Rosliny na glebę o odczynie obojętnym

Dracena smocza jest endemitem rzadko spotykanym na Maderze i Wyspach Kanaryjskich. Rośnie w formie drzewa, dorasta w naturalnych warunkach do wysokości 20 m. Ozdobą rośliny są pióropusze liści na końcach pędów. Utleniająca się żywica draceny smoczej przybiera czerwony kolor i jest nazywana smoczą krwią.

Dynia 'Muscat de Provence' jest francuską odmianą dyni piżmowej, która cieszy się coraz większym uznaniem. Tworzy średniej wielkości mocno żebrowane owoce o aromatycznym, pomarańczowym miąższu. Jest jedną z niewielu odmian dyni, które można jeść na surowo albo piec i gotować.

Dzięki swoim idealnie okrągłym w zarysie liściom liwistona okrągłolistna jest niewątpliwie jedną z najbardziej eleganckich roślin ozdobnych zaliczanych do palm. Nazwa upamiętnia szkockiego barona Livingston'a, który w 1670 r założył w Edynburgu ogród botaniczny. Na podstawie najnowszych badań roślina została przeniesiona do rodzaju botanicznego Saribus.

Begonia zimowa jest bezkonkurencyjnie sympatyczną rośliną doniczkową. Rozwija kwiaty niestrudzenie niemal przez cały rok w szerokiej palecie kolorów i form. Jest rośliną wieloletnią i po pierwszym kwitnieniu może być nadal uprawiana. Nie jest gatunkiem botanicznym, ale hybrydą begonii agrykańskich - Begonia socotrana, Begonia veitchii, Begonia boliviensis i Begonia rosaeflora. Podobna do niej begonia bulwiasta jest mieszańcem gatunków południowoamerykańskich.

Epipremnum 'N'joy' jest bardzo dekoracyjną odmianą klasycznego epipremnum złocistego. Podobieństwo do 'Happy Leaf' albo 'Marble Queen' nie jest przypadkowe, ponieważ należą do tego samego gatunku botanicznego. Na soczystej zieleni liści epipremnum 'N'joy' widoczne są nieregularne białe plamy, które z każdego liścia tworzą niepowtarzalne dzieło sztuki.

Miskant chiński 'Malepartus' jest bardzo dekoracyjną i elegancką odmianą bylinowej trawy, wyhodowaną przez niemieckiego ogrodnika Ernsta Pagels'a w 1983 r. Ozdobę stanowią przebarwiające się jesienią liście oraz okazałe, wyprostowane wiechy kwiatów. Czerwone, a później srebrzyste kwiatostany pojawiają się późnym latem.

Bluszcz irlandzki jest zimozielonym pnączem i podobnie jak bluszcz pospolity wspina się na duże wysokości - drzewa, skały i budynki - przy pomocy korzeni przybyszowych. Doskonale nadaje się do obsadzania cienistych i półcienistych miejsc w ogrodzie, jednak do kwitnienia potrzebuje dostępu do słońca. W naszych warunkach nie jest całkowicie odporny na mróz.

Rozplenica japońska 'Moudry' jest bardzo dekoracyjną trawą, której wąskie, przewieszające się liście tworzą efekt małej fontanny. Główną ozdobą są miękkie, puszyste kłosy, przebarwiające się pod koniec kwitnienia na ciemny, prawie czarny kolor. Odmiana została wyhodowana w Baltimore, przez G. Moudry’ego trafiła do szkółki K. Bluemela, który nazwał ją na cześć hodowcy i wprowadził do handlu.

Ostrokrzew Meservy jest hybrydą japońskiego ostrokrzewu pomarszczonego z europejskim ostrokrzewem kolczatym, którą udało się wyhodować ogrodniczce-amatorce Kathleen Kellogg Meserve z Long Island. Jest zimozielony i dobrze znosi warunki zimowe w Polsce. Występuje w licznych odmianach.

Sprowadzona z Ameryki Północnej porzeczka krwistoczerwona jest już od dwóch wieków uprawiana w Europie jako roślina ozdobna. Główną jej atrakcję stanowią ciemnoczerwone kwiaty, rozwijające się wiosną. Niebieskoczarne owoce porzeczki krwistej są kwaśne i niesmaczne.

Rannik zimowy jest bulwiastą byliną z rodziny jaskrowatych, która w Polsce jest uprawiana w ogrodach, a czasem dziczeje. Jest jednym z pierwszych zwiastunów wiosny i doskonale pasuje do krokusów i przebiśniegów, z którymi tworzy z czasem gęste dywany kwiatów. Występuje w uprawie w kilku odmianach, różniących się odcieniem kwiatów i wypełnieniem.

Oryginalną odmianę śliwy o czerwonych liściach znalazł koło Teheranu i przywiózł do Francji pod koniec XIX wieku M. Pissard - zarządzający ogrodami szacha Persji. Niewielkie drzewo odznacza się ciemnopurpurowymi z metalicznym połyskiem liśćmi oraz wcześnie rozwijającymi się różowymi kwiatami. Duże, purpurowoczerwone owoce są jadalne i smaczne.

Pochodząca ze wschodniej prowincji Afryki Południowej sukulentowa haworsja pasiasta nosi nazwę gatunkową na cześć brytyjskiego botanika Adriana Haworth'a. Tworzy rozety zielonych liści z pasami kontrastowych, białych narośli na powierzchni. Czasem zakwita w mieszkaniu, rozwijając wysoki kwiatostan mało efektownych kwiatów. Po kwitnieniu roślina nie zamiera.

Kalina japońska jest bardzo dekoracyjnym krzewem o charakterystycznym pokroju z szeroko rozpostartymi gałęziami i efektownymi kwiatostanami, które wyrastają ponad liście. W uprawie ogrodowej występuje forma płonna oraz forma płodna kaliny japońskiej. Ta druga tworzy owoce początkowo czerwone, potem granatowoczerwone. Liście przebarwiają się jesienią na kolor czerwony lub purpurowy.

Klon srebrzysty jest północnoamerykańskim gatunkiem, który trafił do Europy na początku XVIII wieku, a do Polski około stu lat później. Polska nazwa gatunkowa nawiązuje do srebrzystoszarej dolnej powierzchni liści. Ze względu na rozłożystą koronę i dużą wysokość, klon srebrzysty nadaje się do dużych ogrodów, gdzie stanowi efektowny obiekt centralny.

Śnieżyca wiosenna, bylina cebulowa rodzimego pochodzenia, bywa czasem mylona z częściej uprawianą w ogrodach śnieżyczką przebiśnieg. Ogólny pokrój roślin jest podobny, jednak łatwo można odróżnić przebiśnieg po odmiennej budowie kwiatu - ma on koronę złożoną z dwóch okółków, przy czym zewnętrzny jest wyraźnie podzielony na trzy stosunkowo wąskie płatki.

Brzoskwinia 'Inka' jest polską odmianą brzoskwini zwyczajnej o dużych owocach i dobrej odporności na mróz. Najlepiej rośnie w cieplejszych regionach kraju, gdzie nie zagrażają jej przymrozki w okresie kwitnienia. Ozdobę brzoskwiniowego drzewa stanowią duże, różowe kwiaty.

Stephania pierrei jest rosnącą w Wietnamie, Kambodży i Tajlandii bulwiastą byliną, która uprawiana u nas w doniczkach nie doczekała się jeszcze żadnej polskiej nazwy. Okrągłe tarczki liści tej rośliny bardzo przypominają liście pilei peperomiowatej, z którą jedna nie jest spokrewniona. W medycynie wietnamskiej jest stosowana do leczenia depresji, bezsenności i niektórych zaburzeń psychicznych. Zamiast poprawnej nazwy botanicznej Stephania pierrei, często używana jest nazwa Stephania erecta.

Pochodzące z południowej Azji mangowe drzewo jest najważniejszym owocem w Indiach, a jego uprawa liczy tam już 4000 lat. W naturalnych, tropikalnych warunkach mango dorasta do 30 m; u nas może rosnąć tylko w doniczkach i osiąga wysokość do 3 m. Nawet jeśli nie uda się w mieszkaniu doprowadzić do jego kwitnienia, to na pewno wyrośnie efektowne, zimozielone, egzotyczne drzewko.

Agawa amerykańska jest meksykańską byliną, która w naszych warunkach jest uprawiana jako roślina doniczkowa. Chociaż na kwitnienie agawy nie trzeba czekać aż sto lat, jak kiedyś wierzono, to jednak ta monokarpiczna roślina rozwija kwiaty tylko raz w życiu. Ozdobę stanowią efektowne, zebrane w rozetę liście.

Dischidia okrągłolistna jest epifitycznym, sukulentowym pnączem z deszczowych lasów Dalekiego Wschodu. Na długich pędach tworzy ustawione parami, naprzeciwlegle, okrągłe liście, które są pękate pośrodku i mogą przypominać małe naczynie na wino. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów dis = "dwa" i askidia, liczba mnoga od askidion = "mały bukłak". Łaciński epitet gatunkowy nawiązuje do nummus = "przypominający monetę". Roślina jest spokrewniona z hoją i barwinkiem.

Kluzja różowa jest oryginalną rośliną tropikalną, która rozpoczyna wzrost jako epifit, a z czasem wytwarza korzenie sięgające ziemi, usamodzielnia się i rośnie jako niewielkie drzewo. Jest często mylona z kluzją większą (Clusia major). Nazwa rodzajowa upamiętnia francusko-holenderskiego botanika Charlesa de l’Écluse (Carolus Clusius). W naszych warunkach kluzję można uprawiać tylko w pomieszczeniu. 'Princess' jest jedną z częściej spotykanych odmian kluzji różowej.