Rośliny na słoneczne stanowisko

Adenium arabskie, nazywane potocznie różą pustyni, jest wiecznie zielonym krzewem sukulentowym. Należy do tej samej rodziny, co na przykład mandewila, oleander albo barwinek. Oprócz oryginalnego pokroju adenium arabskie ma zachwycająco piękne i duże kwiaty. Należy tylko zwracać uwagę na trujący sok w każdej części rośliny.

Pięcioigielna sosna amerykańska nosi w wielu językach nazwę gatunkową upamiętniającą angielskiego podróżnika Georgea Weymouth'a. Ze swoimi jedwabiście miękkimi igłami i długimi niczym u świerka szyszkami, stanowi prawdziwą ozdobę ogrodu. W naturze wyrasta na ogromne drzewo.

Hibiskus kojarzy się zwykle z egzotyczną rośliną doniczkową albo kwitnącym krzewem ogrodowym. Hibiskus bylinowy, czyli ketmia bagienna, jest mniej znany od swoich krewniaków, ale równie efektowny. Główną ozdobę tworzą ogromne malwowate kwiaty, które rozwijają się pod koniec lata.

Morela pospolita była uprawiana na terenie Armenii już w epoce miedzi i ten rejon przyjmuje się często za jej ojczyznę - stąd łacińska nazwa gatunkowa. W naszych ogrodach lubiące ciepło drzewa moreli nie są często spotykane. Ich kwiaty są wrażliwe na spóźnione przymrozki, a pędy i pnie młodych drzewek na przemarzanie.

Jesion wyniosły jest rodzimym drzewem, długowiecznym i dorastającym do znacznych rozmiarów. Był kiedyś ceniony za właściwości lecznicze i drewno, z którego wyrabiano łuki i włócznie oraz liście, wykorzystywane na karmę dla domowych zwierząt. W lasach nie tworzy litych drzewostanów

Klon zwyczajny jest najczęściej spotykanym z gatunków rodzimych. Zakwita bardzo wcześnie, w sezonie posiada bujne ulistnienie, a jesienią zmienia kolor liści na złoty, pomarańczowy lub czerwony. Odznacza się rozłożystą i regularną koroną.

Robinia akacjowa jest drzewem sprowadzonym z Ameryki Północnej już cztery wieki temu. Nazwa rodzajowa upamiętnia ogrodnika królów francuskich Jeana Robin'a, a epitet gatunkowy wskazuje na mylące podobieństwo do odrębnego rodzaju akacji. Dobrze rośnie w warunkach miejskich.

Chaber bławatek jest rośliną o naturalnej, ponadczasowej urodzie. Latem tworzy całe łany niepowtarzalnego błękitu. W ogrodach spotyka się też odmiany chabra o kwiatach pełnych, nie tylko niebieskich. ale również w innych romantycznych odcieniach.

Głóg dwuszyjkowy jest gatunkiem drzewa rodzimego pochodzenia. Łączy go pokrewieństwo nie tylko z jabłonią, gruszą, czy śliwą, ale też z poziomką, wiązówką i różą. Zebrane w baldachogrona kwiaty mają pięć płatków, wiele pręcików i jeden słupek z dwiema szyjkami — co tłumaczy nazwę gatunkową.

Strelicja Mikołaja jest rośliną o wyjątkowo arystokratycznej nazwie: nazwę rodzajową nadano jej na cześć brytyjskiej królowej Sophie Charlotte von Mecklenburg-Strelitz, a epitet gatunkowy upamiętnia Wielkiego Księcia Mikołaja Romanowa. Ta krewniaczka strelicji królewskiej ma również bardzo efektowne kwiaty, jednak utrzymane w mniej jaskrawych kolorach.

Mandarynka jest rośliną cytrusową uprawianą w Chinach już od kilku tysięcy lat. W naszych warunkach może rosnąć tylko w mieszkaniu, gdzie jednak ładnie kwitnie i owocuje. W odróżnieniu od innych drzew cytrusowych mandarynka nie ma na pędach kolców.

Pochodzący z Azji Wschodniej podgatunek kapusty właściwej znany jest u nas pod nazwą "pak choi", co z kantońskiego oznacza "białe warzywo". Kapusta chińska nie tworzy główek, a jedynie rozety liści z mięsistym ogonkiem. Jest rośliną dwuletnią, zakwita i tworzy nasiona w drugim roku.

Paulownia omszona, nazywana też cesarską albo puszystą, jest pochodzącym z Chin egzotycznym drzewem o pięknych kwiatach. Nieco osobliwa nazwa rodzajowa została nadana przez bawarskiego botanika Philippa Franza von Siebold na cześć holenderskiej księżnej, a później królowej Anny Pawłownej, która była córką rosyjskiego cara Pawła I. Paulownia omszona była ulubionym drzewem cesarza Franciszka Józefa.

Liatra kłosowa jest amerykańską byliną, która przez całe lato rozwija w ogrodzie niezwykłe kwiatostany w formie długich i gęstych kłosów. W magiczny sposób przyciągają one nie tylko uwagę obserwatorów, ale również całe roje motyli. Kwiaty cięte liatry kłosowej długo utrzymują się w wazonie.

Buk pospolity należy do najpiękniejszych drzew liściastych rodzimego pochodzenia. Ze swoją malowniczą koroną doskonale sprawdza się w roli solitera, a ciemnozielone i błyszczące liście są ozdobą bukowego żywopłotu. Z wiekiem tworzy w ogrodzie coraz bardziej efektowną ozdobę.

Jodła kaukaska jest bardzo lubianym drzewem na choinkę. Jej regularna, stożkowata korona może również stanowić ozdobę ogrodu. Nazwa gatunkowa upamiętnia fińskiego botanika Alexandra von Nordmann'a, który odkrył tę jodłę na Kaukazie na ternie dzisiejszej Gruzji.

Nektarynka jest naturalną odmianą brzoskwini zwyczajnej o gładkiej jak śliwka skórce. Za brak charakterystycznego meszku na owocach odpowiada genetyczna mutacja. Nektarynki znane od wieków w Chinach i Persji od niedawna zyskały popularność również u nas i doczekały się wielu kultywarów.

Opuncja figowa jest meksykańskim sukulentem, który w naszych warunkach może być uprawiany tylko jako roślina doniczkowa. Rozwija duże, żółte kwiaty, a potem słodkie i soczyste owoce. Jest jedynym gatunkiem opuncji uprawianym w regionie śródziemnomorskim.

Platan klonolistny jest monumentalnym drzewem liściastym i rozłożystej koronie. Pod względem botanicznym jest krzyżówką platanu wschodniego i platanu zachodniego, która powstała w XVII wieku w Europie. Dorasta do ponad 30 m wysokości, w naszych warunkach jest mrozoodporny w starszym wieku.

Pochodzący z zachodniego wybrzeża Stanów Zjednoczonych cyprysik upamiętnia swoją nazwą gatunkową szkockiego botanika Petera Lawsona. W swojej ojczyźnie dorasta do ponad 70 m wysokości, u nas osiąga zwykle tylko 15-20 m. Cyprysik Lawsona zyskał popularność w Polsce pod koniec XIX wieku, a obecnie występuje w ogrodach przede wszystkim w formie różnych kultywarów.

Sprowadzone z Ameryki na początku XVII wieku dzikie wino jest cennym pnączem ozdobnym. Efektowny przez cały sezon dywan liści, szczególnie pięknie wygląda jesienią, kiedy przybiera bajeczne barwy czerwieni i purpury. Winobluszcz pięciolistkowy w szybkim tempie potrafi stworzyć szczelną zasłonę ścian, płotów i murów.

Burak cukrowy nie jest gatunkiem botanicznym rośliny, ale nazwą zbiorczą odmian hodowlanych (kultywarów) podgatunku buraka zwyczajnego. Chociaż brzmi to zawile, wyjaśnienie jest proste: w naturze powstał burak korzeniowy jako podgatunek, a ogrodnicy wyselekcjonowali z niego odmiany najbardziej korzystne do produkcji cukru.