Kwiaty ozdobne

Hortensja 'Pink Lady' jest odmianą hortensji bukietowej, wyhodowaną w Holandii w 1990 r. Duże, stożkowe kwiatostany długo utrzymują czysto biały kolor, który dopiero pod koniec kwitnienia zmienia się w różowy. Poszczególne bukiety kwiatów mogą być na jednym krzewie białe, różowe i ciemnoróżowe.

Sasanka alpejska jest gatunkiem typowo górskim, występującym również w Polsce. Z każdej jedwabiście owłosionej łodygi wyrasta na szczycie jeden kwiat śnieżnobiałego koloru. Ozdobne są również charakterystyczne puszyste kulki owocostanów sasanki.

Trawa pampasowa albo kortaderia pampasowa jest jedną z najpopularniejszych traw ozdobnych na świecie. Ta południowoamerykańska bylina tworzy gęste kępy, a główną jej ozdobę stanowią duże, puszyste wiechy kwiatostanów. Są kremowego koloru i utrzymują efektowny wygląd nawet po zakończeniu okresu wegetacji.

Lawenda 'Blue Scent' jest odmianą lawendy wąskolistnej o drobnych, kutnerowatych, srebrzystych liściach i zebranych w długie, gęste kłosy ciemnoniebieskich, intensywnie pachnących kwiatach. Lawenda 'Blue Scent' kwitnie długo od końca maja do połowy września. Na rynku istnieje od 20 lat.

Lawenda pośrednia jest naturalnym mieszańcem lawendy wąskolistnej i lawendy szerokolistnej, znalezionym we Francji na początku XIX wieku. Prawdziwa kariera tej lawendy rozpoczęła się jednak sto lat później, kiedy odkryto, że jest ona wielokrotnie bardziej wydajna w produkcji olejku lawendowego. W ogrodzie ma bardziej intensywny zapach, późniejszy okres kwitnienia i jest wrażliwa na zbyt mocne cięcie.

Wspaniała odmiana lawendy pośredniej została odkryta w 1972 roku i nazwana na cześć słynnego hodowcy lawendy Pierre Grosso. Odznacza się bardzo długimi kłosami mocno pachnących, fioletowych kwiatów. Półkrzew tej lawendy dorasta do znacznych rozmiarów i doskonale nadaje się do tworzenia ogrodowych kompozycji.

Trawa pampasowa 'Pumila' jest bardzo dekoracyjną odmianą o zwartym pokroju i niewielkim stosunkowo wzroście. Ozdobę trawy tworzą efektowne kwiatostany, a po przekwitnięciu puszyste, pierzaste wiechy owocostanów. W naszych warunkach wymaga zimowej ochrony.

Anturium 'Sierra White' jest dekoracyjną odmianą anturium Andrego o skórzastych, ciemnozielonych liściach i wyróżniających się liściach przykwiatowych (spatha) białego koloru. Właściwe kwiaty są zebrane w charakterystyczne dla rodziny obrazkowatych walcowate kolby. W odpowiednich warunkach kwitnienie anturium trwa wiele miesięcy.

Trzykrotka Andersona (Tradescantia ×andersoniana) jest mieszańcem międzygatunkowym T. ohiensis, T. subaspera i T. virginiana. Główną ozdobę rośliny stanowią oryginalne, trzypłatkowe kwiaty, które w zależności od odmiany mogą być koloru niebieskiego, różowego, czerwonego albo białego. Zaletą trzykrotki Andersona jest jej dobra mrozoodporność.

Trzykrotka 'Green Hill' jest interesującą rośliną doniczkową z efektownie zwieszającymi się pędami, o pięknych, ciemnozielonych, lancetowatych liściach. Wiosną i latem pojawiają się urocze białe kwiaty z trzema płatkami, które tworzą kontrast z zielenią liści tej odmiany trzykrotki. Wygląd tej fascynującej rośliny kojarzy się z poranną świeżością "zielonego wzgórza".

Archontophoenix cunninghamiana jest jedną z nielicznych palm, które szybko zyskały popularność w Europie jako rośliny doniczkowe. W swojej australijskiej ojczyźnie, gdzie występuje endemicznie, dorasta do 20-25 m, jednak w naszych warunkach osiąga nie więcej niż 4 m. Nazwa rodzajowa pochodzi od starogreckiego árkhōn =„wódz, władca” w połączeniu z rodzajem palmy Phoenix, natomiast epitet gatunkowy upamiętnia angielskiego botanika Allana Cunningham'a.

Tawuła japońska 'Golden Princess' jest odmianą o złocistych liściach i różowych kwiatach, niskim i wytrzymałym krzewem. Drobne, różowe kwiaty są zebrane w płaskie kwiatostany na końcach tegorocznych pędów. Intensywnie żółte liście zachowują oryginalny kolor przez cały sezon.

Tawuła Douglasa jest dekoracyjnym krzewem z Ameryki Północnej, dorastającym do 2 m wysokości. Ozdobę tawuły stanowią drobne, ciemnoróżowe kwiaty z wystającymi pręcikami, zebrane na szczytach pędów w dość długie, smukłe, gęste, wiechowate kwiatostany o długości do 20 cm. Wykazuje dużą odporność na mróz.

Odmiana berberysu Thunberga 'Green Carpet' odznacza się płaskim, dywanowym pokrojem i doskonale nadaje się do roli krzewu okrywowego. Zgodnie z nazwą rozpościera w ogrodzie zielony dywan, nie tracąc przy tym właściwego berberysom uroku. Główną ozdobę stanowią jasnozielone liście, które jesienią przybierają odcienie od żółci do szkarłatu.

Berberys Juliany ma swoją ojczyznę w środkowych Chinach, a nazwał go imieniem swojej żony niemiecki botanik Camillo Karl Schneider. Chociaż jest najbardziej mrozoodporny z zimozielonych berberysów, to i tak w naszych warunkach wymaga zimowej ochrony. Jeśli przemarzną tylko części nadziemne, szybko zregeneruje się z części podziemnych.

Berberys 'Maria' jest efektowną odmianą berberysu Thunberga, wyhodowaną w Polsce. Główną jego ozdobę stanowią duże, złocistożółte z karminowym obrzeżeniem liście, jesienią przebarwiające się na kolor pomarańczowoczerwony. Bardzo dekoracyjne są również duże, liczne, czerwone owoce.

Niezapominajka błotna jest krajową byliną, rosnącą nad brzegami wód i na mokrych łąkach. Jej subtelne kwiatki w kolorze pogodnego nieba mogą stanowić ozdobę sadzawki albo oczka wodnego w każdym ogrodzie. Nadaje się do obsadzenia strefy brzegowej akwenu albo podmokłej, bagnistej rabaty.

Berberys Thunberga 'Orange Rocket' jest odmianą o zwartym pokroju i wzniesionych pędach, doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji oraz niskich żywopłotów. Główną ozdobę stanowią pomarańczowoczerwone liście, które jesienią przybierają jasnoczerwonawy kolor. Dekoracyjne są też drobne, żółte kwiaty, a potem czerwone owoce pięknie zdobiące krzew.

Berberys zwyczajny jest rodzimego pochodzenia ciernistym krzewem o zielonych liściach i rozłożystym pokroju. Ozdobę stanowią też żółte, pachnące kwiaty, a później duże, czerwone owoce utrzymujące się częściowo przez zimę. Kwaśne owoce berberysu zwyczajnego są jadalne i nadają się na przetwory.

W przypadku begonii Masona podobnie jak wielu innych jej krewniaczek główną ozdobę rośliny tworzą nie kwiaty, ale oryginalne, bardzo dekoracyjne liście. Soczyście zielone blaszki liściowe posiadają brązowy, nieregularny wzór, który przypomina Krzyż Żelazny, używany również na flagach wypraw krzyżowych w średniowieczu. Epitet gatunkowy rośliny upamiętnia brytyjskiego ogrodnika Maurice'a Masona.

Dalie, bulwiaste byliny, trafiły z Ameryki do Europy w XVIII wieku. Wszystkie uprawiane w naszych ogrodach dalie są prawdopodobnie bez wyjątku odmianami hybrydy dzikich gatunków Dahlia pinnata i Dahlia coccineus. Ponieważ z natury mają skłonność do zmienności, w ciągu wieków powstało wiele tysięcy rozmaitych kultywarów. Rozwijają kwiaty we wszystkich kolorach z wyjątkiem czystego błękitu i głębokiego fioletu, i w rozmaitych formach.

Jaśmin wielkolistny odróżnia się od innych gatunków swojego rodzaju formą liści, które nie są pierzaste, ale pojedyncze, zaokrąglone i całobrzegie. Gatunek został opisany w 1789 roku przez szkockiego botanika Williama Aiton'a, który błędnie przypisał roślinie arabskie pochodzenie. Arabski termin „zanbaq” oznaczał olejek z kwiatów jaśminu dowolnego gatunku. Słowo to weszło do późnośredniowiecznej łaciny jako „sambacus” o takim samym znaczeniu jak arabskie.