Rośliny o ciekawym pokroju

Surmia wielkokwiatowa jest północnoamerykańskim gatunkiem egzotycznie wyglądającego drzewa. Jej sercowate liście o długości do 30 cm są większe niż u surmii bignoniowej, a silnie pachnące, białe kwiaty rozwijają się około dwóch tygodni wcześniej przed innymi uprawianymi u nas surmiami. Długie strąki pozostają na drzewie przez całą zimę.

Pachnotka zwyczajna jest aromatyczną rośliną jednoroczną uprawianą na Dalekim Wschodzie jako roślina oleista, przyprawowa i lecznicza. Ze względu na dekoracyjne liście nadaje się doskonale na rabaty, obwódki i ogrodowe kompozycje. Kwitnie późno, kwiaty o wyglądzie typowym dla rodziny jasnotowatych są raczej mało efektowne.

Mydlnica bazyliowata ma swoją ojczyznę w europejskich górach między Hiszpanią i wschodnim obszarem śródziemnomorskim. Jako roślina dekoracyjna w ogrodzie została wymieniona przez szwajcarskiego botanika Conrada Gessnera już w 1561 roku. Obecnie istnieje wiele odmian tej mydlnicy stosowanych do obsadzania ogrodów skalnych i murków.

Śnieguliczka biała jest północnoamerykańskim krzewem, sprowadzonym do Europy pod koniec XVIII wieku jak roślina ozdobna. Popularność śnieguliczki wynika z atrakcyjnego wyglądu krzewu, białych owoców utrzymujących się długo na pędach oraz małych wymagań i odporności na mróz.

Pospolity w przeszłości w uprawach zbóż kąkol polny budził postrach jako roślina powodująca liczne zatrucia. Wraz ze stosowaniem herbicydów oraz bardziej wydajnych metod oczyszczania ziarna, kąkol polny w środowisku naturalnym prawie zupełnie wyginął. Zła sława wśród dawnych rolników w niczym nie umniejsza urody tej rośliny i subtelnego piękna jej dużych, fioletoworóżowych kwiatów na ogrodowych rabatach.

Znana w Europie dopiero od XV wieku pomarańcza chińska, zwana słodką, jest uprawianą od wieków w Chinach hybrydą, która powstała ze skrzyżowania mandarynki (Citrus reticulata) z pompelą (Citrus maxima). Słodkie owoce pomarańczy zyskały ogromną popularność na całym świecie. W naszych warunkach możliwa jest jedynie uprawa pojemnikowa tego egzotycznego drzewa.

Ostrogowiec czerwony jest śródziemnomorską byliną, rosnącą w naturze na terenach skalistych. Nazwę zawdzięcza charakterystycznej budowie kwiatu z rurkowatą ostrogą u nasady. Różowoczerwone kwiaty są zebrane w wiechy i rozwijają się przez całe lato.

Eonium drzewiaste rośni w naturze jako sukulentowy półkrzew o zgrubiałych łodygach i liściach. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa aionios, które znaczy tyle, co "trwały, wieczny". Ozdobę stanowią zebrane w rozetki liście oraz duże, stożkowate kwiatostany. W naszych warunkach eonium jest długowieczną rośliną doniczkową.

Bilbergia zwisła, w odróżnieniu od większości gatunków z rodziny bromeliowatych, może rosnąć zarówno jako epifit, jak również w glebie na dnie lasu. Ozdobę rośliny stanowią rozety skórzastych liści oraz przewieszające się kwiatostany przypominające owies. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwedzkiego botanika Gustafa Johana Billberg'a.

Kraspedia kulista jest uprawiana w naszych warunkach jako jednoroczna roślina kwiatowa. Jej ozdobę stanowią kuliste, jasnożółte koszyczki kwiatowe umieszczone na końcu długiej łodygi kwiatostanowej. przypominające pałeczki do bębna. Kwiaty kraspedii kulistej wabią do ogrodu pszczoły i inne owady.

Angelonia wąskolistna jest tropikalną byliną, którą w naszych warunkach uprawia się zwykle z rozsady jako roślinę jednoroczną, jednak zimowanie w odpowiednich warunkach jest możliwe. Ozdobę stanowią rozwijające się latem grona kwiatów białych, różowych albo fioletowych. Mało znana u nas angelonia nie doczekała się jeszcze polskiej nazwy.

Bożykwiat Meada rośnie w naturze na preriowych obszarach wschodniej części Ameryki Północnej. Tajemnicza nazwa rośliny ma związek z dawną nazwą rodzajową Dodecatheon, złożonej z greckich słów dodéka = "dwanaście" i théos = "bóg". Podobno Pliniusz Starszy nazwał tak kwiat na część 12 najważniejszych greckich bogiń i bogów. Wprawdzie Pliniuszowi chodziło zapewne o inny gatunek, jako że tego amerykańskiego nie mógł widzieć, jednak Linneusz użył takiej właśnie nazwy.

Tarczownica tarczowata jest mokradłową byliną północnoamerykańską. Botaniczna nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Karla Darmer'a, a polska nawiązuje do kształtu liści. Ozdobę rośliny stanowią duże, tarczowate liście odziomkowe, przebarwiające się jesienią na żółto i czerwono oraz rozwijające się wiosną jasnoróżowe baldachogrona kwiatów.

Plektrantus Forstera 'Nico', nazywany komarzycą ciemną ze względu na ciemnozielone liście z fioletowymi spodami, odznacza się nie tylko urodą, ale i zdolnością odstraszania komarów. Ozdobę rośliny stanowią przede wszystkim liście, ponieważ kwiaty są bardzo drobne, białe lub fioletowe, zebrane w długie grona.

Jałowiec wirginijski to drzewo pochodzące z Ameryki Północnej. Na naturalnych stanowiskach dorasta do 40 metrów wysokości, jednak w naszych warunkach dorasta do kilku lub kilkunastu metrów wysokości. Nie jest wymagającą rośliną — dobrze poradzi sobie w przepuszczalnym, a nawet piaszczystym podłożu. Preferuje słoneczne stanowiska, ale poradzi sobie też w bardziej zacienionych miejscach. Nadaje się zarówno do ogrodów japońskich, jak i do ogrodów leśnych jako ciekawe urozmaicenie.

Wierzba sachalińska jest gatunkiem wierzby o azjatyckim pochodzeniu, a jej nazwa nawiązuje do największej rosyjskiej wyspy przy ujściu Amuru. W roli krzewu dekoracyjnego występuje odmiana hodowlana 'Sekka'. Atrakcją tej wierzby są niezwykłe, spłaszczone i fantazyjnie pokręcone pędy. Szczególną uwagę zwracają zimą, kiedy nie są przesłonięte liśćmi. Odmiana rozwija wyłącznie męskie kotki i nie wywarza nasion.

Żurawka krwista jest jednym z wielu gatunków tego rodzaju botanicznego, uprawianych w ogrodach zarówno skalnych, jak i w zacienionych miejscach pod drzewami. Jest popularną byliną, która w odróżnieniu od innych żurawek ma bardziej dekoracyjne kwiaty niż liście. Przez długi czas rozwija drobne, szkarłatne kwiaty zebrane w wiechowate kwiatostany.

Żywotnik olbrzymi 'Whipcord' jest nową odmianą o płaczącym pokroju, powolnym wzroście i oryginalnych pędach. Długie, sznurowate pędy opadają łukowato we wszystkich kierunkach, tworząc kopiastą koronę. Tuja 'Whipcord' prezentuje się bardzo efektownie również na balkonie lub tarasie.

Palma betelowa znana jest powszechnie głównie z powodu wykorzystywania jej nasion, zwanych orzechami arekowymi, do wyrobu tradycyjnej na Dalekim Wschodzie używki - betelu. W naszych warunkach ma zastosowanie jako ozdobna roślina doniczkowa, bardzo atrakcyjna, chociaż nieco kapryśna.

Begonia 'Tamaya jest bardzo dekoracyjną rośliną o dużych, nakrapianych liściach i zwisających gronach różowych kwiatów. Uprawiana w doniczkach w formie małych drzewek 'Tamaya" nie jest prawdopodobnie odmianą begonii koralowej, ale hybrydą Begonia corallina z Begonia albopicta - co oczywiście w niczym nie umniejsza jej urody.

Werbena pospolita jest znaną od starożytności rośliną leczniczą. W połowie lata zaczyna rozwijać delikatne, jasnofioletowe kwiaty, które mogą być subtelną ozdobą słonecznych i żyznych rabat ogrodowych. Z powodzeniem może być uprawiana w donicach i pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Bluszcz kanaryjski jest zimozielonym pnączem z ciepłych wysp atlantyckich i w naszych warunkach jest zwykle uprawiany w doniczkach. Zielone liście mają wyraźnie zaznaczone nerwy i są bardzo podobne do liści bluszczu pospolitego. W uprawie spotyka się kultywary o liściach obrzeżonych lub pstrokatych.