Ogród śródziemnomorski

Storczyk małpi jest gatunkiem z rodziny storczykowatych, pochodzącym głównie z rejonu śródziemnomorskiego oraz z rozproszonych stanowisk w Europie, Afryce Północnej i Azji Mniejszej. Obrys warżki kwiatu tego storczyka przypomina kształtem małpę, stąd nazwa gatunkowa. Nie należy mylić storczyka małpiego z Dracula simia, nazywanego małpim storczykiem.

Mięta okrągłolistna jest odporną na mróz byliną, tworzącą silne rozłogi, szybko zarastające dużą powierzchnię. Liście tej mięty wydzielają owocowy zapach, przypominający zielone jabłka, który trudno pomylić z zapachem innych gatunków. Dzięki temu bywa nazywana miętą jabłkową.

Kasztan jadalny jest gatunkiem z rodziny bukowatych i nie nie jest spokrewniony z kasztanowcem należącym do rodziny mydleńcowatych. Od starożytności jest uprawiany dla jadalnych owoców. Do Polski dotarł w połowie XVII wieku.

Platan klonolistny 'Aplphen's Globe' jest niewielkim drzewem o gęstej, regularnej, kulistej koronie. Od miejsca szczepienia odchodzą promieniście pędy. Dodatkową ozdobę stanowi łuszcząca się płatami kora oraz kuliste, zwisające na szypułkach owoce.

Gatunek wrotycz starcolistny zaliczany był do rodzaju złocień (Chrysanthemum), stąd jego zwyczajowa nazwa. Epitet gatunkowy wskazuje na pochodzenie rośliny z regionu Dalmacji. Koszyczki kwiatowe zawierają trującą dla owadów substancję. W ogrodzie złocień dalmatyński może pełnić rolę rośliny ozdobnej.

Kosaciec bródkowy powstał w wyniku spontanicznego skrzyżowania dwóch dziko rosnących gatunków, prawdopodobnie kosaćca bladego i pstrego. Jest uprawiany jako roślina ozdobna w wielu barwnych odmianach. Daje się łatwo rozmnażać przez podział kłaczy.

Tamaryszek rozgałęziony, znany też jako pięciopręcikowy, jest rozłożystym krzewem o rózgowatych, zwisających pędach. Ozdobę stanowią jasnoróżowe kwiaty, zebrane w gęste grona. Jest odporny na zasolenie gleby i suszę.

Hiacyntowiec hiszpański, nazywany potocznie cebulicą dzwonkowatą lub hiszpańską, jest cebulową byliną z Półwyspu Iberyjskiego. Ozdobę stanowią okazałe kwiatostany niebieskich, dzwonkowatych kwiatów, które w zależności od odmiany mogą mieć również kolor biały lub różowy.

Winorośl 'Arkadia' jest odmianą wyhodowaną w Ukrainie. Rośnie powoli i daje się formować, dzięki czemu doskonale nadaje się na pergole, altany i ogrodzenia. Owoce są duże, złociste, stożkowate, bardzo smaczne.

Owsiczka wieczniezielona jest ozdobną trawą tworzącą zwarte kępy o niezbyt dużej wysokości. Nazwa rodzajowa Helictotrichon pochodzi od greckich słów helictos = "skręcony" i thrix = "włos" i nawiązuje do budowy końcowej części owocostanu. Szarozielone lub stalowoniebieskie liście są odchylone skośnie na zewnątrz niczym fontanna. Dobrze wygląda również zimą.

Lilak pospolity 'Charles Joly' jest odmianą wyhodowaną przez francuskiego ogrodnika Victora Lemoine'a. Odznacza się pełnymi, karminoworóżowymi kwiatami o intensywnym zapachu i wiśniowym zabarwieniem młodych pędów. Dobrze znosi suszę.

Śniedek arabski jest śródziemnomorską byliną cebulową, która w naszych warunkach nie zimuje w gruncie. Efektowną ozdobę stanowią duże, białe kwiaty z ciemnym środkiem, zebrane w pojedynczy kwiatostan. Nadaje się na pachnące kwiaty cięte.

Dereń jadalny 'Jantarnyj' jest odmianą owocową i dekoracyjną, wyhodowaną w 1982 r w Ukrainie. Rozwija drobne, żółte kwiaty przed rozwojem liści i jest jednym z pierwszych wiosennych krzewów. Owoce są duże i żółte, soczyste i bardzo słodkie z charakterystycznym aromatem.

Winorośl 'Swenson Red' jest pierwszą odmianą wyhodowaną przez amerykańskiego ogrodnika Elmera Swensona, cieszącą się dużą popularnością. Chociaż jest znana jako czerwona, rzeczywisty kolor zależy od klimatu. Winogrona dojrzewają w drugiej połowie września, są bardzo słodkie.

Odmiana winorośli 'Bianca' została wyhodowana w 1963 r na Węgrzech. Jest ceniona za smak owoców i odporność na nasze warunki klimatyczne. Owocuje obficie i regularnie.

Cebulica peruwiańska jest byliną, której nazwa wprowadza w błąd, ponieważ pochodzi ona z obszaru śródziemnomorskiego, a nie z Peru. Wynika to z omyłkowego przypisania roślinie w 1601 r. peruwiańskiego pochodzenia przez Carolusa Clusiusa. Ozdobę stanowią szafirowoniebieskie kwiaty zebrane w groniaste kwiatostany.

Ketmia zmienna jest pochodzącym z Chin krzewem kwiatowym o efektownych, dużych kwiatach. Epitet gatunkowy opisuje dokładnie charakter rośliny, która rano rozwija młode kwiaty w czystej bieli, potem zmienia je w delikatny róż, aby wieczorem stały się ciemnoróżowe.

Wilczomlecz błękitnawy jest śródziemnomorską byliną, rosnącą w naturze w świetlistych lasach i na skalistych zboczach. W naszych warunkach jest rośliną rabatową. Epitet gatunkowy pochodzi od greckiego characias = "płot, palisada".

Topola berlińska jest mieszańcem Populus laurifolia i Populus nigra 'Italica', który powstał w Berlinie około 1870 roku. Jest klonem męskim, dlatego wiosną nie unoszą się nad nią puszyste nasiona. Szybko rośnie, ma wąski pokrój, dorasta do 25 m wysokości. Liście są początkowo jasnozielone, później mają kolor świeżej zieleni, aby jesienią przebarwić się na żółto.

Wyka drobnokwiatowa jest gatunkiem rodzimego pochodzenia, często spotykanym na miedzach, łąkach i w zaroślach. Ozdobę w ogrodzie stanowią delikatne pierzaste liście oraz niebieskawobiałe lub jasnofioletowe kwiaty motylkowe.

Cedr libański 'Pendula' jest angielską odmianą z XIX wieku. Tworzy kilkumetrowe drzewa o płaczącej koronie. Charakterystyczną cechą odmiany jest zwieszająca forma i piękne ciemnozielone igły z niebieskawym połyskiem. Może być uprawiany w cieplejszych regionach Polski.

Odmiana 'Black Baccara' została wyhodowana we Francji w 2003 roku. Jej kwiaty są bardzo ciemne, granatowoczerwone i robią wrażenie aksamitnych. W zależności od oświetlenia róża może wydawać się czarna. Również w pąkach kwiatowych można dostrzec czarny kolor zmieszany z aksamitnym szkarłatem.