Rośliny o ciekawym pokroju

Różanecznik dahurski to krzew pochodzący z Mongolii i Chin. Dorasta do 2 metrów wysokości. Posiada zimozielone lub półzimozielone, skórzaste liście. Jest to wymagająca roślina, która rośnie tylko w kwaśnej, wilgotnej i przepuszczalnej glebie. Nie lubi także zbyt dużego nasłonecznienia. Jednak przy zapewnionych dobrych warunkach odwdzięczy się burzą fioletoworóżowych, okazałych kwiatów.

Begonia luxurians to gatunek begonii osiągający w naturze nawet 2,5 metra wysokości. Jej dużym walorem jest niewątpliwie jej pokrój - przypomina ona egzotyczną palmę, a także dłoniaste liście. Wymaga gleby żyznej, ale lekkiej i zacienionego stanowiska. Tak jak wszystkie begonie - jest wrażliwa na mróz. Ten kolekcjonerski okaz zdecydowanie doda nieco egzotyki do każdego wnętrza.

Różanecznik olbrzymi to dużych rozmiarów krzew dorastający do 5 metrów wysokości. Jego ozdobą są zmieniające barwę kwiaty - od różowej do białej w zależności od ich wieku. Różanecznik olbrzymi wymaga gleb przepuszczalnych, kwaśnych oraz stanowiska, na którym nie będzie wystawiony na promienie słoneczne.

Różanecznik alpejski to niewielki krzew, którego gałęzie są rozgałęzione i splątane ze sobą. Jego liście są zimozielone i intensywnie zielone. Latem, na szczytach pędów, pojawiają się duże, ciemnoróżowe kwiaty. Jest to wymagająca roślina, nieznosząca suszy. Naturalnie występuje w górach Europy — w tym w polskich Karkonoszach.

Odmiana 'Black Baccara' została wyhodowana we Francji w 2003 roku. Jej kwiaty są bardzo ciemne, granatowoczerwone i robią wrażenie aksamitnych. W zależności od oświetlenia róża może wydawać się czarna. Również w pąkach kwiatowych można dostrzec czarny kolor zmieszany z aksamitnym szkarłatem.

Odmiana 'Lady Hillingdon' z 1910 roku należy do grupy róż herbacianych, a ze względu na pokrój jest różą pnącą, czyli czepną. Istnieją różne interpretacje nazwy róży herbacianej: według jednej, sadzono te róże w Chinach przeważnie w ogrodach herbacianych, a według innej - przywieźli je do Anglii kupcy razem z herbatą. Prawdopodobne wydaje się też pochodzenie nazwy od zapachu suchych płatków różanych, przypominającego zapach herbaty.

Zgodnie z nazwą, odmiana 'Neon' epipremnum złocistego przyćmiewa blaskiem inne rośliny. Intensywne przebarwienie liści od jasnozielonego do żółtego spycha sąsiednie kwiaty na drugi plan. Dodatkową elegancką ozdobą są połyskujące powierzchnie blaszek liściowych. Ze względu na długie pędy, epipremnum 'Neon' doskonale nadaje się do doniczek wiszących.

Pochodząca z Persji, dzisiejszego Iranu, parocja perska odznacza się bardzo twardym i ciężkim drewnem, tonącym w wodzie. Dekorację w ogrodzie stanowią liście, kwiaty i efektowne przebarwienie liści jesienią. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Friedricha Parrot'a.