Kwiaty ozdobne

Od botanicznego gatunku wiśni piłkowanej pochodzi mnóstwo odmian naturalnych i jeszcze więcej hodowlanych. To pięknie kwitnące wiosną drzewo cieszy się od wieków szczególnym zainteresowaniem Japonii. Kwiat wiśni stanowi tam symbol czystego piękna. Niektóre odmiany wiśni piłkowanej są sadzone również w naszych ogrodach.

Wierzba iwa jest naszym rodzimym przedstawicielem swojego rodzaju botanicznego. Epitet gatunkowy caprea (koza) nawiązuje do wykorzystywania młodych pędów iwy na karmę dla kóz. Kwitnące wierzby są zwiastunami wiosny podobnie jak krokusy i forsycje. Kto chce mieć w ogrodzie krzew albo niewielkie drzewo obsypane wiosną dużymi, złotymi kotkami, powinien posadzić wierzbę iwę.

Wierzba płacząca jest nazwą zwyczajową hybryd różnych gatunków wierzb. Najbardziej popularne są mieszańce Salix babylonica (wierzba babilońska) i Salix alba (wierzba biała), a spośród nich najczęściej sadzona odmiana hodowlana 'Chrysocoma'. Dla mieszańców wierzby babilońskiej z wierzbą białą został nawet przyjęty epitet botaniczny sepulcralis od łacińskiego sepulcrum = „grób”, co tłumaczy inne nazwy, jak „wierzba nagrobna”, albo „wierzba żałobna”.

Rozchodnikowiec okazały przez ponad sto lat był zaliczany do rodzaju botanicznego Sedum (rozchodnik). Według najnowszych badań zakwalifikowano go do nowego, liczącego ponad 30 gatunków, rodzaju Hylotelephium. Jest to sukulent liściowy, ale zimujące w ziemi korzenie i kłącza, z których każdej wiosny się odradza, są odporne na mróz. Ozdobę stanowią zarówno późno rozwijające się kwiaty, jak i liście.

Scewola zwodnicza, nazywana niebieską albo wachlarzowatą, jest byliną z tropikalnych obszarów Australii i Tasmanii. Na długich, płożących się pędach rozwijają się przez całe lato wachlarzykowate kwiaty. Scewola traktowana jest często jako roślina jednoroczna, może jednak zimować w pomieszczeniu i rosnąć przez wiele sezonów.

Berberys Thunberga jest ciernistym krzewem sprowadzonym do Europy z Japonii przez szwedzkiego przyrodnika Carla Thunberga. Krzew stanowi w ogrodzie efektowną ozdobę, a ponadto zapewnia ptakom oraz innym małym zwierzętom zarówno pokarm, jak i schronienie w bezpiecznym gąszczu.

Dereń kousa jest azjatyckim gatunkiem, który w naszych warunkach wyrasta na duży krzew. Najbardziej efektownie wygląda podczas kwitnienia, dzięki dużym, czterolistkowym podsadkom w kolorze białym albo kremowym. Czerwone owoce przypominają liczi i są jadalne, chociaż mdłe w smaku.

Nazwa rodzajowa pochodzi z języka arabskiego i oznacza "gorzki", co nawiązuje do smaku liści rośliny. Już w starożytności stosowano sok z aloesu do pielęgnacji skóry i ceniono jego lecznicze właściwości. W ciągu wieku wieków aloes rozprzestrzenił się z Półwyspu Arabskiego do wszystkich tropikalnych i subtropikalnych rejonów świata, a w chłodniejszych miejscach stał się popularną rośliną doniczkową.

Żywe kamienie to bardzo trafna nazwa grupy gatunków i odmian niezwykle oryginalnych sukulentów. Te rośliny opanowały perfekcyjnie sztukę kamuflażu, upodabniając się kształtem i kolorem liści do otaczających je kamieni. Roślinny charakter grupy kamieni zdradzają dopiero kwiaty o białych albo żółtych płatkach.

Begonia koralowa zachwyca niezwykle ozdobnymi liśćmi dużego formatu i jaskrawymi koralowoczerwonymi gronami kwiatów. Ta fotogeniczna roślina doniczkowa wnosi do mieszkania powiew egzotyki. Begonia koralowa oraz begonia plamista są uznawane za nazwy synonimiczne.

Męczennica błękitna jest egzotycznym pnączem z lasów Ameryki Południowej uprawianym u nas w doniczkach jako roślina ozdobna. Tajemniczą nazwę zawdzięcza roślina mnichowi z Bolonii, który opisując w 1609 roku kwiat, dopatrzył się w nim różnych ewangelicznych symboli. Taka interpretacja została szybko podchwycona i rozpowszechniona, co przyniosło roślinie wielką popularność w XVII wieku.

Guzmania jest liczącym ponad 200 gatunków rodzajem botanicznym egzotycznych roślin z tropikalnych lasów środkowej i południowej Ameryki. Nazwa rodzajowa została nadana roślinom na cześć hiszpańskiego botanika Anastasio Guzmán'a. Efektowną i długotrwałą ozdobą guzmanii są piękne kwiatostany, w których główną rolę odgrywają kolorowe liście-przysadki.

Bromelia gruba jest jednym z około 60 gatunków należących do wspólnego rodzaju botanicznego. Tworzy charakterystyczną rozetę liści, z której wyrasta pęd kwiatostanowy. W naszych warunkach bromelia (mylona często z guzmanią) może rosnąć tylko w doniczce. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwedzkiego botanika Olofa Bromeliusa, a epitet gatunkowy pinguin znaczy po łacinie "gruby".

Ketmia syryjska jest efektownym krzewem kwiatowym, który bardzo dawno trafił szlakami handlowymi z Chin do krajów Bliskiego Wschodu. Ponieważ do Europy przywieziony został w XVI wieku z Syrii, stąd jego epitet gatunkowy. Do ogrodu wprowadza orientalny nastrój.

Ogórek kiwano, jest najbardziej egzotycznym warzywem z rodziny dyniowatych, który może być uprawiany również w naszych warunkach klimatycznych, chociaż raczej nie bezpośrednio na rabacie. Ma duże wymagania cieplne i rośnie dopiero w temperaturze powyżej 15 stopni. Trochę dziwna nazwa ogórka pochodzi od słów "kiwi" i "banan", które to owoce przypomina smakiem.

Na skutek wyjątkowej łatwości rozmnażania się za pomocą kłączy i rozłogów, podagrycznik pospolity jest ulubionym wrogiem ogrodników. Niemniej jednak ta rodzimego pochodzenia bylina posiada również dobre strony — kulinarne i lecznicze. W ocienionych miejscach ogrodu może znaleźć zastosowanie jako bardzo skuteczna roślina okrywowa.

Eszeweria błękitna, podobnie jak jej liczne krewniaczki, jest bardzo odporna i prawie nie wymaga podlewania. Jest idealną rośliną doniczkową dla osób, które nie mogą poświęcić kwiatom zbyt dużo czasu. Dziwnie brzmiąca nazwa rodzajowa upamiętnia meksykańskiego rysownika roślin Atanasio Echeverría y Godoy.

Jasnota purpurowa jest rośliną jednoroczną rodzimego pochodzenia, spotykaną pospolicie na terenie całego kraju. Takie rośliny, nazywane często chwastami, są zwykle niedoceniane. Jasnota purpurowa dostarcza pokarmu wielu gatunkom owadów, a jej młode pędy i kwiaty są smaczne, zdrowe i posiadają właściwości lecznicze.

Runianka japońska jest zimozieloną krzewinką o skórzastych, połyskliwych liściach i gronach białych, drobnych kwiatów. Jest mrozoodporna, doskonale nadaje się do roli rośliny okrywowej pod drzewami i w innych ocienionych miejscach, podobnie jak bluszcz i barwinek.

Ognik szkarłatny jest zimozielonym, szybko rosnącym krzewem, który do naszej części Europy został sprowadzony już w XVII wieku z Europy Południowej albo Azji Mniejszej. Szczególną ozdobę ognika stanowią jaskrawo wybarwione owocostany przypominające jarzębinę, długo pozostające na roślinie.

Klon japoński jest niskim drzewem pochodzącym z północnej Japonii. W ogrodzie zachowuje atrakcyjny wygląd przez cały sezon. Purpurowe kwiaty rozwijają się razem z liśćmi, które jesienią przebarwiają się pięknie na czerwono.

Trudno dzisiaj uwierzyć, że spotykana pospolicie na przydrożach, rowach i nieużytkach bylica pospolita była kiedyś uważana za "matkę wszystkich ziół" kuchennych i leczniczych. W średniowieczu uprawiano ją w każdym wiejskim i klasztornym ogrodzie. Służyła jako aromatyczna przyprawa oraz środek leczniczy o szerokim działaniu.