Rośliny niejadalne

Pierwiosnki, które wczesną wiosną rozwijają w ogrodzie różnobarwne dywany kwiatów, są zwykle hybrydami i kultywarami różnych gatunków. Pod określeniem pierwiosnka ogrodowego mieszczą się naturalne mieszańce pierwiosnka bezłodygowego (Primula vulgaris) i pierwiosnka lekarskiego (Primula veris) oraz liczna grupa często uprawianych odmian mieszańcowych.

Figowiec benjamina jest najbardziej popularną rośliną doniczkową tego rodzaju botanicznego. Etymologia epitetu gatunkowego nie jest jednoznaczna, jednak na pewno nie jest związana z imieniem Benjamin. Prawdopodobnie chodzi o arabską nazwę żywicy z drzew rodzaju styrak, błędnie przypisywaną przez Europejczyków temu figowcowi.

Grab pospolity jest niewysokim drzewem rodzimego pochodzenia. Podobnie jak buk doskonale znosi przycinanie i jest idealną rośliną na trwałe i długowieczne żywopłoty i szpalery. W roli solitera prezentuje pofalowaną formę pnia, jasną korę i złote przebarwienie liści jesienią.

Klon czerwony jest północnoamerykańskim drzewem, które potrafi być podwójnie przekonujące: jaskrawym przebarwieniem liści jesienią i pięknymi, czerwonymi kwiatostanami na wiosnę. W ogrodach spotyka się liczne odmiany hodowlane różniące się pokrojem i jesienną barwą liści.

Brzoza brodawkowata jest najczęściej spotykanym w Polsce gatunkiem brzozy. Malownicza korona, cienkie, zwisające gałęzie, powiewające na wietrze oraz biała kora wyglądają bardzo efektownie w każdym dużym ogrodzie. Drzewo dobrze znosi zanieczyszczenie powierza i radzi sobie w każdych warunkach.

Na dużą popularność draceny obrzeżonej wpływa niewątpliwie jej elegancki wygląd - długi, smukły pień i efektowny pióropusz wąskich liści. Nazwę zawdzięcza natomiast wąskiej, brązowoczerwonej obwódce, otaczającej każdy ciemnozielony liść. Dodatkową zaletą jest łatwość pielęgnacji rośliny.

Mimoza wstydliwa zyskała sobie popularność i sławę nie tyle dzięki subtelnej urodzie kwiatów, o oryginalnej zdolności reagowania na dotyk. Na dotknięcie albo na szybkie ogrzanie lub ochłodzenie mimoza reaguje składaniem liści. Po ustąpieniu bodźca liście wracają do swojej pierzastej formy.

Begonia 'Dragon Wing' jest nazwą serii odmian tej popularnej i pięknej rośliny. Liczne gatunki botaniczne begonii różniące się kolorami, formą i wielkością kwiatów wprost zachęcają ogrodników do tworzenia wciąż nowych mieszańców i kultywarów. W ten sposób powstały niedawno "begonie smocze", powstałe prawdopodobnie z krzyżowania begonii stale kwitnącej z mieszańcami begonii bulwiastej.

Pelargonie wielkokwiatowe, znane też jako pelargonie angielskie, są grupą odmian i mieszańców botanicznego gatunku P. grandiflorum z innymi gatunkami. Spośród innych gatunków wyróżnia je wielkość kwiatów. Są bardziej okazałe niż u innych pelargonii i zachwycają bogactwem barw.

Od botanicznego gatunku wiśni piłkowanej pochodzi mnóstwo odmian naturalnych i jeszcze więcej hodowlanych. To pięknie kwitnące wiosną drzewo cieszy się od wieków szczególnym zainteresowaniem Japonii. Kwiat wiśni stanowi tam symbol czystego piękna. Niektóre odmiany wiśni piłkowanej są sadzone również w naszych ogrodach.

Wierzba mandżurska jest naturalną odmianą wierzby babilońskiej. W Polsce najczęściej spotyka się jej mrozoodporny kultywar 'Tortuosa', nazywany wierzbą kręconą ze względu na podobne do korkociągu pędy. Bez sztucznego formowania tworzy w ogrodzie żywe dzieła sztuki, potrzebuje tylko do tego dużo wolnej przestrzeni. Nazwa "tortuosa" oznacza po hiszpańsku "kręty, zawiły".

Wierzba iwa jest naszym rodzimym przedstawicielem swojego rodzaju botanicznego. Epitet gatunkowy caprea (koza) nawiązuje do wykorzystywania młodych pędów iwy na karmę dla kóz. Kwitnące wierzby są zwiastunami wiosny podobnie jak krokusy i forsycje. Kto chce mieć w ogrodzie krzew albo niewielkie drzewo obsypane wiosną dużymi, złotymi kotkami, powinien posadzić wierzbę iwę.

Wierzba płacząca jest nazwą zwyczajową hybryd różnych gatunków wierzb. Najbardziej popularne są mieszańce Salix babylonica (wierzba babilońska) i Salix alba (wierzba biała), a spośród nich najczęściej sadzona odmiana hodowlana 'Chrysocoma'. Dla mieszańców wierzby babilońskiej z wierzbą białą został nawet przyjęty epitet botaniczny sepulcralis od łacińskiego sepulcrum = „grób”, co tłumaczy inne nazwy, jak „wierzba nagrobna”, albo „wierzba żałobna”.

Rozchodnikowiec okazały przez ponad sto lat był zaliczany do rodzaju botanicznego Sedum (rozchodnik). Według najnowszych badań zakwalifikowano go do nowego, liczącego ponad 30 gatunków, rodzaju Hylotelephium. Jest to sukulent liściowy, ale zimujące w ziemi korzenie i kłącza, z których każdej wiosny się odradza, są odporne na mróz. Ozdobę stanowią zarówno późno rozwijające się kwiaty, jak i liście.

Scewola zwodnicza, nazywana niebieską albo wachlarzowatą, jest byliną z tropikalnych obszarów Australii i Tasmanii. Na długich, płożących się pędach rozwijają się przez całe lato wachlarzykowate kwiaty. Scewola traktowana jest często jako roślina jednoroczna, może jednak zimować w pomieszczeniu i rosnąć przez wiele sezonów.

Berberys Thunberga jest ciernistym krzewem sprowadzonym do Europy z Japonii przez szwedzkiego przyrodnika Carla Thunberga. Krzew stanowi w ogrodzie efektowną ozdobę, a ponadto zapewnia ptakom oraz innym małym zwierzętom zarówno pokarm, jak i schronienie w bezpiecznym gąszczu.

Pochodząca z górzystych rejonów Chin pilea peperomiowata nie przypomina wyglądem swoich kuzynek z rodziny pokrzywowatych. Duże, okrągłe liście są umieszczone na długich i cienkich ogonkach, i mogą się kojarzyć z zawieszonymi w przestrzeni spodkami UFO. Osoby bardziej pragmatyczne widzą w nich natomiast monety - stąd potoczna nazwa rośliny. Bez względu na skojarzenia, pilea jest popularną rośliną doniczkową.

Ta pochodząca z Hindukuszu i Himalajów pięcioigielna sosna jest bardzo dekoracyjnym drzewem o długich igłach i dużych szyszkach przypominających sosnę amerykańską. Nazwa botaniczna upamiętnia duńskiego botanika Nathaniela Wallich'a. Pewną wadą jest niepełna mrozoodporność; sosna himalajska w naszym kimacie może przemarzać.

Żywe kamienie to bardzo trafna nazwa grupy gatunków i odmian niezwykle oryginalnych sukulentów. Te rośliny opanowały perfekcyjnie sztukę kamuflażu, upodabniając się kształtem i kolorem liści do otaczających je kamieni. Roślinny charakter grupy kamieni zdradzają dopiero kwiaty o białych albo żółtych płatkach.

Klon jawor jest rodzimym drzewem dorastającym do imponujących rozmiarów. W naturalnych warunkach preferuje tereny górskie, gdzie tworzy drzewostany razem z bukiem, jodłą i świerkiem. Doskonale sprawdza się jako drzewo ogrodowe, a liczne odmiany hodowlane różnią się kolorem liści pokrojem drzewa.

Begonia koralowa zachwyca niezwykle ozdobnymi liśćmi dużego formatu i jaskrawymi koralowoczerwonymi gronami kwiatów. Ta fotogeniczna roślina doniczkowa wnosi do mieszkania powiew egzotyki. Begonia koralowa oraz begonia plamista są uznawane za nazwy synonimiczne.

Męczennica błękitna jest egzotycznym pnączem z lasów Ameryki Południowej uprawianym u nas w doniczkach jako roślina ozdobna. Tajemniczą nazwę zawdzięcza roślina mnichowi z Bolonii, który opisując w 1609 roku kwiat, dopatrzył się w nim różnych ewangelicznych symboli. Taka interpretacja została szybko podchwycona i rozpowszechniona, co przyniosło roślinie wielką popularność w XVII wieku.