Rosliny na glebę o odczynie obojętnym

Wyhodowany pół wieku temu jałowiec łuskowaty 'Blue Carpet' jest jedną z najbardziej dekoracyjnych niebieskich form jałowca. Jest płożącym krzewem, który silnie rozrasta się na boki i tworzy w ogrodzie gęsty lazurowy dywan.

Jałowiec płożący 'Wiltonii' jest efektowną amerykańską odmianą, która już ponad sto lat cieszy się dużą popularnością w Ameryce i Europie. Jest to niski krzew, który tworzy w ogrodzie gęste dywany nabierające zimą lekko fioletowego koloru. Doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji.

Jałowiec Pfitzera 'Old Gold' jest wolno rosnącą, bardzo dekoracyjną i popularną odmianą holenderskiego pochodzenia. Złocistożółte młode pędy tego jałowca z czasem ciemnieją, aby jesienią i zimą przybrać barwę starego złota. Krzew jest mrozoodporny i ma niewielkie wymagania.

Jałowiec płożący 'Golden Carpet' jest niemiecką odmianą wyhodowaną jako mutacja odmiany 'Wiltonii'. Niski krzew o płożącym pokroju odznacza się żółtą barwą igiełek, które w pełnym słońcu są intensywnie złociste, a w półcieniu pozostają żółtozielone.

Jałowiec rozesłany 'Nana' jest najpopularniejszą odmianą tego jałowca, wyselekcjonowaną w Japonii i wprowadzoną do handlu na początku XX wieku. Ścielące się po ziemi pędy tworzą gęste, jasnozielone dywany. Kuliste szyszkojagody początkowo zielone, przybierają po dojrzeniu kolor ciemnobrązowy.

Sansewieria masoniana, której epitet gatunkowy upamiętnia brytyjskiego przyrodnika Maurice Mason'a, jest sukulentową byliną z kłączem, pochodzącą ze środkowoafrykańskiego Kongo. Przez wiele lat była znana jako odmiana ‘Mason Congo’, dopiero od 2000 roku została uznana za samodzielny gatunek w obrębie rodzaju Dracaena.

Sansewieria gwinejska 'Golden Hahnii' jest odmianą, która odznacza się bardzo dekoracyjnymi, żółto-zielonymi liśćmi. Tworzy zwarte rozety, szerokich, barwnych liści. Dodatkową atrakcję rośliny stanowią mocno pachnące, kremowobiałe kwiaty.

Lawenda francuska 'Anouk' nie jest rośliną mrozoodporną i w naszych warunkach musi być uprawiana w pojemnikach, które zimę spędzą w ciepłym pomieszczeniu. Pachnące, fioletowe kwiaty pojawiają się w maju i czerwcu, i mogą ponownie rozwijać się we wrześniu. Kwiatostan tej lawendy jest zwarty, beczułkowaty, ze skrzydlatymi przysadkami.

Daktylowiec kanaryjski jest bardzo dekoracyjną rośliną i najczęściej uprawianą palmą w pomieszczeniach. Duży, zielony pióropusz pierzastych liści wnosi latem na taras i balkon powiew egzotycznego Południa. Jest rośliną dwupienną, co oznacza, że kwiaty męskie i żeńskie rozwijają się na dwóch różnych egzemplarzach.

Abeliofyllum koreańskie 'Roseum', nazywane potocznie różową forsycją, jest odmianą endemicznego gatunku spokrewnionego z wieloma ogrodowymi krzewami, jak lilak, jaśmin albo forsycja. Jest rzadko spotykaną w uprawie, bardzo dekoracyjną rośliną o podobnych do forsycji kwiatach, ale drobniejszych, jasnoróżowych i roztaczających przyjemny zapach migdałów.

Miskant chiński 'Grosse Fontäne' jest rzadko spotykaną odmianą dekoracyjnej trawy o pięknych liściach i kwiatostanach. Długie, przewieszające się liście z białym paskiem pośrodku oraz białe kwiatostany dorastające do 2,5 m wysokości, tworzą efektowną kępę przypominającą dużą fontannę, na co wskazuje nazwa.

Róża wielkokwiatowa 'Duchess of Cornwall' jest niemiecką odmianą o pięknych, pełnych kwiatach barwy łososiowej. W Wielkiej Brytanii nadano jej nazwę na cześć Camilli Parker Bowles z okazji jej ślubu z księciem Walii, po którym przyjęła tytuł księżnej Kornwalii.

Żyworódka pierzasta, mylona często z żyworódką Daigremonta, również tworzy małe roślinki-rozmnóżki liściowe, ale w odróżnieniu od innych gatunków swojego rodzaju dopiero wtedy, gdy odłamany liść leży na ziemi. Żyworódka pierzasta zafascynowała nawet sławnego niemieckiego poetę i przyrodnika Johanna Wolfganga von Goethe - w Niemczech jest nazywana „rośliną Goethego”.

Czy to w ogrodzie skalnym, czy na balkonie, lewizja liścieniowa zwraca uwagę swoimi dużymi kwiatami, często dwubarwnymi, biało-różowymi. Jest byliną tworzącą gęste, regularne rozety sukulentowych liści. Wymaga słonecznego stanowiska i głęboko przepuszczalnego podłoża.

Róża 'Casanova' jest popularną odmianą róży wielkokwiatowej, wyhodowanej w 1964 roku przez irlandzkiego hodowcę. Odznacza się dużymi, pełnymi kwiatami w żółtym kolorze z miodowym albo kremowobursztynowym odcieniem. Jej kwiaty najlepiej prezentują podczas suchej pogody, ponieważ słabo znoszą przemoczenie wodą.

Kłosowiec meksykański jest kępiastą byliną o przyjemnym zapachu i długim okresie kwitnienia późnym latem. Jak większość gatunków z rodziny jasnotowatych, również ten wabi na rabatę liczne gatunki owadów. Doskonale nadaje się na większe rabaty oraz jako składnik kwietnych łąk.

Sansewieria gwinejska 'Laurentii', zwana również wężownicą lub prześmiewczo językiem teściowej to ciekawa bylina, która sprawdzi się w każdym domu, biurze a nawet w ogrodzie zimowym.

Tulipan Greiga nie jest odmianą hodowlaną, jak większość uprawianych w ogrodach tulipanów, ale gatunkiem botanicznym z górskich obszarów Azji Centralnej. Wiosną rozwija ogniście czerwone, dzwonkowate kwiaty. Dostępne są również jego liczne kultywary. Nazwa gatunkowa upamiętnia Samuela Greigh'a, przewodniczącego Rosyjskiego Towarzystwa Ogrodniczego.

Jeżówka blada to gatunek jeżówki o jasnoróżowych kwiatostanach z ciemniejszą główką w środku. Jest bardzo podobna do popularnej jeżówki purpurowej. Tak jak ona zachwyca swoim kolorem w letnie, upalne dni. Wymaga przepuszczalnej gleby, ale za to doskonale radzi sobie w pełnym słońcu.

Tulipan ogrodowy nie jest w rzeczywistości botanicznym gatunkiem, ale grupą mieszańców różnych gatunków, powiększoną o wielką liczbę odmian. Przykładem takiej odmiany jest tulipan 'Queen of Night'. Jego ciemne, purpurowofioletowe kwiaty wyglądają w otoczeniu innych bylin na prawie czarne.

Odmiana 'Black Baccara' została wyhodowana we Francji w 2003 roku. Jej kwiaty są bardzo ciemne, granatowoczerwone i robią wrażenie aksamitnych. W zależności od oświetlenia róża może wydawać się czarna. Również w pąkach kwiatowych można dostrzec czarny kolor zmieszany z aksamitnym szkarłatem.

Odmiana 'Lady Hillingdon' z 1910 roku należy do grupy róż herbacianych, a ze względu na pokrój jest różą pnącą, czyli czepną. Istnieją różne interpretacje nazwy róży herbacianej: według jednej, sadzono te róże w Chinach przeważnie w ogrodach herbacianych, a według innej - przywieźli je do Anglii kupcy razem z herbatą. Prawdopodobne wydaje się też pochodzenie nazwy od zapachu suchych płatków różanych, przypominającego zapach herbaty.