Rośliny na glebę lekko kwaśną

Cedr libański 'Pendula' jest angielską odmianą z XIX wieku. Tworzy kilkumetrowe drzewa o płaczącej koronie. Charakterystyczną cechą odmiany jest zwieszająca forma i piękne ciemnozielone igły z niebieskawym połyskiem. Może być uprawiany w cieplejszych regionach Polski.

Ardizja karbowana jest zimozielonym krzewem z tropikalnych i subtropikalnych rejonów Azji. W naszych warunkach jest uprawiana jako roślina doniczkowa. Jej główną ozdobą są długo utrzymujące się czerwone owoce. Efektownie wyglądają też ciemnozielone, skórzaste, połyskujące z pofalowanym brzegiem liście oraz wierzchotki kwiatów.

Szczodrzeniec biały jest niewielkim krzewem zadomowionym w Europie Południowo-Wschodniej, bardzo rzadkim w Polsce. Gęsty, miotlasty pokrój tworzą zimozielone pędy. Wiosną zmieniają się w efektowną fontannę delikatnie pachnących, białych kwiatów.

Pięciornik krzewiasty 'Hopley's Orange' jest angielską odmianą 9o niskim i zwartym pokroju. Kwiaty małe do średnich mają kolor jasnopomarańczowy, a w półcieniu odcień ciemniejszy. Kwitnie przez całe lato.

Bakopa karolińska to bylina z południowych Stanów Zjednoczonych, zasiedlające bagniste tereny. Jest mniej popularna niż bakopa drobnolistna, głównie oferowana do akwariów. Może rosnąć również w doniczce. Pędy roślin uprawianych w ziemi są owłosione, natomiast w zanurzeniu - nagie.

W odróżnieniu od wielu swoich krewniaczek, ketmia krwista nie jest krzewem, tylko byliną. Jej część nadziemna każdej jesieni obumiera, aby wiosną rozwinąć się na nowo z bryły korzeniowej. Odznacza się szkarłatnymi kwiatami o pięciu płatkach i podobnymi do konopi siewnych liśćmi. W naszych warunkach musi zimować w pomieszczeniu.

Pysznogłówka 'Bee Bright' jest odmianą o czysto białych okółkach kwiatowych, które przyciągają pszczoły i inne owady. Doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji z innymi bylinami, na przykład z błękitnymi ostróżkami. Kwitnie od lipca do września.

Pysznogłówka dęta jest wysoką byliną z Ameryki Północnej, tworzącą podziemne kłącza. Ozdobę stanowią aromatyczne, różowofioletowe kwiaty o zapachu lawendy, zebrane w okółki. Doskonale nadaje się do kompozycji bylinowych na rabatach, a także do celów kulinarnych i leczniczych.

Notokaktus wspaniały ma nazwę synonimiczną Parodia magnifica, która upamiętnia włoskiego botanika Domingo Parodi i nie ma nic wspólnego z jakimś ośmieszającym naśladownictwem. Niewielki kaktus z południa Brazylii jest w naszych warunkach łatwą w uprawie rośliną doniczkową. Dodatkową ozdobę stanowią duże, siarkowożółte kwiaty.

Tojeść purpurowa jest byliną ozdobną, której ciemnopurpurowe kłosy kwiatostanów oraz szarozielone, lancetowate liście tworzą w ogrodzie akcenty pełne elegancji. Nadaje się zarówno do nasadzeń grupowych, jak i w formie solitera. Może rosnąć na rabatach ,a także w pojemnikach na balkonie i tarasie.

Odmiana 'Big Blue' liriope szafirkowatej jest zimozieloną byliną o gęstych, kępiastych liściach i dekoracyjnych, fioletowych kwiatach zebranych w smukłe kłosy. Trawiaste, ciemnozielone liście zapewniają ozdobny wygląd przez cały rok. Rozwijające się latem i wczesną jesienią kwiaty są małe, dzwonkowate i przypominają szafirki.

Odmiana języczki 'Britt-Marie Crawford' jest bardzo dekoracyjną byliną, szczególnie do zacienionych zakątków ogrodu. Niezwykły, brązowopurpurowy kolor liści stanowi mocny kontrast z pomarańczowożółtymi, dużymi kwiatami. Tworzy efektowne, wysokie kępy, doskonale pasujące do kompozycji rabatowych oraz na brzegi ogrodowych sadzawek.

Kuflik płaczący jest australijskim wieczniezielonym krzewem, który w naturze dorasta do 8 m wysokości. W naszych warunkach musi mieć zapewnione zimowanie w pomieszczeniu. Największą ozdobą rośliny są jaskrawoczerwone kwiatostany, przypominające kształtem szczotki do butelek.

Psianka melonowa jest rośliną uprawianą w Andach dla jadalnych owoców od czasów prekolumbijskich. W naszych warunkach bywa zwykle traktowana jako roślina jednoroczna, chociaż w szklarni może być wieloletnim półkrzewem. Średniej wielkości, jajowate owoce smakują jak skrzyżowanie gruszki z melonem.

Grusza 'Cukrówka' jest starą odmianą niemiecką, odkrytą podobno w okolicach Stuttgartu, około 1750 roku, przez pasterza kóz - stąd nazwa 'Stuttgarter Geißhirtle'. Jej owoce są niewielkie, ale wyjątkowo soczyste i słodkie. Skórka jest żółtozielona, a miąższ biały, miękki i bardzo słodki.

Grusza ‘Bera Hardy’ jest starą odmianą francuską 1820 roku. Owoce są duże o skórce zielonożółtej, która na słońcu staje się brązowoczerwona. Miąższ ma kolor kremowy, jest soczysty, smaczny, z nutą korzenną.

Grusza 'Ukraińska' jest odmianą odporną na choroby i mróz. Owoce są bardzo duże, wydłużone, z zieloną gładką skórka, która z czasem staje się żółta. Miąższ jest kremowy, aromatyczny, bardzo słodki i delikatny.

Podczas gdy niebieskokwiatowy ołownik uszkowaty jest dosyć popularny, to jego indyjski krewniak jest raczej mało znany. Pochodzący z Indii oraz Azji Południowo-Wschodniej zimozielony krzew lubi się wspinać, a jego różowe lub szkarłatne kwiaty utrzymują się przez całe lato. Regularnie przycinany, rozwija się w krzaczasty krzew.

Żywokost wielkokwiatowy jest kłączową byliną rosnącą w mieszanych lasach na północnych stokach Wielkiego Kaukazu. Jest uprawiany w ogrodach jako roślina ozdobna. Tworzy zwarte dywany w miejscach ocienionych, kwitnie obficie.

Odmiana 'Black Baccara' została wyhodowana we Francji w 2003 roku. Jej kwiaty są bardzo ciemne, granatowoczerwone i robią wrażenie aksamitnych. W zależności od oświetlenia róża może wydawać się czarna. Również w pąkach kwiatowych można dostrzec czarny kolor zmieszany z aksamitnym szkarłatem.

Odmiana 'Lady Hillingdon' z 1910 roku należy do grupy róż herbacianych, a ze względu na pokrój jest różą pnącą, czyli czepną. Istnieją różne interpretacje nazwy róży herbacianej: według jednej, sadzono te róże w Chinach przeważnie w ogrodach herbacianych, a według innej - przywieźli je do Anglii kupcy razem z herbatą. Prawdopodobne wydaje się też pochodzenie nazwy od zapachu suchych płatków różanych, przypominającego zapach herbaty.

Pochodząca z Persji, dzisiejszego Iranu, parocja perska odznacza się bardzo twardym i ciężkim drewnem, tonącym w wodzie. Dekorację w ogrodzie stanowią liście, kwiaty i efektowne przebarwienie liści jesienią. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Friedricha Parrot'a.