Rośliny o dużej tolerancji na różne gleby

Wierzba japońska 'Hakuro Nishiki' jest odmianą hodowlaną o oryginalnych kolorowych liściach. Do Europy trafiła około 40 lat temu i cieszy się dużą popularnością jako krzew ozdobny w ogrodach. Może być uprawiana w formie krzewu albo piennej, szczepionej na pniu innego gatunku wierzby. Różowawe, a potem biało-zielone liście bardzo efektownie prezentują się na tle ciemnej zieleni innych krzewów.

Efektowne białe kwiatostany, dekoracyjne czerwone owoce i piękne jesienne przebarwienie liści sprawiają, że kalina koralowa jest cenionym krzewem ogrodowym. Nazwa tego pięknego krzewu brzmi podobnie we wszystkich językach słowiańskich, co świadczy o bardzo dawnej jej genezie. Poza formą botaniczną spotyka się w ogrodach liczne odmiany hodowlane kaliny koralowej.

Budleja Davida jest krzewem długo kwitnącym i prawdziwym magnesem dla owadów. Jej kwiatostany przypominające lilak pospolity wabią całe roje motyli i innych owadów. Pachnące wiechy kwiatów rozwijają się stopniowo, najpierw na pędach głównych, potem na bocznych. Nazwa gatunkowa rośliny upamiętnia francuskiego misjonarza i botanika Armanda Davida.

Kto sadzi koło domu dąb szypułkowy, ten uszczęśliwia wiele pokoleń. Nasz rodzimy gatunek dębu przez całe wieki powiększa swoją okazałą koronę, osiągając przy tym wysokość ponad 40 m. Ze względu na ogromne wymiary, dąb szypułkowy może pełnić rolę drzewa rodzinnego jedynie na odpowiednio dużej działce. Dąb szypułkowy ma liście na krótkich ogonkach, a kwiaty (potem żołędzie) na długich szypułkach - stąd nazwa gatunkowa.

Sosna czarna jest sosną dwuigielną, sprowadzoną do Polski w XVIII wieku. Stare drzewa mają korowinę spękaną i ciemną, stąd epitet gatunkowy. Wytrzymuje nawet silne zanieczyszczenia powietrza i nadaje się do sadzenia na terenach przemysłowych.

Pochodzący z cieplejszych, południowych regionów Europy dereń jadalny od dawna zadomowił się również w naszych ogrodach. Już w starożytności i w średniowieczu doceniano właściwości lecznicze derenia, a obecnie uprawiany jest głównie jako roślina ozdobna. Bardzo dekoracyjne są żółte kwiaty, pojawiające się wiosną oraz czerwone, jadalne owoce.

Rosnący dziko w górach i na podgórzu tojad niebieski jest zaliczany do klasyków ozdobnych bylin ogrodowych. Uroda oryginalnych, przypominających hełm kwiatów tojadu, łączy się z bardzo silną toksycznością całej rośliny. Jeśli w ogrodzie będą przebywać małe dzieci, lepiej zastąpić tę piękną bylinę bardziej bezpiecznym gatunkiem. Tojad niebieski jest długowieczny, a intensywność kwitnienia rośnie wraz z wiekiem.

Duże, trąbkowate kwiaty milinu amerykańskiego w pomarańczowym kolorze wnoszą do każdego ogrodu nieco egzotyki. Pochodzące z Ameryki pnącze jest zimoodporne i przez całe lato stanowi szczególną atrakcję. W uprawie istnieje wiele odmian milinu o różnych kolorach kwiatów.

Jeżówka purpurowa jest efektowną byliną na słoneczne rabaty. Jej duże koszyczki kwiatów przyciągają pszczoły i inne pożyteczne owady. Wyższe odmiany jeżówki purpurowej stanowią idealne tło dla innych bylin. Doskonale komponuje się z trawami ozdobnymi.

Pod nieco egzaltowaną nazwą krzewuszki cudownej kryje się bardzo dekoracyjny krzew z subtelnymi, różowymi kwiatami. Botaniczną nazwę rodzajową nosi na cześć niemieckiego lekarza Christiana Weigela. Epitet gatunkowy nie ma nic wspólnego ze stanem Floryda i oznacza po łacinie "obficie kwitnąca". W ogrodach, poza formą botaniczną, często występują odmiany krzewuszki nazywanej wajgelą.

Pochodząca z Azji Mniejszej i Bałkanów śliwa wiśniowa jest niskim drzewem sadzonym w ogrodach często w formie szpalerów i żywopłotów. Razem z rozwojem liści albo krótko przedtem, całe drzewo pokrywa się gęstą chmurą białych kwiatów. Używana potocznie nazwa ałycza pochodzi od azerskiego słowa aluča i znaczy "mała śliwka".

Sumak octowiec jest niskim drzewem o egzotycznym wyglądzie. Szczególnie efektownie wygląda jesienią, intensywnie przebarwiając okazałe liście. Do tego dochodzi malowniczy pokrój i niepowtarzalne, piękne owocostany w mocnej czerwieni.

Brzoza brodawkowata jest najczęściej spotykanym w Polsce gatunkiem brzozy. Malownicza korona, cienkie, zwisające gałęzie, powiewające na wietrze oraz biała kora wyglądają bardzo efektownie w każdym dużym ogrodzie. Drzewo dobrze znosi zanieczyszczenie powierza i radzi sobie w każdych warunkach.

Pelargonie wielkokwiatowe, znane też jako pelargonie angielskie, są grupą odmian i mieszańców botanicznego gatunku P. grandiflorum z innymi gatunkami. Spośród innych gatunków wyróżnia je wielkość kwiatów. Są bardziej okazałe niż u innych pelargonii i zachwycają bogactwem barw.

Od botanicznego gatunku wiśni piłkowanej pochodzi mnóstwo odmian naturalnych i jeszcze więcej hodowlanych. To pięknie kwitnące wiosną drzewo cieszy się od wieków szczególnym zainteresowaniem Japonii. Kwiat wiśni stanowi tam symbol czystego piękna. Niektóre odmiany wiśni piłkowanej są sadzone również w naszych ogrodach.

Wierzba mandżurska jest naturalną odmianą wierzby babilońskiej. W Polsce najczęściej spotyka się jej mrozoodporny kultywar 'Tortuosa', nazywany wierzbą kręconą ze względu na podobne do korkociągu pędy. Bez sztucznego formowania tworzy w ogrodzie żywe dzieła sztuki, potrzebuje tylko do tego dużo wolnej przestrzeni. Nazwa "tortuosa" oznacza po hiszpańsku "kręty, zawiły".

Wierzba iwa jest naszym rodzimym przedstawicielem swojego rodzaju botanicznego. Kw. Epitet gatunkowy caprea (koza) nawiązuje do wykorzystywania młodych pędów iwy na karmę dla kóz. Kwitnące wierzby są zwiastunami wiosny podobnie jak krokusy i forsycje. Kto chce mieć w ogrodzie krzew albo niewielkie drzewo obsypane wiosną dużymi, złotymi kotkami, powinien posadzić wierzbę iwę.

Rozchodnikowiec okazały przez ponad sto lat był zaliczany do rodzaju botanicznego Sedum (rozchodnik). Według najnowszych badań zakwalifikowano go do nowego, liczącego ponad 30 gatunków, rodzaju Hylotelephium. Jest to sukulent liściowy, ale zimujące w ziemi korzenie i kłącza, z których każdej wiosny się odradza, są odporne na mróz. Ozdobę stanowią zarówno późno rozwijające się kwiaty, jak i liście.

Berberys Thunberga jest ciernistym krzewem sprowadzonym do Europy z Japonii przez szwedzkiego przyrodnika Carla Thunberga. Krzew stanowi w ogrodzie efektowną ozdobę, a ponadto zapewnia ptakom oraz innym małym zwierzętom zarówno pokarm, jak i schronienie w bezpiecznym gąszczu.

Klon jawor jest rodzimym drzewem dorastającym do imponujących rozmiarów. W naturalnych warunkach preferuje tereny górskie, gdzie tworzy drzewostany razem z bukiem, jodłą i świerkiem. Doskonale sprawdza się jako drzewo ogrodowe, a liczne odmiany hodowlane różnią się kolorem liści pokrojem drzewa.

Przetacznik kłosowy jest rośliną rodzimego pochodzenia, stąd jego pełna mrozoodporność i łatwość uprawy w ogrodzie. Tworzy kępy łodyg z zielonymi liśćmi, na których rozwijają się długie, niebieskie kłosy kwiatowe. Oprócz formy botanicznej istnieją liczne kultywary o kwiatach lawendowych, różowych albo szkarłatnych.

Pęcherznica kalinolistna jest szybko rosnącym krzewem o liściach podobnych do kaliny. Białe albo różowawe kwiaty są zebrane w baldachy, a owoce - mieszki z nasionami - mają formę czerwonych pęcherzyków, do czego nawiązuje nazwa rodzajowa. Oprócz formy botanicznej z zielonymi liśćmi karierę w ogrodach robią kultywary o złotych albo czerwonych liściach.