Żywotnik zachodni 'Brabant'

Tuja Brabant - sadzenie, uprawa, przycinanie, cena, opinie

Żywotnik ‘Brabant’ wykorzystywany jest w przydomowych ogrodach i w przestrzeni publicznej. Zimozielona roślina nadaje się na formowany żywopłot, zapewniający właścicielom prywatność, bowiem atrakcyjne jasnozielone iglaki o kolumnowym pokroju, osiągają wysokość od 3 do 5 metrów. Właściwa pielęgnacja oraz prawidłowe przycinanie i cięcie gwarantują pełną satysfakcję z uprawy tego iglastego drzewa. W artykule zamieszczamy wskazówki, jak sadzić i pielęgnować tuje żywopłotowe.

Jeśli szukasz więcej porad i inspiracji, sprawdź także zebrane w tym miejscu artykuły o tujach.

Jaką rośliną jest tuja Brabant?

Thuja occidentalis, żywotnik zachodni jest rośliną z rodziny cyprysowatych. Przywędrował do nas z Kanady i północno-wschodnich obszarów Stanów Zjednoczonych. W Polsce dobrze rośnie we wszystkich rejonach i najczęściej wykorzystywany jest na formowany żywopłot. Tuje żywopłotowe nie akceptują stanowisk bardzo wietrznych i suchych. Ich sadzenie powinno odbywać się w odpowiedniej odległości od zakładów przemysłowych i ruchliwych ulic, ze względu na duże zapylenie powietrza i zasolenie gleby. Nadają się na stanowiska wilgotne, ale nie zalewowe. Są drzewami światłolubnymi, preferującymi lekko kwaśne gleby. Tuja pospolita wydziela przyjemny zapach żywicy, a przebywanie w ogrodzie, otoczonym przez żywopłot z żywotników, które tworzą swoisty mikroklimat, sprzyja naszemu zdrowiu. Cena za 0,1 g nasion wynosi około 4 zł.

Tuja pospolita posiada wiele ciekawych i godnych polecenia odmian. Jedną z nich jest tuja Brabant. Roślina rośnie szybko, wytwarzając rocznie przyrosty, o długości około 30-40 cm. Brabanty wyróżniają się kolumnowym pokrojem. Na krótkich konarach znajdują się spłaszczone gałązki, o intensywnie zielonym wybarwieniu, ciemniejące zimą. Łuskowate liście pozbawione są woskowego nalotu i ściśle przylegają do pędów. Łuski na dolnej i górnej stronie gałązek wytwarzają gruczołek, z którego uwalnia się przyjemny zapach żywicy. Kora o brązowym zabarwieniu łuszczy się, odchodząc od pnia i konarów długimi pasmami. A może zainteresuje cię także artykuł o tujach na żywopłot?

Na bocznych pędach Thuja occidentalis ‘Brabant’ wytwarza niewielkie jajowate szyszki, o długości około 1 cm, zmieniające, w miarę dojrzewania, kolory – z zielonożółtawych na jasnobrązowe. Początkowo miękkie, twardnieją, osłaniając oskrzydlone eliptyczne nasiona. Brabanty można rozmnożyć wiosną, wysiewając nasiona oraz wegetatywnie – poprzez sadzonki. Cena nasion to około 5,50 zł za 120 sztuk.

Tuja Brabant – jak sadzić tuje żywopłotowe?

Kupujemy sadzonki na żywopłot z brabantów - cena

Najlepiej zaopatrzyć się w młode tuje żywopłotowe w szkółkach i centrach ogrodniczych, gdzie sadzonki są starannie uprawiane. Unikniemy w ten sposób problemów, wynikających z zakupu roślin złej jakości. Wieloletnie sadzonki w balocie są zabezpieczone przed uszkodzeniem i wysychaniem bryły korzeniowej. Przykładowe koszty nabycia sadzonek żywotników na żywopłot:

• tuja Brabant balot – sadzonka o wysokości 120 cm – cena 15 zł,
• tuja Brabant balot - 18 sztuk, wysokość sadzonek 120cm i 130 cm – cena około 500 zł,
• tuja Brabant balot – 100 sztuk, wysokość sadzonek od 50 cm do 70 cm – cena około 400 zł
• tuja Brabant balot – 500 sztuk, wysokość sadzonek od 60 cm do 100 cm – cena 1450 zł.

Podczas kupowania roślin drogą internetową, warto zwrócić uwagę na opinie osób, które kupiły sadzonki na żywopłot z brabantów u danego sprzedawcy. Zdobędziemy w ten sposób wiedzę o solidności ogrodnika i jakości oferowanych sadzonek. Sprawdź także ten artykuł o cenach tui do ogrodu.

Przygotowanie stanowiska pod sadzenie

Rozmnażanie roślin przez sadzonki umożliwia uzyskanie drzewa o cechach typowych dla danej odmiany. Sadzenie powinno poprzedzić przygotowanie stanowiska w taki sposób, by zostały spełnione wymagania uprawowe:

• sadzenie roślin w dużej odległości od ruchliwych ulic i zakładów przemysłowych, ze względu na możliwe zasolenie gleby,
• wybór stanowiska słonecznego lub lekko zacienionego, o lekko kwaśnym odczynie pH i wilgotnej, żyznej glebie.

;A jak sadzić tuje, w przypadku ziemi suchej i piaszczystej? W takim przypadku należy odpowiednio przystosować stanowisko, by spełnić wymagania uprawowe:

• stosując odpowiednie gotowe podłoże dla roślin iglastych.
• zapobiegając wysuszaniu gleby, poprzez dodaniu hydrożelu i rozłożeniu pod tuje żywopłotowe warstwy kory. Hydrożel, w postaci granulek, umieszczamy w ziemi. Jego zadaniem jest zatrzymanie wody, nawozów i składników mineralnych, potrzebnych roślinom. Po umieszczeniu granul w glebie, podlewamy obficie ziemię. Opinie ogrodników wskazują, że sadzonki korzystające z hydrożelu, mają większe szanse na przyjęcie się i zdrowy rozwój.

Jak sadzić żywotnik ‘Brabant’?

Sadzenie młodych roślin na wybranym stanowisku najlepiej przeprowadzić na wiosnę lub jesienią. Tuje hodowane są w szkółkach od sadzonki. Tam też odbywa się cięcie i przycinanie gałązek, co nadaje roślinom atrakcyjny pokrój. Dołki na rośliny powinny być na tyle szerokie, by swobodnie umieścić w nich korzenie żywotnika. Na dnie zagłębienia można rozłożyć nawóz. Rośliny umieszczamy na takiej głębokości, w jakiej rosły w szkółce. Po zasypaniu dołka, tuje obficie podlewamy. Pod drzewkami rozkładamy ściółkę. Sadzenie kolejnych sadzonek wymaga zachowanie 70-cm odstępu, dla zapewnienia roślinie dostatecznego miejsca rozrastania się. Sprawdź także ten artykuł z poradami, jak i kiedy sadzić tuje.

Kiedy przycinać roślinę?

Cięcie i przycinanie rośliny sprzyja jej dużemu zagęszczeniu oraz zachowaniu ładnej formy. Przeprowadzamy zabieg raz w roku, na przełomie marca i kwietnia. Usuwamy wówczas uszkodzone pędy. Cięcie ubiegłorocznych przyrostów dokonujemy do 1/3 ich długości. Rozkrzewianiu się brabantów sprzyja letnie przycinanie wierzchołków młodych przyrostów. Nieprzestrzeganie czasu, kiedy przycinać tuje, może doprowadzić do niekorzystnej sytuacji, w której pędy nie zdążą zdrewnieć przed okresem zimowym. Cała roślina jest trująca, więc wszelkie prace pielęgnacyjne, również przycinanie, wymagają zachowania ostrożności.

Tuja Brabant - brązowienie igieł

Naturalnym procesem, występującym u odmiany ‘Brabant’, jest zmiana wybarwienia rośliny w okresie zimowym. Nie wszystkim miłośnikom tui odpowiada brunatny kolor powierzchni igieł, podczas gdy ich część spodnia nadal jest zielona. Na wiosnę łuskowate liście odzyskują ładny zielony kolor. Utrzymanie atrakcyjnego zabarwienia rośliny przez cały rok umożliwia nawadnianie drzewa jesienią oraz stosowanie specjalnych preparatów, przeciwdziałających brązowieniu igieł.

Thuja occidentalis – inneciekawe odmiany na żywopłot

• Tuja ‘Szmaragd’ – jest ciekawą formą, o kolumnowym pokroju. Wyróżnia się gęstymi, atrakcyjnie ułożonymi gałązkami. Odmiana ‘Szmaragd’ przez cały rok wybarwiona jest na soczyście ciemnoszmaragdowy kolor. Drzewo znajduje szerokie zastosowanie. Popularne jest sadzenie tui w szpalerach, jest cenną rośliną na żywopłoty i do nasadzeń grupowych jako dekoracyjne wykrzykniki na ogrodowych rabatach. Tuja ‘Szmaragd’ dobrze znosi przycinanie, sprzyjające wzrostowi i rozkrzewianiu się drzewa. Podatna jest na obrączkową plamistość pędów, chorobę wywołaną przez grzyb Pestalotiopsis funetea. Objawami schorzenia są żółte i brunatne wierzchołki pędów, na których pojawiają się ciemne plamy, stopniowo obejmujące cały obwód tui. Na pędzie, w odległości kilku centymetrów od wierzchołka, pojawia się pozbawiony kory pierścień, o długości około 1 cm. Do zwalczania choroby stosuje się opryski odpowiednimi preparatami, zapobiegającymi rozwojowi choroby. Porażone pędy wycinamy i palimy.
• Thuja occidentalis ‘Ellwangeriana’ – jest wyjątkową odmianą, tworzącą niewysokie drzewka lub okazałe krzewy. Stożkowata korona żywotnika jest gęsto ugałęziona, sięgając ziemi. Na drobnych gałązkach występują łuskowate igły. Tuja wykorzystywana jest na żywopłoty - naturalnie rosnące, podatne także na przycinanie. ‘Ellwangeriana’ chętnie uprawiana jest w przydomowych ogródkach.
• Żywotnik zachodni ‘Ericoides’ – jest odmianą dorastającą do 3,5 m wysokości. Gęste krzewy wykorzystywane są do różnych założeń ogrodowych. Tuja wyróżnia się miękkimi zielonymi igłami, o długości 1 cm. Spodnia ich część wybarwiona jest na szarozielono, zimą - na brązowo. ‘Ericoides’ nie wytwarza szyszek. Dobrze znosi przycinanie i bardzo łatwo można roślinę rozmnożyć z sadzonek.
• Żywotnik złocisty ‘Aurescens’ – należy do odmian szczególnie atrakcyjnych, ze względu nazłocistożółte wybarwienie, dzięki czemu uzyskuje się efekt rozświetlający rabaty. Drzewo silnie rośnie, uzyskując do 12 m wysokości. Wyróżnia się wąsko stożkowatą, prawie kolumnową budową. Znajduje zastosowanie w różnych zestawieniach kompozycyjnych, bowiem oryginalnie wybarwiona tuja, wspaniale prezentuje się na tle zielonych roślin. Podobnie, jak inne odmiany żywotnika, drzewo dobrze znosi przycinanie. Preferuje stanowiska słoneczne. 
• Żywotnik zachodni ‘Ellwangeriana Aurea’ – przybiera formę krzewiastą, dorastającą do 2,5 m wysokości. Korona odmiany jest gęsto ugałęziona, stożkowato rozkrzewiająca się. Odmiana preferuje stanowiska słoneczne, sprzyjające atrakcyjnemu wybarwieniu miękkich igieł na złocistożółty kolor. Najpiękniej prezentuje się na tle ciemnozielonych drzew. Żywotnik sprawdza się jako żywopłot, dobrze znosi przycinanie. W czasie bardzo niskich temperatur podatny jest na uszkodzenia.

Popularnymi złotymi odmianami są także:

• Thuja occidentalis ‘Lutea’ – przybierająca bardziej żółty kolor,
• Thuja occidentalis ‘Lutescens’ – odmiana złotawo-żółta,
• Thuja occidentalis ‘Aureo-spicata’ – roślina o złotym wybarwieniu końcówek pędów.

Tuje żywopłotowe – choroby roślin

Iglaki atakowane są przez choroby grzybowe. Do najczęstszych dolegliwości należą:

• fuzarioza – objawiająca się brązowieniem pędów. Grzyb widoczny jest w postaci pomarańczowych zarodników na zaatakowanych pędach.
• fytoftoroza – prowadzi do gnicia korzeni i podstawy pędów. Zaraza pojawia się również na ich wierzchołkach.
• obrączkowa plamistość pędów – grzyb atakuje szczególnie odmianę ‘Szmaragd’. Objawia się brązowieniem pędów i pojawieniem się bezkorowej obrączki, w kilkucentymetrowej odległości od wierzchołków pędów.
• zamieranie wierzchołków pędów – gnicie rośliny następuje od wierzchołków pędów. Dotknięte chorobą tkanki szarzeją. Widoczne są ciemne zarodniki grzyba.
• Szara pleśń – choroba grzybowa prowadzi do zamierania igieł na młodych pędach, które sprawiają wrażenie uwiędłych. Na powierzchni pojawia się szary nalot.
• Plamistość łusek – choroba uwidacznia się na łuskach w postaci żółtych plam, z czasem brązowiejących. Można zauważyć czarne grzybowe zarodniki.
• Opieńkowa zgnilizna korzeni – choroba prowadzi do zamierania całej rośny. Widoczna jest biała grzybnia. Drzewo traci świeży kolor, igły żółkną, a u podstawy rośliny dochodzi do oddzielenia kory od drewna.

Schorzenia żywotników najczęściej wywołuje sadzenie roślin na niekorzystnych stanowiskach - glebowych i klimatycznych. Uratowaniu roślin sprzyja usuwanie zmienionych chorobotwórczo pędów i zastosowanie specjalnych środków grzybobójczych. Można zapobiec zamieraniu żywotników, jeśli przekrój pędów jest wciąż żywozielony. W przypadku gęstych żywopłotów ważne jest, by preparat dotarł w każde miejsce tui.