Pochodzący z górskich terenów zachodniej Turcji śnieżnik lśniący jest cebulową byliną, a jego nazwa rodzajowa wywodzi się od greckich słów chion = "śnieg" i doxa = "duma, sława". Bladoliliowe, gwiaździste kwiaty śnieżnika rozwijają się bardzo wcześnie, razem z krokusami.

Złoć żółta jest wczesnowiosenną byliną cebulową rodzimego pochodzenia. Ma jeden szeroki liść odziomkowy, jasnożółte kwiaty zebrane w baldach rozwijają się bardzo wcześnie. W naturze występuje w wilgotnych lasach, zaroślach i w dolinach rzek.

Alokazja 'Dragon Scale' odznacza się bardzo dekoracyjnymi liśćmi, które wyglądają niczym skóra jakiegoś baśniowego smoka - stąd nazwa odmianowa. Obok efektownej faktury, skórzaste, strzałkowate liście posiadają wyraźne unerwienie, tworzące na blaszce liściowej piękny rysunek.

Miskant chiński 'Adagio' jest karłowatym wariantem olbrzymiej trawy ozdobnej. Obok zwartego pokroju prezentuje wspaniałe, bardzo efektowne kwiatostany. Niewielka wysokość tej odmiany umożliwia sadzenie trawy w skrzynkach na tarasie lub balkonie oraz tworzenie kompozycji z innymi bylinami na rabatach.

Odkąd w XVIII wieku w Holandii z dwóch gatunków poziomki powstała hybryda nazywana truskawką, wyhodowano wielką liczbę jej odmian, a wśród nich odmiany o wyjątkowo długich rozłogach. W 1947 roku niemiecki ogrodnik Reinhold Hummel z Weilimdorf wyhodował w wyjątkowo krótkim czasie sensacyjną, pnącą odmianę truskawki ‘Sonja Horstmann’. Będąca 76 lat temu światową nowinką truskawka pnąca, która tak naprawdę nie jest żadnym pnączem, stała się popularną rośliną ogrodową.

Grubosz jajowaty 'Hobbit' jest kultywarem południowoafrykańskiego gatunku Crassula ovata i różni się od formy botanicznej formą liści. Sukulentowe liście grubosza 'Hobbit' przypominają jednym średniowieczne trąby, innym uszy filmowego Shreka, a całość wygląda niczym zielony koralowiec. Jest idealną rośliną na słoneczne stanowiska.

Aglaonema ‘Silver Bay’ jest jedną z najpiękniejszych i najbardziej odpornych odmian Aglaonema commutatum. Nazwa rodzajowa odnosi się do błyszczących kwiatów męskich i pochodzi od greckich słów agláos = "piękny, wspaniały" i néma = "nici". Ozdobę rośliny stanowią efektowne zielonosrebrzyste liście otoczone ciemnozielonym, nieregularnym i postrzępionym marginesem.

Lilia długokwiatowa jest jednym z ponad stu gatunków swojego rodzaju, pochodzi z południa Japonii i jest ciepłolubna. Stała się podstawą całej grupy mieszańców (Lilie długokwiatowe) oraz licznych kultywarów. Aby uniknąć nieporozumienia, dobrze jest rozróżniać formę botaniczną od różnych odmian hodowlanych.

Trzcinnik 'Overdam' jest odmianą hodowlaną trzcinnika ostrokwiatowego. ktory z kolei jest mieszańcem dwóch krajowych gatunków traw - trzcinnika leśnego (Calamagrostis arundinacea) i trzcinnika piaskowego (Calamagrostis epigejos). Odmiana 'Overdam' tworzy bardzo dekoracyjne kępy liści z bladożółtym marginesem, a później wiechowate kwiatostany, stanowiące ozdobę ogrodu zarówno latem, jak i zimą.

Szczaw tępolistny jest rodzimego pochodzenia byliną, spotykaną w lasach, na łąkach i nieużytkach, najlepiej wilgotnych do podmokłych. Chociaż w uprawach nie jest gatunkiem pożądanym, to jednak jego sercowate liście i wzniesione kwiatostany wnoszą do ogrodu powiew naturalnej przyrody.

Kosmos krwistoczerwony, nazywany też czekoladowym, jest meksykańską byliną z bulwiastymi korzeniami. Botaniczny epitet gatunkowy nawiązuje do koloru kwiatów, a potoczna nazwa do ich zapachu. Kosmos czekoladowy jest uważany od 1902 roku za gatunek wymarły w naturalnym środowisku i obecnie istnieje tylko w uprawie.

Aster karłowaty przestał być zaliczany do dawnego rodzaju botanicznego astrów i reprezentuje obecnie rodzaj Symphyotrichum. Ze względu na dawne przyzwyczajenia i brak nowej polskiej nazwy, roślina nadal może być nazywana astrem jednak ze świadomością prawidłowej nazwy. Jest popularną rośliną ozdobną.

Rozchodnik ostry jest idealną byliną rodzimego pochodzenia do obsadzenia mocno nasłonecznionych miejsc na ubogiej glebie w ogrodzie. Odporny na suszę sukulent może zastąpić na małych powierzchniach bardziej wymagającą trawę jako roślina okrywowa. Wczesnym latem rozwija na dodatek mnóstwo jaskrawożółtych kwiatów.

Zawilec wielkokwiatowy, podobnie jak jego bliscy krewni zawilec gajowy oraz zawilec żółty, jest gatunkiem rodzimym, ale występuje w naturze rzadko i jest pod ochroną. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, aby ta bylina przemieniła słoneczną ogrodową rabatę w morze kwiatów. Tworzy efektowne kompozycje z innymi bylinami jak pierwiosnki, orliki albo niezapominajki.

Turzyca Buchanana jest kępkową turzycą z Nowej Zelandii nazwaną tak na cześć nowozelandzkiego botanika Johna Buchanana. Efektowną ozdobę rośliny stanowią utrzymujące się przez cały rok liście, w różnych odcieniach rudości i czerwieni, wyglądające jak zaschnięte. Nadaje się również do uprawy w pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Chaber łąkowy, bliski krewny bławatka, rośnie często na łąkach, pastwiskach i skrajach lasu. Ozdobę stanowią fioletowopurpurowe kwiaty zebrane w duże koszyczki, chętnie odwiedzane przez owady. Do ogrodu wnosi subtelny urok dzikiej przyrody.

Tojeść pospolita jest byliną często spotykaną na wilgotnych łąkach, brzegach wód i w zaroślach. Ozdobę stanowią wiechy złocistożółtych kwiatów. Jak każda roślina rodzimego pochodzenia, tojeść pospolita jest doskonale przystosowana do naszych warunków, mało wymagająca i chętnie odwiedzana przez owady. Do ogrodu wnosi element dzikiej przyrody.

Słonecznica zwarta jest niską, sukulentyczną byliną z południowej Afryki, gdzie rośnie na skałach i rumowiskach. Odporna na mróz i suszę doskonale nadaje się do naszych ogrodów skalnych. Szczególnie dekoracyjnie wygląda w okresie kwitnienia, kiedy rozwija duże, żółte kwiaty.