Kwiaty ozdobne

W swojej dalekowschodniej ojczyźnie kamelia japońska rośnie jako krzew podszytowy w lesie. W ciągu kilku wieków wyhodowano tysiące kultywarów, które jako rośliny ozdobne cieszą się wielką popularnością na całym świecie. W naszych warunkach ciepłolubna kamelia japońska może być uprawiana tylko w doniczkach. Nazwa rodzajowa upamiętnia czeskiego botanika Georga Josepha Kamela.

Kto ma w ogrodzie trochę wolnego miejsca i dużo światła, może wprowadzić do niego prawdziwą perłę w postaci dekoracyjnej wierzby białej. Ozdobne cienkie gałązki oraz lancetowate liści są gęsto pokryte jedwabistymi, białymi włoskami i wyglądają, jakby były całkiem białe. Jako gatunek rodzimy, jest doskonale przystosowana do naszych warunków.

Nawłoć kanadyjska trafiła do Francji około 1644 roku. Przez długi czas pozostawała podziwianym rarytasem w ogrodach arystokratów. Do wiejskich ogrodów znalazła drogę dopiero w połowie XIX wieku, skąd szybko uciekła i stała się gatunkiem inwazyjnym. Rozrasta się w szybkim tempie i tworzy konkurencję dla rodzimych gatunków. Złotożółte wiechy kwiatów stanowią w ogrodzie ozdobę oraz źródło pokarmu dla owadów.

Wawrzynek wilczełyko jest odpornym na mróz niewielkim krzewem rodzimego pochodzenia. Różowe, efektowne, mocno pachnące kwiaty wawrzynka pojawiają się przed rozwojem liści i często tworzą barwne plamy na tle resztek śniegu. Latem i jesienią ozdobę rośliny stanowią liście i intensywnie czerwone owoce-pestkowce. Cała roślina jest silnie trująca.

Sępolia fiołkowa, nazywana potocznie fiołkiem afrykańskim, w rzeczywistości nie ma nic wspólnego z fiołkami z wyjątkiem koloru kwiatów. Nazwa rodzajowa upamiętnia odkrywcę rośliny, niemieckiego barona Waltera von Saint Paul-Illaire, urzędnika kolonialnego w Niemieckiej Afryce Wschodniej. Sępolia od razu zyskała wielką popularność jako roślina doniczkowa, a dzisiaj ma też ogromną liczbę odmian.

Pigwowiec japoński, błędnie nazywany czasem pigwą, łączy z pigwą pospolitą tylko rodzinne pokrewieństwo. Wnosi on do ogrodu jaskrawe kolory kwiatów wiosną, dekoracyjne i jadalne owoce latem, oraz wartościowe pożywienie dla owadów. Na dodatek jest mało wymagający i wszechstronny w zastosowaniu.

Adenium arabskie, nazywane potocznie różą pustyni, jest wiecznie zielonym krzewem sukulentowym. Należy do tej samej rodziny, co na przykład mandewila, oleander albo barwinek. Oprócz oryginalnego pokroju adenium arabskie ma zachwycająco piękne i duże kwiaty. Należy tylko zwracać uwagę na trujący sok w każdej części rośliny.

Hibiskus kojarzy się zwykle z egzotyczną rośliną doniczkową albo kwitnącym krzewem ogrodowym. Hibiskus bylinowy, czyli ketmia bagienna, jest mniej znany od swoich krewniaków, ale równie efektowny. Główną ozdobę tworzą ogromne malwowate kwiaty, które rozwijają się pod koniec lata.

Morela pospolita była uprawiana na terenie Armenii już w epoce miedzi i ten rejon przyjmuje się często za jej ojczyznę - stąd łacińska nazwa gatunkowa. W naszych ogrodach lubiące ciepło drzewa moreli nie są często spotykane. Ich kwiaty są wrażliwe na spóźnione przymrozki, a pędy i pnie młodych drzewek na przemarzanie.

Klon zwyczajny jest najczęściej spotykanym z gatunków rodzimych. Zakwita bardzo wcześnie, w sezonie posiada bujne ulistnienie, a jesienią zmienia kolor liści na złoty, pomarańczowy lub czerwony. Odznacza się rozłożystą i regularną koroną.

Tojeść rozesłana jest płożącą się byliną o okrągłych liściach i gwiazdkowatych, złotych kwiatach. Nazwa rodzajowa odnosi się do Lysimachosa, starożytnego dowódcy Aleksandra Wielkiego, który według legendy był pierwszym odkrywcą tej rośliny. Epitet gatunkowy pochodzi natomiast od łacińskiego słowa "nummus" = moneta, co wskazuje na podobny do małych monet kształt liści rośliny.

Robinia akacjowa jest drzewem sprowadzonym z Ameryki Północnej już cztery wieki temu. Nazwa rodzajowa upamiętnia ogrodnika królów francuskich Jeana Robin'a, a epitet gatunkowy wskazuje na mylące podobieństwo do odrębnego rodzaju akacji. Dobrze rośnie w warunkach miejskich.

Chaber bławatek jest rośliną o naturalnej, ponadczasowej urodzie. Latem tworzy całe łany niepowtarzalnego błękitu. W ogrodach spotyka się też odmiany chabra o kwiatach pełnych, nie tylko niebieskich. ale również w innych romantycznych odcieniach.

Głóg dwuszyjkowy jest gatunkiem drzewa rodzimego pochodzenia. Łączy go pokrewieństwo nie tylko z jabłonią, gruszą, czy śliwą, ale też z poziomką, wiązówką i różą. Zebrane w baldachogrona kwiaty mają pięć płatków, wiele pręcików i jeden słupek z dwiema szyjkami — co tłumaczy nazwę gatunkową.

Strelicja Mikołaja jest rośliną o wyjątkowo arystokratycznej nazwie: nazwę rodzajową nadano jej na cześć brytyjskiej królowej Sophie Charlotte von Mecklenburg-Strelitz, a epitet gatunkowy upamiętnia Wielkiego Księcia Mikołaja Romanowa. Ta krewniaczka strelicji królewskiej ma również bardzo efektowne kwiaty, jednak utrzymane w mniej jaskrawych kolorach.

Mandarynka jest rośliną cytrusową uprawianą w Chinach już od kilku tysięcy lat. W naszych warunkach może rosnąć tylko w mieszkaniu, gdzie jednak ładnie kwitnie i owocuje. W odróżnieniu od innych drzew cytrusowych mandarynka nie ma na pędach kolców.

Paulownia omszona, nazywana też cesarską albo puszystą, jest pochodzącym z Chin egzotycznym drzewem o pięknych kwiatach. Nieco osobliwa nazwa rodzajowa została nadana przez bawarskiego botanika Philippa Franza von Siebold na cześć holenderskiej księżnej, a później królowej Anny Pawłownej, która była córką rosyjskiego cara Pawła I. Paulownia omszona była ulubionym drzewem cesarza Franciszka Józefa.

Liatra kłosowa jest amerykańską byliną, która przez całe lato rozwija w ogrodzie niezwykłe kwiatostany w formie długich i gęstych kłosów. W magiczny sposób przyciągają one nie tylko uwagę obserwatorów, ale również całe roje motyli. Kwiaty cięte liatry kłosowej długo utrzymują się w wazonie.

Nektarynka jest naturalną odmianą brzoskwini zwyczajnej o gładkiej jak śliwka skórce. Za brak charakterystycznego meszku na owocach odpowiada genetyczna mutacja. Nektarynki znane od wieków w Chinach i Persji od niedawna zyskały popularność również u nas i doczekały się wielu kultywarów.

Opuncja figowa jest meksykańskim sukulentem, który w naszych warunkach może być uprawiany tylko jako roślina doniczkowa. Rozwija duże, żółte kwiaty, a potem słodkie i soczyste owoce. Jest jedynym gatunkiem opuncji uprawianym w regionie śródziemnomorskim.

Wyprostowany krzew o rozłożystych gałęziach. Tradycyjnie sadzony w ogrodach wiejskich i parkach dla zapachu i pięknych kremowobiałych kwiatów.

Pachnące kwiaty lawendy francuskiej są zebrane w beczułkowate kłosy z czupryną jaśniejszych listków na szczycie, które pełnią rolę powabni dla owadów. Ze względu na małą mrozoodporność (strefa 9a) ten gatunek lawendy może być u nas uprawiany tylko w pojemnikach albo na rabatach sezonowo.