Rośliny na glebę lekko zasadową

Tarczownica tarczowata jest mokradłową byliną północnoamerykańską. Botaniczna nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Karla Darmer'a, a polska nawiązuje do kształtu liści. Ozdobę rośliny stanowią duże, tarczowate liście odziomkowe, przebarwiające się jesienią na żółto i czerwono oraz rozwijające się wiosną jasnoróżowe baldachogrona kwiatów.

Werbena pospolita jest znaną od starożytności rośliną leczniczą. W połowie lata zaczyna rozwijać delikatne, jasnofioletowe kwiaty, które mogą być subtelną ozdobą słonecznych i żyznych rabat ogrodowych. Z powodzeniem może być uprawiana w donicach i pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Kolendra siewna jest rośliną leczniczą i przyprawową znaną i cenioną już w starożytności. Znad Morza Śródziemnego rozprzestrzeniła się na całą Europę i do dzisiaj odgrywa w wielu kuchniach ważną rolę. Delikatne, pierzaste liście oraz białe lub jasnoróżowe baldachy kwiatów, stanowią też subtelną ozdobę ogrodu.

Niecierpek pospolity jest jedynym przedstawicielem rodzaju Impatiens, który pierwotnie występuje na terenie naszego kraju i nie jest neofitem, jak jego krewni. Nazwa rodzajowa oraz gatunkowa nawiązują do zjawiska gwałtownego pękania owoców niecierpka przy najmniejszym dotknięciu i oznaczają po łacinie "niecierpliwy, drażliwy" oraz "nie dotykaj mnie".

Śliwa 'President' jest starą angielską odmianą o dużych i smacznych owocach. Są one brunatnobordowe z fioletowoniebieskim nalotem i żółtawozielonym miąższem, który dobrze oddziela się od pestki. Odmiana 'President' jest odporna na mróz i choroby.

Biota wschodnia, zaliczana dawniej do żywotników, różni się od przedstawicieli rodzaju Thuja charakterystycznym, wachlarzowatym ułożeniem w jednej płaszczyźnie gęsto rozgałęzionych gałązek. Latem są jasnozielone, natomiast zimą mocno brunatnieją. Duże, jajowate szyszki mają 4-8 łusek z odgiętymi, hakowatymi wyrostkami.

Piwonia lekarska była od wieków uprawiana w Europie jako roślina lecznicza, a od XIX wieku stała się też byliną ozdobną. Rozwija duże, różowe albo czerwone kwiaty. Jest długowieczna i łatwa w uprawie, nie znosi tylko ingerencji w obszar swoich korzeni, dlatego po posadzeniu powinno się ją pozostawić w spokoju i nie zmieniać stanowiska.

Goździk postrzępiony, nazywany też pierzastym, jest rodzimą byliną górską od wieków uprawianą w ogrodach jako roślina kwiatowa. Jego ozdobę stanowią delikatne, pachnące kwiaty z postrzępionymi płatkami. Zaletą goździka postrzępionego jest jego całkowita mrozoodporność w naszych warunkach.

Lilia królewska ma swoją ojczyznę w górskich regionach zachodnich Chin. Sprowadzona do Europy na początku XX wieku szybko zyskała ogromną popularność dzięki swojej urodzie, ale też wytrzymałości na suszę i chłód. Ten gatunek lilii wyróżnia się dużymi, białymi lejkami kwiatów z żółtym gardłem oraz różowofioletowym zabarwieniem na zewnątrz. Na łodydze rozwija się zwykle do 25 kwiatów.

Plektrantus psi jest krewnym popularnej komarzycy (Plectranthus glabratus) i podobnie jak ona wydziela aromat, który przez wiele zwierząt jest uważany za nieznośny. Poza właściwościami odstraszającymi plektrantus odznacza się również pięknymi fioletowymi kwiatami i szarozielonymi liśćmi, stanowi ozdobę rabaty lub tarasu.

Nazwa tego dalekowschodniego drzewa nawiązuje do tworzącej się na pniu warstwy korka - od greckich słów phellos = "korek" i dendron = "drzewo". W Chinach jest nazywane "drzewem czarnych pereł" ze względu na grona owoców przypominających perły. W naszych ogrodach korkowiec amurski może być efektowną ozdobą, a jego kwiaty źródłem pożywienia dla owadów.

Powojnik włoski pochodzi z regionu Morza Śródziemnego, gdzie zadomowił się od Hiszpanii aż po Azję Mniejszą. Gatunek jest uprawiany w ogrodach już od 400 lat, a w międzyczasie wyhodowano też liczne jego odmiany. Fioletowe kwiaty są szeroko dzwonkowate i składają się z czterech płatków.

Lilia bulwkowata jest europejską byliną cebulową, występującą w Polsce rzadko w górach na stanowiskach naturalnych, oraz na niżu w formie zdziczałej. Nazwę zawdzięcza bulwkowatym rozmnóżkom, które jesienią odpadają od rośliny i zimują w ziemi. Ozdobę lilii stanowią duże, pomarańczowe kwiaty na wierzchołku łodygi.

Aloes uzbrojony jest południowoafrykańskim sukulentem o dużych, soczystych, kolczasto ząbkowanych liściach. Podobnie jak aloes zwyczajny, od wieków służy jako roślina lecznicza. W naszych warunkach klimatycznych aloes uzbrojony pełni rolę doniczkowej rośliny ozdobnej.

Dzwonek Poszarskiego jest endemicznym gatunkiem występującym w bałkańskiej krainie Dalmacji. Po raz pierwszy został opisany na Początku XX wieku i nazwany na cześć niemieckiego botanika Gustava Adolfa Poscharsky'ego. Ozdobę stanowią gwiazdkowate, fioletowoniebieskie kwiaty.

Milin wielkokwiatowy pochodzi z południowo-wschodnich obszarów Chin i jest pnączem o efektownych, lejkowatych kwiatach. Ich korona jest szerzej otwarta niż u północnoamerykańskiego krewniaka. Wadą milinu chińskiego jest mała mrozoodporność rośliny, która w naszych warunkach wymaga pełnego okrycia przed zimą.

Wyhodowana w Nowej Zelandii odmiana głogownika Frasera 'Red Robin' należy do najbardziej dekoracyjnych krzewów ogrodowych. Młode przyrosty krzewu mają wiosną kolor jaskrawoczerwony, ciemnozielone liście są zimozielone, a w maju i czerwcu pojawiają się białe, wiechowate kwiatostany. Wadą głogownika jest jego mała odporność na mróz i konieczność starannego okrywania na zimę.

Morwa czerwona jest dekoracyjnym, łatwym w uprawie drzewem, którego owoce są jadalne, słodkie i soczyste. Dojrzewają latem, zmieniając barwę z zielonej przez czerwoną do ciemnofioletowej i trudno je odróżnić od owoców morwy czarnej. Morwa czerwona spotykana prawie wyłącznie w ogrodach botanicznych, coraz częściej trafia do ogrodów przydomowych.

Jarzmianka większa jest kłączową byliną rodzimego pochodzenia, tworzącą w ogrodzie efektowne kępy szczególnie w okresie kwitnienia. Barwne okółki listków (podkwiatki) pod baldachami kwiatów nadają im charakterystyczny, koronkowy, delikatny wygląd w formie gwiazdy. Nazwa botaniczna Astrantia pochodzi od greckich słów aster = "gwiazda" i anthos = "kwiat".

Znana pod wieloma nazwami potocznymi brzoskwinia płaskoowocowa jest botaniczną odmianą brzoskwini zwyczajnej i jest znana w Chinach od ponad 2500 lat. Spłaszczone owoce przypominają geometryczny torus i mogą kojarzyć się z UFO albo rodzajem pączka. Kremowobiały miąższ brzoskwini UFO jest soczysty, słodki i smaczny.

Kariopteris angielski, nazywany barbulą klandońską, jest mieszańcem uzyskanym ze krzyżowania barbuli szarej (C. incana) z barbulą mongolską (C. mongolica) na początku XX wieku w Anglii. Rośnie jako niewielki krzew albo półkrzew o bardzo dekoracyjnych niebieskich kwiatach. Jego wadą jest słaba odporność na mróz.

Łyszczec nadobny, nazywany też gipsówką wytworną, jest delikatną i pełną wdzięku rośliną jednoroczną z rodziny goździkowatych, o czym świadczą jego epitety gatunkowe. Rozpierzchły pokrój, wąskie liście i duża liczba drobnych kwiatków nadają gipsówce niezwykłej lekkości. Oprócz formy botanicznej o białych kwiatach, w uprawie spotyka się kultywary kwitnące w odcieniach różu i czerwieni.