Rośliny stanowiące pokarm dla owadów

Naradka odroślowa jest rozłogową byliną, tworzącą niskie darnie, pochodzącą z rejonu Himalajów. Kwiaty naradki są różowe, pachnące, zebrane w baldachy na wierzchołkach pędów i przypominają blisko spokrewnione pierwiosnki.

Ketmia zmienna jest pochodzącym z Chin krzewem kwiatowym o efektownych, dużych kwiatach. Epitet gatunkowy opisuje dokładnie charakter rośliny, która rano rozwija młode kwiaty w czystej bieli, potem zmienia je w delikatny róż, aby wieczorem stały się ciemnoróżowe.

Wiesiołek czworokątny jest byliną ze wschodnich regionów Ameryki Północnej, gdzie rośnie na lesnych polanach, polach i brzegach wód. W naszych ogrodach ozdobę stanowią liście wiesiołka i jego żółte kwiaty rozwijające się przez całe lato.

Ligularia x hessei jest krzyżówką L. dentata x L. wilsoniana, może osiągać wysokość do 160 cm. Okazała roślina rozwija bardzo dekoracyjne kwiatostany, w formie pośredniej między świecą i baldachem. Dzięki znacznej wysokości i dużym liściom, może być na rabacie w roli solitera.

Pęcherznica kalinolistna 'Red Baron' jest odmianą o ciemnopurpurowych liściach, dorastającą do 2 m wysokości. Najmłodsze liście mają kolor miedzi, a z czasem przybierają ciemniejszy odcień. Ozdobę stanowią również baldachogrona białoróżowych kwiatów.

Grusza 'Komisówka' jest odmianą deserową francuskiego pochodzenia. Jako bardzo stara odmiana, wyhodowana w połowie XIX wieku, znana jest pod spolszczoną nazwą. Owoce są duże, o zielonożółtej skórce z pomarańczowym rumieńcem. Miąższ ma kolor białokremowy, jest soczysty, aromatyczny i bardzo smaczny.

Grusza 'General Leclerc' jest odmianą wybitnie deserową francuskiego pochodzenia. Owoce są duże o zielonkawożółtej skórce. Miąższ jest kremowobiały, soczysty, bardzo smaczny. Nadaje się do sadu przy domu. Dzięki późnemu rozwijaniu kwiatów, rzadko cierpi od wiosennych przymrozków.

Grusza 'Lipcówka Kolorowa' jest letnią, deserową odmianą, wyhodowaną w 1857 roku we Francji. Cieszy się dużą popularnością również w Polsce, stąd spolszczona nazwa odmiany ‘Colorée de juillet’. Owoce są małe do średnich, jajowate, z zielonkawożółtą skórką. Miąższ jest mało soczysty, zielonkawokremowy. Owoce szybko przejrzewają.

Rumian żółty jest rodzimego pochodzenia byliną kłączową, uprawianą jako roślina ozdobna. Rodzaj Cota został niedawno wyodrębniony z rodzaju rumian (Anthemis). Ozdobę stanowią złotożółte koszyczki kwiatowe o średnicy do 4 cm. Kiedyś roślina była uprawiana dla żółtego barwnika. Nadaje się na kwiat cięty.

Łopian mniejszy jest dwuletnią rośliną rodzimego pochodzenia. W drugim roku z rozety liści wyrasta wysoka łodyga kwiatowa. Polska nazwa gatunkowa odnosi się nie tyle do wzrostu całej rośliny, co do wielkości koszyczków kwiatowych. Kwiatostany łopianu większego są mianowicie dwa razy większe. Roślina posiada ciekawy wygląd, a na dodatek zapewnia pokarm owadom i ptakom.

Róża jabłkowa jest dziką różą zadomowioną w Europie aż po Bliski Wschód. Duże, mięsiste owoce tej róży, podobne do jabłek, były od dawna cenione i krzew szybko trafił do ogrodów. Ozdobę stanowią pięciopłatkowe, ciemnoróżowe kwiaty. Róża jabłkowa ma charakterystyczne, owłosione z obu stron liście, stąd jej epitet gatunkowy villosa = "owłosiona, kudłata".

Niezapominajka piaskowa jest rośliną jednoroczną rodzimego pochodzenia. Drobne, niebieskie kwiaty są zebrane w sierpik. Rośnie w miejscach suchych i piaszczystych. Ma płaski, rozgałęziony pokrój, dorasta do 5-20 cm wysokości.

Funkia 'Fire and Ice' jest dekoracyjną byliną liściową do półzacienionych i zacienionych zakątków ogrodu. Zwraca na siebie uwagę pięknymi, dwukolorowymi liśćmi, na których kremowobiały środek blaszki kontrastuje z ciemnozielonymi brzegami. Dodatkową ozdobę funkii stanowią lawendowe, dzwonkowate kwiaty.

Grupa funkii Tadriana została wyhodowana w Anglii i składa się z odmian mieszańców H. tardiflora i H. sieboldiana var. elegans. Najbardziej znaną odmianą z tej grupy jest 'Halcyon'. Jest byliną o efektownych, niebieskich liściach. Dodatkową ozdobę stanowią bladoliliowe kwiaty.

Irga Francheta, nazwana tak na cześć francuskiego botanika Adriena René Francheta, jest niewysokim, rozłożystym krzewem o wzniesionych i przewisajacych pędach. Ozdobę stanowią szarozielone, błyszczące liście, różowe kwiaty, a potem jajowate, pomarańczowe owoce. W naszych warunkach mało odporny na mróz.

Bodziszek popielaty jest niską byliną kłączową tworzącą kępki. Ozdobę tworzą niebieskozielone, okrągławe liście. tworzące różyczkę, oraz piękne, jasnofioletowe kwiaty z fioletowym żyłkowaniem. Nadaje się do ogrodów skalnych lub jako roślina okrywowa. Jest uprawiany w ogrodach od około 200 lat.

Przetacznik rozesłany jest rzadkim w Polsce gatunkiem, uprawianym jako roślina ozdobna okrywowa. Ozdobę stanowią jasnoniebieskie kwiatostany, kontrastujące z gęstymi, zielonymi liśćmi. Preferuje pełne słońce i przepuszczalne, piaszczyste gleby.

Wilczomlecz błękitnawy jest śródziemnomorską byliną, rosnącą w naturze w świetlistych lasach i na skalistych zboczach. W naszych warunkach jest rośliną rabatową. Epitet gatunkowy pochodzi od greckiego characias = "płot, palisada".

Tojeść bukietowa jest rodzimego pochodzenia byliną spotykaną na bagnach, mokradłach i brzegach wód. W ogrodach jest sadzona jako roślina ozdobna w pobliżu oczek wodnych. Żółte kwiaty siedmiokrotne są zebrane w charakterystyczne grona.

Polskie nazwy roślin bywają czasem mylące; wbrew pozorom kokorycz to nie jest duża kokoryczka tylko zupełnie odrębny i niespokrewniony rodzaj roślin. Kokorycz żółta jest gatunkiem z rodziny makowatych (kokoryczki należą do rodziny szparagowatych) i do Polski sprowadzono ją w celach dekoracyjnych dopiero w XIX wieku. Ozdobę stanowią filigranowe liście i żółte kwiaty na ich tle.

Ligustr japoński pochodzi pierwotnie ze wschodniej Azji, gdzie od wieków jest ceniony jako roślina ozdobna. Szczególnie dekoracyjne są jego wiecznie zielone, połyskujące liście, które również zimą nie tracą formy i barwy. Latem kremowobiałe grona kwiatów przyciągają pszczoły i inne owady. Łączy w sobie odporność, elegancję i wielostronne zastosowanie.

Wrzosiec rozpierzchły jest gatunkiem kwitnącym latem i jesienią. Ma zwarty i gęsty pokrój. Źle znosi zalewanie i przesuszenie. Naturalnie występuje na atlantyckich wybrzeżach Wysp Brytyjskich, Francji i Hiszpanii - stąd w chłodniejszych regionach może wymagać ochrony przed mrozem.