Zawilec żółty jest gatunkiem rodzimym, jednak w naturze mniej popularnym od zawilca gajowego. W ogrodzie tworzy wiosną piękne dywany złotych kwiatów na tle jasnozielonych liści. Subtelnej urody kwiaty zamykają się na noc oraz w czasie deszczu. Po przekwitnięciu przechodzą w stan spoczynku pod ziemią.

Rozchodnik kaukaski jest sukulentową byliną sprowadzoną przez ogrodników w XIX wieku do Europy. Doskonale znosi nasze warunki klimatyczne i czasem występuje nawet w naturalnym środowisku jako zbieg z ogrodu. Rozwija płożące i ukorzeniające się pędy płonne oraz wzniesione pędy kwiatowe. Efektowne podbaldachy kwiatów wabią na rabaty roje pszczół.

Złote kwiaty rudbekii nagiej po raz pierwszy pojawiły się w europejskich ogrodach w XVII wieku i do dzisiaj rozświetlają je w okresie lata. Rudbekia naga pochodzi z Ameryki Północnej, jednak coraz bardziej rozprzestrzenia się w Europie jako uciekinier z ogrodów. Występuje również w odmianie pełnokwiatowej.

Rosiczka okrągłolistna jest gatunkiem rodzimego pochodzenia, który żyjąc na ubogich w azot torfowiskach, wykształcił rzadką wśród roślin zdolność owadożerności. Zwabione kroplami słodkiej rosy owady zostają schwytane i strawione. Ta nietypowa roślina może być uprawiana w mieszkaniu jako oryginalna ozdoba.

Kosaciec żółty jest rodzimym gatunkiem spotykanym nierzadko nad stawami, odnogami rzek i w szuwarach. Jego kłącza i liście przypominają tatarak, stąd też epitet gatunkowy "pseudacorus" , czyli "fałszywy tatarak". Jaskrawożółte kwiaty i żywozielone liście stanowią efektowną ozdobę ogrodowej sadzawki i nadwodnego ogrodu. Dodatkową zaletą jest całkowita mrozoodporność tego kosaćca.

Miskant cukrowy jest trawą porastającą wilgotne łąki i zarośla na Dalekim Wschodzie. W naszych warunkach rozpoczyna wegetację około miesiąca później od rodzimych gatunków traw. Ozdobę stanowią przede wszystkim duże, puszyste wiechy kwiatów, które utrzymują się przez kilka miesięcy.

Aloes ościsty jest sukulentową byliną z Afryki Południowej. Epitet gatunkowy aristata znaczy po łacinie "wąsaty" i odnosi się do wydłużonego zakończenia liści, przypominającego wąsy kłosów zboża. Aloes ościsty bywa mylony ze spokrewnioną z nim haworsją. Zakwita w mieszkaniu, rozwijając grona pomarańczowoczerwonych kwiatów.

Kostrzewa trzcinowa jest wieloletnią, kępową trawą o wyjątkowej odporności na niesprzyjające warunki klimatyczne i stanowiskowe. Ciemnozielone, liście i wiechowate kwiatostany mogą stanowić element dekoracyjny ogrodu. Głęboko ukorzenione, zbite kępy kostrzewy trzcinowej pozwalają na formowanie z niej trawników.

Peperomia 'Happy Bean' jest bardzo oryginalną rośliną doniczkową peruwiańskiego pochodzenia. Jest to odmiana peperomii Ferreyry, gatunku nazwanego tak na cześć botanika Ramona Ferreyry. Roślina zdobyła popularność dzięki swoim niezwykłym liściom w formie strąków fasolki szparagowej, na co wskazuje też angielska nazwa.

Kopytnik pospolity jest rodzimego pochodzenia byliną kłączową, spotykaną w wilgotnych i cienistych lasach. Polska nazwa rodzajowa odnosi się do nerkowatego kształtu liści, przypominającego odcisk końskiego kopyta. Znosi nawet silne ocienienia i doskonale nadaje się do okrywania powierzchni ogrodowej pod drzewami.

Turzyca japońska 'Ice Dance' jest odmianą o dekoracyjnych, zimozielonych liściach o białych, dobrze widocznych brzegach. Tworzy gęste kępy, a ich dodatkową ozdobą są kłosowate kwiatostany osadzone na długich pędach. Doskonale nadaje się do obsadzania miejsc pod drzewami oraz do ogrodów wodnych i bagiennych.

Zanokcica gniazdowa jest paprocią pochodzącą z tropikalnych obszarów Azji i Australii. Z krótkiego kłącza tworzy rozetę dużych liści w formie gniazda. Na Tajwanie jest zanokcica gniazdowa rośliną jadalną jako warzywo, a w naszych warunkach - popularną paprocią doniczkową.

Dzwonek skupiony jest byliną rodzimego pochodzenia, spotykaną w widnych lasach i zaroślach. Jasnofioletowe dzwonki kwiatów zebrane w kwiatostan na szczycie łodygi, stanowią ozdobę letniego ogrodu. Istnieją odmiany dzwonka skupionego o kwiatach białych albo ciemnofioletowych.

Wielosił błękitny jest kłączową byliną rodzimego pochodzenia o atrakcyjnych, niebieskofioletowych kwiatach i liściach przypominających drabinę. Ma kępiasty pokrój, lubi stanowiska wilgotne, słoneczne i półcieniu. Oprócz formy botanicznej istnieją odmiany o kwiatach białych oraz odmiennie zabarwionych liściach. Nadaje się na podmokłe rabaty.

Przegorzan kulisty jest bardzo dekoracyjną byliną stepowego pochodzenia, przypominająca wyglądem oset. Główną ozdobę stanowią kuliste kwiatostany osadzone na wysokich łodygach. Doskonale nadaje się do barwnych ogrodowych kompozycji z innymi bylinami o podobnych wymaganiach.

Czosnek główkowaty jest cebulową byliną, która tworzy efektowne, jajowate kwiatostany na końcach łodyg. W pełni rozkwitu karminowoczerwone kwiatostany wyglądają niczym małe śliwki na długich szypułkach. Po dojrzeniu nasion, liście czosnku zasychają i roślina przygotowuje się do zimowania pod ziemią.

Śniedek baldaszkowaty jest cebulową byliną, która pod koniec XVI wieku dotarła do Europy Środkowej ze wschodnich rejonów Morza Śródziemnego. Sadzona początkowo w ogrodach klasztornych, roślina trafiła później do wiejskich ogrodów, a z czasem zdziczała. Śniedek baldaszkowaty jest bardzo efektowny w okresie kwitnienia na początku wiosny, potem liście szybko zanikają.

Sadziec plamisty jest okazałą byliną kłączową, porastającą bagienne tereny wschodniego wybrzeża Ameryki Północnej. Dobrze radzi sobie również na rowach i podmokłych polach. Sięgająca dwóch metrów wysokości łodyga ma zwykle czerwone plamki. Ozdobą sadźca plamistego są purpurowe kwiaty rozwijające się od lipca do września.