Tawułka Arendsa

Tawułka Arendsa - odmiany, wymagania, uprawa, pielęgnacja, cięcie

Atrakcyjna kępiasta tawułka Arendsa to bylina należąca do roślin dekorujących zacienione zakątki ogrodu, oczka wodne i ogrody bylinowe. Wspaniale prezentuje się na tarasach i balkonach, bywa również wykorzystywana na kwiat cięty. Walorem rośliny są różnobarwne pierzaste kwiatostany, pojawiające się w lipcu i kwitnące do września. Tawułka odporna jest na zanieczyszczenia powietrza, stąd chętnie sadzona jest w miastach i ośrodkach przemysłowych. Bezproblemowa uprawa umożliwia hodowlę rośliny początkującym ogrodnikom. Przeczytaj, jak wygląda uprawa i pielęgnacja tawułki Arendsa.

Jeśli szukasz więcej inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o bylinach.

Tawułka Arendsa – wymagania uprawowe

Dekoracyjna bylina - uprawa i rozmnażanie

Astilbe arendsii – tawułka Arendsa zwraca uwagę oryginalnymi puszystymi kwiatostanami, które, w zależności od odmiany, wybarwiają się na biało, różowo i czerwono. Tawułka kwitnie od czerwca do września, a po zakończeniu kwitnienia, ozdobą roślin są ich suche brązowe owocostany, utrzymujące się do wiosny. Na prostych i sztywnych pędach rosną odziomkowe i łodygowe liście, owłosione szorstko po obu stronach blaszki. Tawułki sadzimy na terenie całego kraju - jedynie w Tatrach i na terenach Suwalszczyzny rośliny mogą mieć problem z przetrwaniem zimy. Wytrzymują niskie zimowe temperatury, szybko regenerują się, a ochrony przed mrozem potrzebują tylko młode rośliny. Późną jesienią zaleca się kopczykowanie i ściółkowanie podłoża, by nieco podnieść temperaturę gruntu i w ten sposób ułatwić bylinom przetrwanie zimy.

Bylina preferuje gleby o kwaśnym i lekko kwaśnym odczynie pH.  Dobrze rośnie na stanowiskach umiarkowanie zacienionych i wilgotnych. Jeśli gleba jest dostatecznie mokra, uprawa możliwa jest w miejscach słonecznych. W czasie suchego i gorącego lata, pielęgnacja tawułki Arendsa polega na obfitym podlewaniu. Astilbe arendsii osiąga wysokość od 60 cm do 100 cm wysokości. Nie powinna być sadzona w bezpośredniej bliskości drzew, ze względu na potrzebne miejsce dla rozwoju bryły korzeniowej. Długoletnia hodowla tawułki Arendsa w jednym miejscu, skutkuje wyjałowieniem gleby, dlatego należy ją co kilka lat przesadzać. Najlepiej czynić to co 4-5 lat. A może zainteresuje cię także ten artykuł o bylinach ogrodowych wieloletnich?

W czasie przesadzania warto odmłodzić kępy roślin. Jesienią wykopujemy tawułkę i dokonujemy jej podziału, dzieląc karpę na kilka części, przy użyciu ostrego noża. Wiosną, od marca do maja, przeprowadza się rozmnażanie rośliny przez odrosty korzeniowe, co umożliwia szybkie pozyskanie sadzonek. Możliwe jest także rozmnażanie przez siew nasion, w lutym i w marcu oraz w czerwcu i w lipcu. Nasiona wykiełkują w ciągu miesiąca, w temperaturze około 20-22 stopni Celsjusza. Gdy pojawią się listki, temperaturę obniżamy, do około 18 stopni Celsjusza.

Pielęgnacja tawułki Arendsa – nawożenie i przycinanie roślin

Rośliny nie tolerują sztucznych nawozów, więc możemy je zasilić, rozkładając pomiędzy nimi kompost, obornik lub stosując preparaty ekologiczne, które nie zawierają sztucznych związków chemicznych. Granulat z guano stosujemy w kwietniu, w czerwcu i późnym latem – do 15 sierpnia. Nawożenie w późniejszym terminie jest niewskazane, ponieważ zawarty w preparatach azot wpłynie na opóźnienie drewnienia pędów, co narazi byliny na przemarzanie w czasie zimy.

Tawułka Arendsa ma niewielkie wymagania pielęgnacyjne:

• na wiosnę przystępujemy do posprzątania stanowiska byliny. Zmiatamy zeschłe liście, które stanowiły zimową ochronę,
• w lutym i w marcu wykonujemy pierwsze cięcie pędów. Ścinamy tuż nad ziemią wszystkie suche części roślin, przy pomocy sekatora i nożyc do strzyżenia. Narzędzia powinny być czyste i ostre,
• w lipcu przeprowadzamy przycinanie kwiatostanów. Cięcie dotyczy przekwitłych wiech, co pobudzi roślinę do wytworzenia nowych kwiatostanów. Rabatka nabierze efektowniejszego wyglądu, a tawułki nie będą zawiązywać nasion, co uczyni je mocniejszymi,
• ostatni raz tniemy rośliny w sierpniu. Pozbywamy się przekwitłych kwiatostanów, co przedłuży kwitnienie byliny do jesieni. Sprawdź także ten artykuł o najpopularniejszych bylinach ogrodowych.

Bylina Arendsa najładniej prezentuje się w uprawie grupowej. Atrakcyjne rośliny znajdują zastosowanie w ogrodach wrzosowiskowych i bylinowych, ciekawie prezentują się nad zbiornikami wodnymi. Niskie odmiany możemy uprawiać w donicach, dla ozdoby wnętrz mieszkalnych, balkonów i tarasów. Tawułka to także dekoracyjny kwiat cięty.

Tawułka ogrodowa i krzewy tawuły – najciekawsze gatunki i odmiany

Tawułka chińska, tawułka czerwona Astilbe rubra, Astilbe chinensis – to bylina o wspaniałych różowofioletowych kwiatach, ujętych w 25-cm wiechy. Dzięki niewielkim rozmiarom, znajduje zastosowanie w uprawie ogrodowej i pojemnikowej. Ciekawie prezentuje się wśród niższych hortensji, miskantów lub paproci. Tawułka chińska kwitnie w lipcu i w sierpniu. Szczególnie efektowna jest tawułka różowa ‘Pumila’, o 30-cm kwiatostanach.

Tawułka Arendsa Astilbe arendsii ‘Bergkristall’ – to tawułka biała, o atrakcyjnych puszystych kwiatostanach, zdobiących roślinę od lipca do września. Tawułka ogrodowa osiąga około 100 cm wysokości. nieco niższą odmianą jest tawułka biała ‘Irrlicht’, dorastająca do 70 cm.

Tawułka ‘Fanal’ – to tawułka czerwona, której piękne pióropusze wspaniale kontrastują z zielenią ogrodowych roślin. Dorasta do około 60 - 100 cm wysokości. Chętnie uprawiana jest w donicach, zdobiąc balkony i tarasy. Tawułka ‘Fanal’, preferuje mokre stanowiska, więc nadaje się do uprawy w miejscach nasłonecznionych. A może zainteresuje cię także ten artykuł o uprawie astrów wieloletnich?

Tawułka różowa ‘Inshriach Pink’ – jest niską byliną, osiągającą wysokość od 30 cm do 50 cm. Jej jasnoróżowe kwiatostany oryginalnie prezentują się na tle ciemnozielonych liści. Tawułka różowa kwitnie w lipcu i w sierpniu. Najładniej wyglądają kępy byliny w nasadzeniu grupowym.

Tawułka niebieska Astilbe arendsii ‘Blue’ – dorasta do około 60 cm. Ozdobą byliny są gęste kwiatostany, pięknie wybarwione na fioletowoniebiesko. Tawułka niebieska kwitnie w lipcu, oryginalne kwiatostany nadają się na kwiat cięty.

Tawuły Spiraea są ozdobnymi krzewami, chętnie uprawianymi w ogrodach. Wyróżniają się drobnymi kwiatami, ujętymi w baldachogrona, które przypominają kwiatostany tawułek. Znanych jest ponad 100 gatunków, których kwiaty wybarwione są na biało, różowo i czerwono. Do najpopularniejszych tawuł, uprawianych w ogrodach, należą:

• tawuła wczesna Spirea argusa - kwitnąca już w kwietniu, o śnieżnobiałych kwiatach,
• tawuła biała Spiraea japonica ‘Alba’ – białe kwiaty zdobią 1,5-metrowy krzew od lipca,
• tawuła szara, tawuła norweska Spraea cinerea – wyróżnia się srebrzystoszarymi liśćmi, na tle których oryginalnie prezentują się czysto białe kwiaty, pojawiające się w kwietniu i w maju. A może zainteresuje cię także ten artykuł o bylinach na skalniak?