Rośliny stanowiące pokarm dla owadów

Kto ma w ogrodzie trochę wolnego miejsca i dużo światła, może wprowadzić do niego prawdziwą perłę w postaci dekoracyjnej wierzby białej. Ozdobne cienkie gałązki oraz lancetowate liści są gęsto pokryte jedwabistymi, białymi włoskami i wyglądają, jakby były całkiem białe. Jako gatunek rodzimy, jest doskonale przystosowana do naszych warunków.

Nawłoć kanadyjska trafiła do Francji około 1644 roku. Przez długi czas pozostawała podziwianym rarytasem w ogrodach arystokratów. Do wiejskich ogrodów znalazła drogę dopiero w połowie XIX wieku, skąd szybko uciekła i stała się gatunkiem inwazyjnym. Rozrasta się w szybkim tempie i tworzy konkurencję dla rodzimych gatunków. Złotożółte wiechy kwiatów stanowią w ogrodzie ozdobę oraz źródło pokarmu dla owadów.

Porzeczka czarna jest uprawiana w ogrodach od kilku wieków, doczekała się też licznych odmian, różniących się wielkością owoców, smakiem i okresem dojrzewania. Krzew występuje w Polsce również w środowisku naturalnym. Porzeczka czarna jest nie tylko krzewem owocowym, ale również rośliną ozdobną.

Wawrzynek wilczełyko jest odpornym na mróz niewielkim krzewem rodzimego pochodzenia. Różowe, efektowne, mocno pachnące kwiaty wawrzynka pojawiają się przed rozwojem liści i często tworzą barwne plamy na tle resztek śniegu. Latem i jesienią ozdobę rośliny stanowią liście i intensywnie czerwone owoce-pestkowce. Cała roślina jest silnie trująca.

Pigwowiec japoński, błędnie nazywany czasem pigwą, łączy z pigwą pospolitą tylko rodzinne pokrewieństwo. Wnosi on do ogrodu jaskrawe kolory kwiatów wiosną, dekoracyjne i jadalne owoce latem, oraz wartościowe pożywienie dla owadów. Na dodatek jest mało wymagający i wszechstronny w zastosowaniu.

Hibiskus kojarzy się zwykle z egzotyczną rośliną doniczkową albo kwitnącym krzewem ogrodowym. Hibiskus bylinowy, czyli ketmia bagienna, jest mniej znany od swoich krewniaków, ale równie efektowny. Główną ozdobę tworzą ogromne malwowate kwiaty, które rozwijają się pod koniec lata.

Morela pospolita była uprawiana na terenie Armenii już w epoce miedzi i ten rejon przyjmuje się często za jej ojczyznę - stąd łacińska nazwa gatunkowa. W naszych ogrodach lubiące ciepło drzewa moreli nie są często spotykane. Ich kwiaty są wrażliwe na spóźnione przymrozki, a pędy i pnie młodych drzewek na przemarzanie.

Klon zwyczajny jest najczęściej spotykanym z gatunków rodzimych. Zakwita bardzo wcześnie, w sezonie posiada bujne ulistnienie, a jesienią zmienia kolor liści na złoty, pomarańczowy lub czerwony. Odznacza się rozłożystą i regularną koroną.

Robinia akacjowa jest drzewem sprowadzonym z Ameryki Północnej już cztery wieki temu. Nazwa rodzajowa upamiętnia ogrodnika królów francuskich Jeana Robin'a, a epitet gatunkowy wskazuje na mylące podobieństwo do odrębnego rodzaju akacji. Dobrze rośnie w warunkach miejskich.

Chaber bławatek jest rośliną o naturalnej, ponadczasowej urodzie. Latem tworzy całe łany niepowtarzalnego błękitu. W ogrodach spotyka się też odmiany chabra o kwiatach pełnych, nie tylko niebieskich. ale również w innych romantycznych odcieniach.

Głóg dwuszyjkowy jest gatunkiem drzewa rodzimego pochodzenia. Łączy go pokrewieństwo nie tylko z jabłonią, gruszą, czy śliwą, ale też z poziomką, wiązówką i różą. Zebrane w baldachogrona kwiaty mają pięć płatków, wiele pręcików i jeden słupek z dwiema szyjkami — co tłumaczy nazwę gatunkową.

Liatra kłosowa jest amerykańską byliną, która przez całe lato rozwija w ogrodzie niezwykłe kwiatostany w formie długich i gęstych kłosów. W magiczny sposób przyciągają one nie tylko uwagę obserwatorów, ale również całe roje motyli. Kwiaty cięte liatry kłosowej długo utrzymują się w wazonie.

Nektarynka jest naturalną odmianą brzoskwini zwyczajnej o gładkiej jak śliwka skórce. Za brak charakterystycznego meszku na owocach odpowiada genetyczna mutacja. Nektarynki znane od wieków w Chinach i Persji od niedawna zyskały popularność również u nas i doczekały się wielu kultywarów.

Sprowadzone z Ameryki na początku XVII wieku dzikie wino jest cennym pnączem ozdobnym. Efektowny przez cały sezon dywan liści, szczególnie pięknie wygląda jesienią, kiedy przybiera bajeczne barwy czerwieni i purpury. Winobluszcz pięciolistkowy w szybkim tempie potrafi stworzyć szczelną zasłonę ścian, płotów i murów.

Karagana syberyjska jest specjalistką od przetrwania na nieurodzajnych i suchych stanowiskach. Wiosną rozwija jaskrawożółte, motylkowe kwiaty na tle świeżej zieleni delikatnych liści. Kolczaste zarośla karagany dają schronienie ptakom, a kwiaty wabią roje pszczół. Kwiaty i młode strąki są jadalne.

Ze swoimi pachnącymi kwiatami w jaskrawych kolorach floks wiechowaty należy do najbardziej dekoracyjnych bylin w ogrodzie. Mocne, sztywne łodygi wyrastają z krótkich kłączy, tworząc gęste kępy o wysokości ponad 100 cm. Liczne odmiany tego floksa wyróżniają się wielobarwnymi liśćmi i kolorowymi kwiatami (forma botaniczna ma kwiaty jasnoczerwone).

Róża pomarszczona została sprowadzona do Europy ze wschodniej Azji jako krzew ozdobny i szybko rozprzestrzeniła się, uciekając z ogrodów. Wyhodowano wiele odmian dekoracyjnych pochodzących z tego gatunku. Róża jest odporna na mróz i choroby, kwitnie przez całe lato, a na dodatek jej owoce są jadalne i bogate w witaminę C.

Parzydło leśne jest bardzo efektowną byliną rodzimego pochodzenia. Duże pierzaste liście i puszyste, wiechowate kwiatostany stanowią szczególną ozdobę ogrodu w miejscach zacienionych. Parzydło leśne jest rośliną dwupienną, przy czym kwiatostany żeńskie są czysto białe, a męskie kremowobiałe.

Surmia bignoniowa jest szybko rosnącym, rozłożystym drzewem, wprowadzającym do ogrodu nieco egzotyki. Ozdobę drzewa stanowią duże liście, oryginalne kwiaty oraz długie, przypominające strąki owoce. Botaniczna nazwa Catalpa ma indiańskie pochodzenie, z ojczystych stron drzewa.

Piękne kwiaty w dzień i czarujący aromat nocą — tak prezentuje się w ogrodzie wieczornik damski. Jasnopurpurowe kwiaty pachną szczególnie intensywnie wieczorem, przypominając zapach lewkonii albo fiołków. Przynależność wieczornika do rodziny kapustowatych sprawia, że jego kwiatostany podobne są do rzepaku albo gorczycy.

Bylica piołun jest ziołem leczniczym znanym od starożytności. O popularności rośliny świadczą liczne nazwy ludowe i regionalne w językach zarówno słowiańskich, jak i germańskich. Nazwa rodzajowa nawiązuje do Artemidy, bogini przyrody i łowów.

Soja warzywna jest rośliną strączkową uprawianą w Chinach od kilku tysięcy lat. Jej nasiona odznaczają się wysoką zawartością białka i tłuszczu. Olej sojowy używany jest do celów spożywczych i w medycynie. Motylkowate kwiaty soi warzywnej mają kolor fioletowy.