Rośliny cieniolubne

Funkia 'White Feather' jest odmianą z grupy funkii falistej o niewielkich rozmiarach. Odznacza się niezwykłą barwą liści, które młode są jednolicie białe lub kremowe, a z czasem zielenieją. Biała funkia stanowi oryginalną ozdobę rabaty i ogrodu.

Niecierpek pospolity jest jedynym przedstawicielem rodzaju Impatiens, który pierwotnie występuje na terenie naszego kraju i nie jest neofitem, jak jego krewni. Nazwa rodzajowa oraz gatunkowa nawiązują do zjawiska gwałtownego pękania owoców niecierpka przy najmniejszym dotknięciu i oznaczają po łacinie "niecierpliwy, drażliwy" oraz "nie dotykaj mnie".

Zamiokulkas zamiolistny 'Raven' jest odmianą popularnej rośliny doniczkowej o rzadko spotykanym przebarwieniu liści. Są one ciemne, niemal czarne i połyskują niczym skrzydła kruka - stąd nazwa odmianowa. Młode pędy są początkowo zielone, jednak szybko zmieniają barwę na ciemną.

Bluszcz kolchidzki jest zdrewniałym pnączem pochodzącym z Kaukazu i Azji Mniejszej, gdzie w wilgotnych lasach wspina się po drzewach. W ogrodzie może być rośliną okrywową w miejscach mocno zacienionych. W odróżnieniu od rodzimego bluszczu ten gatunek woli gleby lekko kwaśne.

Irgę szedzką wyhodowano jako hybrydę irgi Dammera (Cotoneaster dammeri) oraz irgi wyrazistej (Cotoneaster conspicuus). Ozdobę tego ścielącego się krzewu stanowią zimozielone liście oraz okresowo białe kwiaty i czerwone owoce. W ogrodzie może tworzyć kobierce w miejscach ocienionych.

Akant miękki jest byliną z rejonu śródziemnomorskiego, której bardzo dekoracyjne, głęboko wcinane liście już w starożytności zwracały uwagę swoim pięknem - ich motyw wykorzystano w kolumnie korynckiej. Oryginalną ozdobę stanowią białe kwiaty z purpuroworóżowymi przykwiatkami zebrane w długie, kłosowate kwiatostany, a potem torebki nasion.

Kokoryczka wielokwiatowa jest rodzimego pochodzenia byliną kłączową, która doskonale nadaje się do roli rośliny okrywowej w cienistych zakątkach ogrodu. Białe, rurkowate kwiaty są zebrane po 2-4 w gronach, podczas gdy podobna do niej kokoryczka wonna ma kwiaty zwykle pojedynczo w kątach liści. Posadzona w słońcu musi mieć stale wilgotne podłoże.

Jasnota różowa jest rodzimego pochodzenia rośliną jednoroczną, spotykaną na terenie całego kraju. Sercowatookrągłe górne liście są siedzące i obejmują łodygę, co wyjaśnia botaniczną nazwę gatunkową: amplexus = "obejmujący" i caulis = "łodyga". Różowofioletowe kwiaty jasnoty wnoszą do ogrodu element naturalnej przyrody.

Funkia sina ze swoimi liśćmi w niebieskozielonym kolorze należy do najbardziej dekoracyjnych roślin. Z wdziękiem i elegancją wypełnia zacienione miejsca w ogrodzie i na tarasie. Jej ojczyzną są skaliste lasy górskie na japońskiej wyspie Honsiu.

Żurawka amerykańska jest północnoamerykańską byliną o dekoracyjnych liściach. Dzięki odporności na mróz stanowi efektowną ozdobę ogrodu przez cały sezon. W maju i czerwcu rozwija drobne, białe kwiaty zebrane w zwiewne, wiechowate kwiatostany. Żurawka amerykańska jest też jednym z gatunków rodzicielskich licznych mieszańców i kultywarów.

Paprotka zwyczajna jest gatunkiem zimozielonej paproci rodzimego pochodzenia. Rozrasta się za pomocą pełzających kłączy. Jest jedną z nielicznych krajowych roślin, która bywa czasem przygodnym epifitem, to znaczy potrafi wyrosnąć na drzewie pod warunkiem, że zbierze się tam pewna ilość materii organicznej.

Ostrokrzew bukszpanowy jest gęsty, zimozielonym krzewem z Dalekiego Wschodu o błyszczących, drobnych liściach podobnych do liści bukszpanu zwyczajnego. Dobrze znosi zacienienie i z powodzeniem nadaje się na niskie ogrodowe żywopłoty i obwódki w zastępstwie niszczonego przez ćmę bukszpanu. Wadą tego gatunku ostrokrzewu jest słaba odporność na mróz,

Diksonia antarktyczna należy do paproci drzewiastych, które pojawiły się przed milionami lat w okresie karbonu i permu, i przetrwały w lasach tropikalnych do naszych czasów. Pień paproci jest pionowo rosnącym kłączem. Nazwa gatunkowa rośliny upamiętnia szkockiego botanika Jamesa Dickson'a.

Pochodząca z gór środkowej i południowej Europy kosmatka śnieżna jest byliną podobną do trawy. W ogrodzie nadaje się do obsadzenia zacienionych miejsc pod drzewami lub krzewami. Latem tworzy białe wiechy kwiatów.

Trzmielina płaskoogonkowa jest wysokim krzewem o luźnym pokroju, całkowicie odpornym na spadki temperatur w naszym regionie. Ozdobę stanowią ciemnozielone liście, pięknie przebarwiające się przed zimą oraz dojrzewające jesienią owoce. Są to duże, karminowoczerwone torebki, zawieszone na długich i cienkich szypułkach. Cała roślina jest trująca.

Liriope szafirkowata jest kłączową byliną o wąskich, ciemnozielonych liściach, tworzącą kępy podobne do kęp trawy. Najbardziej efektownie wygląda roślina późnym latem, kiedy pojawiają się jasnofioletowe, gęste kwiatostany, które przypominają nieco grona szafirków. Nazwa rodzajowa jest imieniem nimfy z greckiej mitologii, matki Narcyza.

Mahonia japońska jest wolno rosnącym, zimozielonym krzewem, który w Japonii jest uprawiany od dawna, a u nas również pełni rolę dekoracyjną. Oprócz liści, atrakcyjną ozdobę mahonii japońskiej stanowią siarkowożółte, pachnące kwiaty, rozwijające się bardzo wczesną wiosną, a potem ciemnofioletowe owoce.

Skrzyp bagienny jest rodzimym gatunkiem rośliny szuwarowej. Rośnie na terenach bagiennych, podmokłych, nad brzegami wód stojących. W ogrodzie może być efektowną ozdobą oczka wodnego.

Fitonia 'Pink Forest Flame' jest kultywarem fitonii białożyłkowej o bardzo dekoracyjnych liściach. Zamiast delikatnej sieci jasnego unerwienia, typowego dla gatunku botanicznego, ta odmiana odznacza się intensywną, różową kolorystyką.

Pluskwica prosta jest dalekowschodnią byliną z górskich łąk i zarośli. Jej długie, białe i proste niczym świece kwiatostany rozwijają się późnym latem. Doskonale nadaje się do cienistych i wilgotnych zakątków ogrodu.

Dzwonek szerokolistny jest rodzimym gatunkiem dzwonka, jednak rzadko spotykanym na pojedynczych stanowiskach w liściastych lasach i zaroślach nad potokami. Ozdobę rośliny stanowią duże, smukłe, dzwonkowate kwiaty w jasnoliliowym kolorze, zebrane na szczycie wysokiej łodygi w luźne grono.

Tawuła wierzbolistna jest krzewem o małych wymaganiach glebowych, odpornym na mróz i znoszącym zacienienie. Ozdobę stanowią drobne, białe do ciemnoróżowych kwiaty zebrane w wiechy na szczytach pędów. Nadaje się na stanowiska pod koronami drzew.