Byliny ozdobne

Smagliczka skalne wnosi do wiosennego ogrodu piękne, złote akcenty i doskonale nadaje się do wypełnienia suchych miejsc. W naturze występuje w górach na skałach zasadowych, w Polsce wyłącznie w Pieninach. Jako roślina ozdobna jest uprawiana również w formie odmian z pełnymi kwiatami.

Ze swoimi kwiatami w kolorze nieba i sercowatymi liśćmi, brunnera wielkolistna jest w ogrodzie idealną rośliną okrywową. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwajcarskiego przyrodnika Samuela Brunner'a. Forma kwiatów przypomina o pokrewieństwie brunnery z niezapominajką. Kaukaska niezapominajka trafiła do europejskich ogrodów na początku XIX wieku.

Złocistożółte kwiaty pierwiosnka lekarskiego zwiastują w ogrodzie nadejście wiosny. Poza subtelną urodą posiada on jeszcze jedną ważną zaletę: jest rośliną rodzimego pochodzenia. Pierwiosnek lekarski jest byliną o skromnych wymaganiach i łatwą w uprawie.

Purpurowoczerwone kwiaty, jakby unoszące się nad drobno podzielonymi liśćmi, przypominającymi koperek, sprawiają, że piwonia delikatna jest niezwykłą byliną. Jako mieszkaniec stepów z suchymi i gorącymi latami, zakwita wcześniej niż inne piwonie i wcześniej kończy kwitnienie. Jest przystosowana do życia w pełnym słońcu podczas suchego lata oraz do mroźnej zimy.

Języczka pomarańczowa jest efektowną i łatwą w uprawie byliną ozdobną na wilgotne stanowiska. Duże liście i zebrane w wiechy pomarańczowe koszyczki kwiatów stanowią widoczne z daleka barwne akcenty kompozycji. Nadaje się szczególnie do ogrodów nadwodnych.

Kocimiętka Faassena jest aromatyczną byliną, którą wyhodowano jako hybrydę dwóch gatunków Nepeta racemosa i Nepeta nepetella. Odznacza się bujnym wzrostem i obfitym kwitnieniem od maja do września. Wnosi do ogrodu lawendowy błękit kwiatów, które wabią roje pszczół i innych owadów. Nazwa hybrydy upamiętnia holenderskiego ogrodnika Johannesa Hubertusa Faassen'a.

Parzeplin brazylijski, nazywany też gunnerą olbrzymią, jest tropikalną byliną, rosnącą na podmokłych terenach południowej Brazylii. Botaniczna nazwa rodzajowa upamiętnia norweskiego botanika Johana Ernsta Gunnerus'a. Olbrzymie liście gunnery przypominają mocno wyrośnięty rabarbar, chociaż obie rośliny nie są spokrewnione.

Penstemon Hartwega jest bardzo atrakcyjną, chociaż mało znaną byliną meksykańskiego pochodzenia. Tworzy zwarte kępy jasnozielonych liści i rurkowo-wargowe kwiaty w jaskrawych kolorach na wzniesionych pędach. Pewną wadą penstemonu jest jego niezupełna mrozoodporność i konieczność okrywania na zimę.

Turzyca japońska jest długowieczną byliną o dekoracyjnych liściach. Tworzy niewysokie półkuliste kępy, nad którymi wznoszą się do późnej jesieni żółtobrązowe kłosy. Oprócz formy botanicznej tej turzycy istnieją kultywary o barwnych liściach. Szczególnie nadaje się do obsadzania ogrodowych zbiorników wodnych.

Mało znana u nas szkarłatka amerykańska jest efektowną byliną o drzewkowatym pokroju. Rozwija dekoracyjne kłosy kwiatów, a potem czarne, błyszczące jagody. Jej wadą jest zawartość lekko trujących substancji we wszystkich częściach rośliny.

Szkarłatka jagodowa przybyła do nas z Azji Południowo-Wschodniej jako roślina ozdobna. Potocznej nazwy "szkarłatka jadalna" nie należy traktować całkiem dosłownie, ponieważ niektóre części rośliny uchodzą za trujące, a poza tym przypisuje się jej działanie psychoaktywne. W Chinach roślina była znana i wykorzystywana do celów leczniczych i spożywczych już 3000 lat temu.

Sadziec konopiasty jest byliną rodzimego pochodzenia, co gwarantuje całkowitą mrozoodporność i łatwość uprawy. Kwiaty sadźca przyciągają do ogrodu roje pszczół, trzmieli i motyli. Nazwę rodzajową wywodzi się zwyczajowo od imienia króla Pontu Eupatora, który miał tę roślinę jako pierwszy stosować na choroby wątroby.

Mikołajek płaskolistny jest byliną rodzimego pochodzenia, chociaż dość rzadko w naturze spotykaną. Ze względu na oryginalne kwiatostany i ciekawe ubarwienie całej rośliny, jest uprawiany jako roślina ozdobna. Tworzy efektowne kompozycje z innymi roślinami, a także nadaje się na suche bukiety.

Rzęsa drobna jest rodzimą byliną wodną, należącą do najmniejszych roślin zielnych. Rozmnaża się wegetatywnie bardzo szybko poprzez rozgałęzienia, które z czasem stają się samodzielnymi roślinami. W ogrodowych oczkach wodnych rzęsa jest nie tylko rośliną ozdobną i pokarmem dla ryb, ale pełni również funkcję oczyszczania wody.

Swoim naturalnym, subtelnym urokiem goździk kropkowany podbija ogrody skalne oraz wzorowane na naturalnych. Tworzy gęste kobierce, a jego niewielkie, jaskrawe kwiaty są zebrane w luźne kwiatostany. W ogrodach znajduje różnorodne zastosowanie, również jako roślina okrywowa.

Chociaż kuklik rozesłany jest niską byliną, to w swojej rodzinie ma nie tylko róże, ale również na przykład pigwę, jabłoń i głogi. W naturze zasiedla obszary wysokogórskie, dlatego w Polsce można go spotkać tylko w Tatrach. Ozdobę rośliny po przekwitnieniu stanowią puszyste owocostany.

Skalnica Arendsa nie jest gatunkiem botanicznym, ale mieszańcem różnych gatunków skalnic. Ta poduszkowata bylina, idealna do ogrodów skalnych i alpejskich, została po raz pierwszy wyhodowana przez niemieckiego ogrodnika Georga Arendsa. Najczęstszymi roślinami macierzystymi są Saxifraga rosacea i Saxifraga hypnoides.

Juka rostrata jest rośliną o eleganckim wyglądzie, która nie boi się ani suszy, ani mrozu (przynajmniej do -20 stopni). Przypomina wyglądem niewielką palmę, ale z tą rodziną nie ma nic wspólnego. Uprawiana na całym świecie jako roślina ozdobna, uchodzi za najbardziej dekoracyjny gatunek jukię.

Goździk siny jest rodzimą byliną o szarozielonych pędach i różowych kwiatach, tworzącą gęste, poduszkowate kępy. Nazwa gatunkowa gratianopolitanus pochodzi od nazwy miasta Grenoble, które w czasach rzymskich nazywało się Gratianopolis. Jest uprawiany w wielu odmianach jako roślina ozdobna.

Trojeść bulwiasta jest byliną pochodzącą z cieplejszych regionów Ameryki Północnej. Jej jaskrawe, pomarańczowe kwiaty oraz oryginalne wrzecionowate owocostany stanowią efektowną ozdobę ogrodu. Kwiatowym nektarem trojeści bulwiastej odżywiają się liczne motyle i inne owady.

Jaskier rozłogowy jest rodzimym gatunkiem spotykanym na wilgotnych łąkach, rowach i podmokłych miejscach na polach. Złotożółte, duże kwiaty mogą być ozdobą również w ogrodzie. Jako bylina ozdobna często bywa uprawiana odmiana jaskra rozłogowego z pełnymi kwiatami.

W maju i czerwcu wygląda rogownica kutnerowata niczym biała chmura w ogrodzie. Pokryta srebrzystymi włoskami roślina wygląda atrakcyjnie również poza sezonem kwitnienia. Tworzy szerokie i gęste poduszkowate kępy.