznanie. Jej drobne, białe kwiaty nie układają się w pojedyncze baldachogrona, one dosłownie oblepiają wszystkie przewieszające się pędy. Te są długie, łukowato wygięte, w czasie kwitnienia robią oszałamiające wrażenie. Tawuła szara, także tej odmiany, może osiągnąć 2 metry wysokości i bardzo podobną szerokość. Ze względu na obfitość kwitnienia i duży rozmiar, roślina niepodzielnie króluje w ogrodzie wiosną. Krzewy liściaste tawuły norweskiej to także tak zwana tawuła szara.

Kwiaty pojawiają się na pędach wcześniej niż liście, na przełomie kwietnia i maja. Liście rozwijają się później, są drobne, lekko szarawe, mają miękkie owłosienie. Opadają na zimę. Tawuła biała Grefsheim jest bardzo dobrze odporna na mróz, świetnie radzi sobie w naszych warunkach klimatycznych. Jest także stosunkowo odporna na choroby i szkodniki. A może zainteresuje cię także uprawa piwonii drzewiastej?

Tawuła norweska Grefsheim – wymagania siedliskowe

Tawuła norweska czy też tawuła szara, podobnie zresztą jak jej kuzynki, na przykład tawuła japońska, jest bardzo tolerancyjna w stosunku do rodzaju podłoża. Musi mieć jednak zapewnione dość przepuszczalne stanowisko, najlepiej także dość żyzne i próchnicze. Jednak na glebie o gorszej jakości także będzie się dobrze rozwijać. Tawuła Grefsheim może rosnąć na każdym typie gleb uprawnych, z wyłączeniem ciężkich i gliniastych.

W przeciwieństwie do innych gatunków, niezbyt dobrze znosi pełne nasłonecznienie. Tawuła norweska może rosnąć w słońcu, jednak wtedy kwitnienie nie będzie tak obfite. Najbardziej bujne kwiaty, które sprawią, że roślina będzie się prezentowała najbardziej atrakcyjnie, uzyskasz w niewielkim zacienieniu. Sprawdź także popularne rośliny ogrodowe wraz z cenami.

Uprawa tawuły norweskiej

Chociaż tawuła norweska Grefsheim jest bardzo odporna i mało podatna na uszkodzenia różnego rodzaju, nie służą jej chwasty i trawa. Jest mało odporna na konkurencję, darń może także przerastać i uszkadzać jej korzenie. Dlatego też najważniejszym zabiegiem pielęgnacyjnym jest dokładne odchwaszczanie. Aby pielęgnacja była łatwiejsza, można wyściółkować okolice rośliny, świetnie sprawdzą się kamyczki ozdobne albo kora drzewna.

Ściółkowanie pomoże także zahamować proces parowania wody z podłoża. Tawuła norweska musi mieć zapewnioną dość wilgotną glebę, dlatego należy pamiętać o regularnym i dość obfitym podlewaniu. Roślina potrzebuje także nawożenia. Krzewy ozdobne o tak obfitym kwitnieniu potrzebują naprawdę dużo składników odżywczych, zwłaszcza fosforu i potasu. Dlatego należy zasilać je wieloskładnikowym nawozem mineralnym. Także przed sadzeniem warto zastosować granulowany nawóz i wmieszać go w podłoże na głębokość 20 cm. Dzięki temu roślina dostanie dawkę startową nawozu i lepiej się przyjmie.

Przycinanie tawuły norweskiej Grefsheim

Standardowe gatunki tawuł, jak na przykład tawuła japońska lub tawuła wczesna, wymagają przycinania co roku. Tawuła norweska w zasadzie też tak ma, jednak odmiana Grefsheim nieco się różni pod tym względem. W tym przypadku naturalny, przewieszający się pokrój jest najbardziej atrakcyjny i cięcie zepsułoby tylko ten efekt.

Jednak od czasu do czasu należy przeprowadzić cięcie odmładzające. Optymalnie zabieg należy przeprowadzać co dwa lata, jednak w początkowej fazie wzrostu rośliny może być znacznie rzadziej. Przycinanie tawuły odmładzające polega na usunięciu wszystkich starych, słabiej kwitnących pędów, a także na wycięciu chorych i porażonych zimnym wiatrem. Przycinanie tawuły norweskiej robi się wiosną, kiedy wszystkie kwiaty już opadną. Wtedy najlepiej widać, które z pędów nie kwitną obficie i nie rozwijają się prawidłowo.