Trojeść amerykańska

Trojeść amerykańska — opis, wymagania, uprawa i rozmnażanie

Ta piękna, lecz dość mocno inwazyjna roślina, która jest w Polsce zakazana z obawy rodzime gatunki, jest ogromnie popularna w Ameryce i w sąsiadującej z nią Kanadzie. W Polsce często można spotkać inne odmiany tej rośliny, które są szczególnie lubiane przez naszych ogrodników. W Ameryce w okresie kwitnienia jest szczególnie lubiana przez motyle i inne owady zapylające. W okresie kwitnienia wabi do siebie pszczoły i motyle, które chętnie zbierają nektar z jej kwiatów.

Jeśli szukasz więcej porad i informacji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o bylinach.

Trojeść amerykańska – opis i charakterystyka

Asclepias syriaca L.to roślina należąca do gatunku toinowatych. Do Polski przywędrowała ze Stanów Zjednoczonych, występuje również w graniczących ze Stanami obszarach Kanady. W Europie uznawana jest za roślinę inwazyjną, która jest groźna dla rodzimych gatunków. Trojeść rozrasta się tak szybko, że z powodzeniem może stanowić konkurencję dla rodzimego perzu. Posiada blisko 100 różnych odmian, które w głównej mierze występują Ameryce Północnej i w Ameryce Środkowej.

W Polsce czasem pojawia się w ogrodach, w których doceniania jest przez ich właścicieli ze względu na miododajne właściwości i walory estetyczne. Jest całkowicie odporna na mróz i niestraszne jej żadne warunki. Bylina ta osiąga wysokość od 150 do 180 cm. Posiada duże liście, na których bez problemu można dostrzec unerwienie. Okres kwitnienia przypada na czerwiec, lipiec i sierpień. Posiada różowo czerwone kwiaty, a w niektórych odmianach mają kolor kremowo różowy.

Trojeść wytwarza torebki nasienne, które wyglądem przypominają małe zielone papużki.
Przez Indian wykorzystywana była jako roślina lecznicza, która pomagała na grzybicę i, łagodzi dolegliwości towarzyszące miesiączkowaniu. Indianie przyrządzali ją również jako warzywo, jednak robili to w niezwykle umiejętny sposób.

Choć asclepias syriaca dawniej wykorzystywana była przez Indian jako roślina lecznicza, to obecnie stosuje się ja głównie w produkcji kauczuku. Dawniej wyrabiano z niej sznury i płótna, a puch wykorzystywany był do wypychania, kołder i materacy.

Wymagania oraz uprawa Trojeści amerykańskiej

Trzeba pamiętać, że wszelkiego rodzaju handel sadzonkami asclepias syriaca jest zabroniony. Podobnie sprawa wygląda, jeśli chodzi o nasiona tej byliny. Jednak gdy mamy już trojeść w swoim ogrodzie, to warto zadbać, aby po przekwitnięciu odcinać stare kwiatostany tak, aby nie doszło do zawiązania nasion, których wysiew może skutkować inwazyjnym namnażaniem się tej rośliny.

Jeśli już posiadamy Asclepias syriaca w swoim ogrodzie, to warto odpowiednio wyeksponować ją na rabatach i zapewnić jej optymalne warunki. To bylina, która wspaniale wygląda sama, ale i w odpowiednich ekspozycjach, tworzących spójną całość.

Trojeść najlepiej rośnie w pełnym słońcu, potrafi sobie poradzić w cieniu, jednak kwitnie o wiele słabiej. Dobrze znosi wilgotną glebę, a jej wymagania co do żyzności nie są zbyt duże. Doskonale poradzi sobie w glebie gliniastej, dlatego też jej uprawa ogranicza się do konieczności podlania jej, gdy długo nie było opadów deszczu. Poradzi sobie również w mocno podmokłych terenach, o ile góra rośliny będzie wystawiona na działanie słoneczne. Jest bezkonkurencyjna w walce z innymi roślinami o miejsce, dlatego często pojawia się w ogrodach wiejskich i naturalistycznych, w których niewiele roślin jest w stanie przetrwać ze względu na warunki. W jej sąsiedztwie rosną zazwyczaj mniej popularne odmiany tawuły lub świecznica. Z uwagi na mocny system korzeniowy dobrze znosi okresy suszy.

Po przekwitnięciu wytwarza puszyste kwiatostany, które są jednocześnie nasionami łatwo przenoszonymi przez wiatr, przez co wysiew następuje samoistnie. Co ciekawe trojeść amerykańska wytwarza bardzo ładne torebki nasienne, które swoim kształtem przypominają małe zielone papużki. Ten kształt jest szczególnie lubiany za wielką wodą, a i u nas ogrodnicy spoglądają na niego z zaciekawieniem. Tojeść nie wymaga specjalnej pielęgnacji, a rozmnażanie jest niezwykle łatwe, bo odbywa się podział kęp i kłączy.

Dodatkowo z uwagi na jej ekspansywność możliwe jest też wysianie nasion, które są w stanie przetrwać każde warunki. Wystarczy, że wysiew nasion zostanie przeprowadzony jesienią, tak aby nasiona mogły zima przemarznąć, a wiosną wyrosną nowe sadzonki. Jeśli wysiewamy nasiona wiosną, należy pamiętać o ich przemrożeniu.
Posiadając Trojeść w ogrodzie, należy pamiętać, że po uszkodzeniu, roślina wytwarza trujące substancje, które mogą zaszkodzić zwierzętom domowym i ludziom. Dlatego miejsce, w którym rośnie, powinno być dobrze przemyślane. A może zainteresuje cię także ten artykuł na temat tojeści kropkowanej.

Inne rodzaje trojeści polecane do uprawy w Polsce

Choć trojeść amerykańska uważana jest w naszym kraju za roślinę inwazyjną, to jest kilka odmian, których sadzenie nie jest zabronione w naszym kraju. Co więcej, chętnie sadzi je wielu ogrodników, którzy cieszą się nie tylko pięknymi roślinami, ale i większymi zbiorami. Zapylacze, które odwiedzają tojeść, zapylają również inne rośliny wokoło, które z kolei rodzą owoce. Może ich być o wiele więcej, niż wtedy gdy w okolicy nie ma rośliny, która jest tak miododajna i wabiąca owady.

Trojeść Bulwiasta (Asclepias tuberosa)- Podobnie jak asclepias syriaca i ta roślina pochodzi z Ameryki. Posiada bulwiaste korzenie. Jest o wiele mniejsza niż trojeść amerykańska, bo osiąga zaledwie 60 cm wysokości. Ma sztywne pędy pokryte włoskami. Kwitnie od czerwca do lipca, wytwarzając drobne kwiaty w pomarańczowym kolorze, które są skupione w baldachowate kwiatostany.

Trojeść okółkowa (Asclepias verticillata)- Bardzo rzadko spotykany w naszych rodzimych ogrodach gatunek, który pochodzi z Ameryki Północnej. Osiąga 70 cm wysokości. Pędy tej rośliny porośnięte są igiełkowatymi liśćmi. Kwitnie w lecie, tworząc białe niby-baldachy.

Trojeść krwista (Asclepias incarnata)- To bylina dorastająca do 100 cm wysokości. Kwitnie na biało, czerwono lub różowo. Podczas kwitnienia wydziela się delikatny zapach wanilii. Po przekwitnięciu pojawiają się nasiona ze srebrnym puchem. Trojeść krwista podobnie jak trojeść amerykańska najlepiej rośnie w silnym słońcu a do jej uprawy potrzeba wyłącznie w miarę wilgotnej gleby i dużego nasłonecznienia. Jest mrozoodporna i nie wymaga okrywania. Choć nie straszne jej żadne warunki, to wybierając dla niej miejsce, należy pamiętać, że nie lubi ona przesadzania. Ta miododajna roślina jest szczególnie lubiana przez owady zapylające i rzadkie gatunki owadów. Chętnie sadzona jest w okolicy pasiek, w których pszczoły produkują miód i sadów, w których zbiory obfitują w smaczne owoce. Jej kwiaty można wykorzystać jako dodatek do bukietów, jednak nie nadaje się do suszenia. Tak jak w przypadku trojeści amerykańskiej rozmnażanie z nasion jest jednym ze sposobów pozyskania nowych sadzonek.