Zamiokulkas ma żółte liście - co robić? Przyczyny, objawy, leczenie

Zamiokulkas zamiolistny – uprawa rośliny

Zamiokulkas chętnie wybierany jest do dekoracji naszych mieszkań. Wyróżnia się efektownym ulistnieniem – ciemnozielone skórzaste liście lekko się wznoszą, na wzór pierzastego ulistnienia roślin sagowcowych. Dziko rosnące zamiokulkasy kwitną. Kolbowate kwiatostany osiągają długość do 20 cm. Roślina tworzy jedną lub dwie kolby. Owocem są białe jagody, ujęte w owocostan, kryjący się w liściach okwiatu. Niestety, w warunkach domowych kwiat zamiokulkasa pojawia się bardzo rzadko.

Uprawa egzotycznej rośliny nie przedstawia większych trudności. Zamiokulkas najlepiej rośnie w zacienieniu, dzięki czemu możemy stworzyć zielone miejsca w ciemniejszych zakątkach mieszkania. Ustawienie doniczek na stanowisku mocno nasłonecznionym, doprowadzi do pojawienia się na liściach brzydkich brązowych plam. Ciepłolubny kwiat wymaga utrzymania temperatury otoczenia, wynoszącej około 20-25 stopni Celsjusza.

Właściwa pielęgnacja rośliny polega na zapewnieniu jej żyznego, lekko kwaśnego podłoża oraz nasadzenia w szerokich donicach, w których swobodnie rozrosną się okazałe kłącza. Podlewanie zamiokulkasa przeprowadzamy w sposób umiarkowany, z troską o nieprzelanie, które może doprowadzić do gnicia kłączy. Przepuszczalna ziemia i warstwa drenażu na dnie doniczki umożliwią odprowadzenie nadmiaru wody. Zimą ograniczamy podlewanie zamiokulkasa i przenosimy doniczki w nieco chłodniejsze miejsce, o temperaturze około 16-18 stopni Celsjusza, bowiem roślina wchodzi wówczas w stan spoczynku, co objawia się zrzuceniem liści. Na wiosnę zasilamy kwiat wieloskładnikowymi nawozami. Nawożenie przeprowadzamy do jesieni, raz w miesiącu.

Choroby zamiokulkasa - dlaczego roślina nie rośnie i ma żółte liście?

Zamiokulkas zamiolistny jest rośliną odporną na choroby i ma niewielkie wymagania uprawowe. Jednak zdarza się, że obserwujemy pojawienie się żółtych liści i brak nowych, co wskazuje na problem z rozwojem rośliny, która nie toleruje przeciągów i niskich temperatur. Nie powinniśmy kupować zamiokulkasa zimą, gdy narażony jest na przemarznięcie. W mieszkaniu należy zadbać o zaciszne i ciepłe stanowisko.

Choroby zamiokulkasa, objawiające się żółtymi liśćmi, mogą pojawić się po przelaniu rośliny. Nadmiar wody należy każdorazowo wylewać z podstawki i ograniczyć podlewanie. Ziemia musi przeschnąć, by kwiat mógł odżyć i wytworzyć młode zielone listki. Niestety, żółte liście nie odzyskają zielonego wybarwienia.

Żółte liście są znakiem starzenia się zamiokulkasa. Starsze żółknące ulistnienie regularnie usuwamy. Jeśli obserwujemy, że roślina nie rośnie, przeanalizujmy, czy zapewniliśmy jej odpowiednie warunki uprawowe: ciepłe stanowisko - z dala od przeciągów i umiarkowane podlewanie. Zamiokulkas wypuści młode liście po pewnym czasie, gdy zmienią się warunki, mające wpływ na rozwój rośliny.

Przyczyną żółknących liści mogą okazać się przędziorki. Roztocza tworzą charakterystyczne pajęczynki. Żerują na liściach, doprowadzając do ich usychania i opadania. Pojawieniu się szkodników sprzyja zbyt suche powietrze oraz słaba kondycja roślin, spowodowana błędami uprawowymi. Zwalczanie przędziorków może odbywać się poprzez zastosowanie środków domowej roboty, np. roztworu szarego mydła, którym należy przemywać liście oraz preparatów chemicznych. Sprawdź także ten artykuł na temat prawidłowego podlewania zamiokulkasa.

Kwiat zamiokulkasa – walory egzotycznej rośliny

Zamiokulkas przydaje naszemu otoczeniu trochę egzotyki. Efektowne zielone miejsca w naszym domu możemy utworzyć z samych zamiokulkasów lub komponując rośliny z innymi sukulentami. Kwiat doniczkowy dobrze prezentuje się w towarzystwie roślin gruboszowatych, gromadzących wodę w liściach oraz w towarzystwie kaktusów.

Rozmnażanie zamiokulkasa jest bardzo proste:

• przy przesadzaniu dzielimy kłącze. Do zabiegu nadają się dojrzałe i zdrowe egzemplarze. Młode rośliny należy przesadzać każdej wiosny, natomiast starsze – co 2 lata,
• pobieramy sadzonki liściowe. Sadzonki ukorzenią się po około 1 miesiącu, natomiast kłącze wytworzy się po 2 latach. Pojedyncze liście umieszczamy w podłożu, na które składa się torf, piasek i perlit.