Rośliny trujące

Szczodrzeniec wczesny jest hybrydą Cytisus multiflorus i Cytisus oromediterraneus, krzewem ozdobnym uprawianym w ogrodach w rozmaitych odmianach hodowlanych. Odznacza się gęstym pokrojem i wczesnym, obfitym kwitnieniem na pędach zeszłorocznych.

Zawilec wielkokwiatowy, podobnie jak jego bliscy krewni zawilec gajowy oraz zawilec żółty, jest gatunkiem rodzimym, ale występuje w naturze rzadko i jest pod ochroną. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby ta bylina przemieniła słoneczną ogrodową rabatę w morze kwiatów. Tworzy efektowne kompozycje z innymi bylinami jak pierwiosnki, orliki albo niezapominajki.

Rozchodnik ostry jest idealną byliną rodzimego pochodzenia do obsadzenia mocno nasłonecznionych miejsc na ubogiej glebie w ogrodzie. Odporny na suszę sukulent może zastąpić na małych powierzchniach bardziej wymagającą trawę jako roślina okrywowa. Wczesnym latem rozwija na dodatek mnóstwo jaskrawożółtych kwiatów.

Epipremnum 'Cebu Blue' wyróżnia się spośród licznych gatunków i odmian swojego rodzaju wyjątkowym kolorem liści. Są one srebrzystoniebieskie, połyskujące, początkowo jajowate zaostrzone, a z czasem pojawiają się w blaszkach liściowych szczeliny jak u monstery. Oryginalne pnącze jest łatwe w uprawie, nie powinno tylko stać w pełnym słońcu. Nazwa rośliny ma związek z nazwą wyspy na Filipinach.

Psianka słodkogórz jest półkrzewem rodzimego pochodzenia, którego pędy pną się po podporach albo pokładają na ziemi. Przez całe lato rozwija niebieskofioletowe, charakterystyczne dla rodziny psiankowatych kwiaty, a potem tworzy ozdobne, szkarłatnoczerwone jagody. Psianka słodkogórz bywa czasem mylona z bardziej trującą wilczą jagodą.

Śnieguliczka biała jest północnoamerykańskim krzewem, sprowadzonym do Europy pod koniec XVIII wieku jak roślina ozdobna. Popularność śnieguliczki wynika z atrakcyjnego wyglądu krzewu, białych owoców utrzymujących się długo na pędach oraz małych wymagań i odporności na mróz.

Nerina ogrodowa (Nerine bowdenii) jest południowoafrykańską byliną cebulową, gatunkiem o największej wytrzymałości na niskie temperatury, chociaż i tak nie może u nas zimować w gruncie. Nazwa rodzajowa roślin pochodzi od nereid, nimf morskich niezwykłej urody, córek boga Nereusa i okeanidy Doris. Filigranowe kwiaty neriny rozwijają się od września do listopada, kiedy większość roślin ogrodowych kończy już kwitnienie.

Żonkile to wieloletnie rośliny cebulowe kwitnące wczesną wiosną. Ich duże, żółte i słodko pachnące kwiaty zachwycają już w marcu. Stanowią świetny dodatek do ogrodów wiejskich oraz leśnych. Sprawdzą się również podczas uprawy w pojemnikach. Mogą być uprawiane zarówno pojedynczo, jak i w grupowych nasadzeniach, a nawet tworząc dywan kwiatowy. Nie mają wysokich wymagań — potrzebują przepuszczalnej, lekko wilgotnej gleby oraz dostępu do słońca.

Odmiana laurowiśni wschodniej 'Caucasica’ jest nową odmianą o dużej mrozoodporności i zdrowotności. Kwitnie dopiero po kilku latach, rozwijając grona białych kwiatów na tle ciemnozielonych, dużych liści z wyraźnym połyskiem. 'Caucasica’ zadowala się również zacienionymi stanowiskami, tworząc gęste i szczelne zasłony żywopłotów. Z powodzeniem może też pełnić funkcję solitera.

Żywotnik olbrzymi 'Whipcord' jest nową odmianą o płaczącym pokroju, powolnym wzroście i oryginalnych pędach. Długie, sznurowate pędy opadają łukowato we wszystkich kierunkach, tworząc kopiastą koronę. Tuja 'Whipcord' prezentuje się bardzo efektownie również na balkonie lub tarasie.

Palma betelowa znana jest powszechnie głównie z powodu wykorzystywania jej nasion, zwanych orzechami arekowymi, do wyrobu tradycyjnej na Dalekim Wschodzie używki - betelu. W naszych warunkach ma zastosowanie jako ozdobna roślina doniczkowa, bardzo atrakcyjna, chociaż nieco kapryśna.

Tulipany papuzie są grupą późno kwitnących odmian wielokrotnych mieszańców różnych gatunków i hybryd. Powstały przez przypadkowe mutacje tulipanów i zostały przez ogrodników wykorzystane. Ich osobliwie rozcięte, pofalowane lub zwinięte płatki przypominają kolorowe pióra papug - stąd nazwa grupy. Ich duże kwiaty bywają dwukolorowe i wzorzyste.

Bluszcz kanaryjski jest zimozielonym pnączem z ciepłych wysp atlantyckich i w naszych warunkach jest zwykle uprawiany w doniczkach. Zielone liście mają wyraźnie zaznaczone nerwy i są bardzo podobne do liści bluszczu pospolitego. W uprawie spotyka się kultywary o liściach obrzeżonych lub pstrokatych.

Kalanchoe wiechowate jest dwuletnią rośliną sukulentową, tworzy rozetę dużych, mięsistych liści o zaokrąglonym kształcie i szarozielonej barwie z czerwonym obrzeżeniem, pokrytych woskowym nalotem. W drugim roku rozwija pęd kwiatowy o wysokości 60-100 cm i po kwitnieniu obumiera. W naturze rośnie na łąkach pośród skał, a u nas jest ozdobną rośliną doniczkową.

Cis pospolity 'David' jest holenderską odmianą wyhodowaną pod koniec XX wieku o wąskim, kolumnowym pokroju i złocistozielonej barwie igieł. Zgodnie z nazwą jest to męska forma cisa (cis jest gatunkiem dwupiennym), która tworzy wyłącznie kwiaty męskie i nie zawiązuje nasion. Doskonale nadaje się do małych ogrodów.

Zamiokulkas zamiolistny 'Raven' jest odmianą popularnej rośliny doniczkowej o rzadko spotykanym przebarwieniu liści. Są one ciemne, niemal czarne i połyskują niczym skrzydła kruka - stąd nazwa odmianowa. Młode pędy są początkowo zielone, jednak szybko zmieniają barwę na ciemną.

Biota wschodnia, zaliczana dawniej do żywotników, różni się od przedstawicieli rodzaju Thuja charakterystycznym, wachlarzowatym ułożeniem w jednej płaszczyźnie gęsto rozgałęzionych gałązek. Latem są jasnozielone, natomiast zimą mocno brunatnieją. Duże, jajowate szyszki mają 4-8 łusek z odgiętymi, hakowatymi wyrostkami.

Żywotnikowiec japoński jest wolno rosnącym drzewem, które w naszych warunkach osiąga niewielkie rozmiary i nadaje się doskonale do małego ogrodu albo do tworzenia kompozycji w pojemnikach. Nie jest całkowicie odporny na mróz. Ozdobę stanowią szerokie, spłaszczone pędy, pokryte łuskowatymi igłami, ciemnozielone i połyskujące.

Ten gatunek anturium, powszechnie uprawiany jako doniczkowa roślina ozdobna, nosi epitet upamiętniający austriackiego botanika Karla von Scherzer. Ozdobę rośliny stanowią lancetowate liście oraz efektowne kwiaty złożone z jasnoczerwonej spathy i pomarańczowej albo czerwonej kolby. Zawinięty koniec kolby przypomina ogon świni, stąd angielska nazwa rośliny "pigtail".

Alocasia micholitziana 'Frydek' jest najbardziej popularnym kultywarem filipińskiego gatunku alokazji, o nazwie upamiętniającej niemieckiego botanika Wilhelma Micholitza. Powszechnie używana dzisiaj nazwa odmiany pojawiła się w 2002 roku prawdopodobnie na skutek literówki Alocasia micholitziana 'Freydyk'. Na dodatek, w tej zagmatwanej historii nazwy, chodzi o odmianę określaną pierwotnie jako Alocasia Micholitziana 'Green Velvet' lub Alocasia micholitziana „Maxkowskii”.

Epipremnum złociste jest popularnym i lubianym tropikalnym pnączem, spotykanym w uprawie doniczkowej w wielu interesujących odmianach, do których należy również 'Snow Queen'. Wykazuje pewne podobieństwo do znanej odmiany ‘Marble Queen‘, jednak z większym udziałem powierzchniowym jasnych plamek na blaszce liściowej. Ogonki liściowe są u 'Snow Queen' kremowobiałe i jaśniejsze niż u innych odmian.

Piwonia lekarska była od wieków uprawiana w Europie jako roślina lecznicza, a od XIX wieku stała się też byliną ozdobną. Rozwija duże, różowe albo czerwone kwiaty. Jest długowieczna i łatwa w uprawie, nie znosi tylko ingerencji w obszar swoich korzeni, dlatego po posadzeniu powinno się ją pozostawić w spokoju i nie zmieniać stanowiska.