Rośliny stanowiące pokarm dla owadów

Dereń biały 'Elegantissima' jest jedną z najpopularniejszych odmian tego gatunku o dekoracyjnych liściach i pędach. Liście ma dwubarwne, szarozielona blaszka liściowa posiada szeroką, białą, nieregularną obwódkę. W okresie bezlistnym ozdobą krzewu są pędy pokryte czerwoną korą.

Leszczyna południowa 'Purpurea', rozłożysty krzew o ciemnoczerwonych liściach przez okres wegetacji, jest czasem brany za kultywar leszczyny pospolitej. Czerwone są nie tylko liście i pędy, ale również okrywa owoców - "orzechów laskowych". Doskonale nadaje się do roli solitera albo jako element ogrodowej kompozycji.

Czyściec błotny jest byliną kłączową rodzimego pochodzenia, która najlepiej rośnie na glebie mokrej lub wilgotnej. Jadalne są bulwy pędowe i młode pędy, a ziele wykazuje właściwości lecznicze. Obecnie czyściec błotny pełni często rolę ozdoby ogrodu, zwłaszcza przy oczku wodnym, jest źródłem pokarmu dla wielu owadów.

Zawilec wieńcowy, bliski krewniak naszych krajowych zawilców gajowego i żółtego, występuje naturalnie w regionie śródziemnomorskim oraz na Bliskim Wschodzie. Gatunek botaniczny ma czerwone kwiaty, ogrodnicy wyhodowali jednak odmiany w wielu innych kolorach. Ze względu na ograniczoną mrozoodporność, musi być na zimę przykrywany albo wykopywany i przechowywany w pomieszczeniu.

Aster alpejski jest byliną rzadko spotykaną w naszych górach. W ogrodach zachwyca dużymi, fioletowymi koszyczkami kwiatów ze złotym środkiem. Jest gatunkiem wiosennym, doskonałym do ogrodów skalnych i na małe rabaty.

Lepnica biała jest zadomowioną u nas od wieków rośliną zielną, przeważnie jednoroczną. Otwiera swoje pachnące kwiaty dopiero wieczorem, aby wabić nocne motyle. Nazwa rodzajowa nawiązuje do Sylena, towarzysza Bachusa, przedstawianego z wydatnym brzuchem.

Kufea hyzopolistna tworzy barwne akcenty w ogrodzie i na tarasie przez całe lato. Niezmordowanie rozwija swoje filigranowe kwiaty w ogromnej liczbie aż do pierwszych przymrozków. Jedyną wadą tej efektownej, chociaż mało jeszcze znanej rośliny, jest brak odporności na mróz i konieczność zimowania w pomieszczeniu.

Farbownik lekarski ceniony kiedyś jako zioło lecznicze oraz źródło naturalnego czerwonego barwnika pełni dzisiaj przede wszystkim rolę rośliny ozdobnej, oraz miododajnej. Nie wiadomo, kiedy przybył na nasze tereny (jest uważany za archeofit), ale doskonale dostosował się do lokalnych warunków i w Polsce występuje powszechnie.

Malwa różowa, uprawiana w ogrodach od wieków, jest prawdopodobnie mieszańcem i pochodzi z Bałkanów albo południa Włoch. Kojarzona kiedyś głównie z pejzażem polskiej wsi, może stanowić ozdobę każdego ogrodu. Liczne odmiany malwy różowej rozwijają zwykle kwiaty pełne w rozmaitych kolorach.

Wawrzynek główkowy jest rzadko występującym w Polsce i chronionym zimozielonym, niskim krzewem, szczególnie dekoracyjnym w okresie wiosennego kwitnienia. Poduchowate kępy wawrzynka pokrywają się wtedy różowymi lub białymi kwiatami o intensywnym zapachu.

Irga 'Major' jest kultywarem irgi Dammera, zimozielonym krzewem o płożących się i ukorzeniających pędach. Poza ciemnozielonymi liśćmi ozdobę tej irgi stanowią białe kwiaty i bardzo liczne jasnoczerwone owoce. W roli rośliny okrywowej tworzy piękne, zimozielone kobierce.

Kalina 'Eskimo' jest piękną odmianą, którą wyhodowano z wielogatunkowej hybrydy, między innymi z udziałem kaliny angielskiej. Swoją urodę zawdzięcza wspaniałym, czysto białym pomponom kwiatów, które w okresie kwitnienia wyglądają niczym śniegowe kule na tle ciemnej zieleni liści.

Oliwnik srebrzysty jest północnoamerykańskim krzewem, sprowadzonym do Europy na początku XIX wieku. Jego ozdobę stanowią duże, błyszczące, srebrzyste liście. Owoce są jadalne, ale niezbyt smaczne i mączyste.

Pochodząca z gór środkowej i południowej Europy kosmatka śnieżna jest byliną podobną do trawy. W ogrodzie nadaje się do obsadzenia zacienionych miejsc pod drzewami lub krzewami. Latem tworzy białe wiechy kwiatów.

Reynoutria multiflora jest pnączem bylinowym pochodzącym z Chin, gdzie nosi nazwę he shou wu. Chińska nazwa nawiązuje do legendy, według której "czarnowłosy pan He" odzyskał zdrowie i młodość, spożywając tę roślinę. W ogrodzie ozdobę stanowią sercowate u nasady liście rdestowca i luźne wiechy białych lub zielonkawych kwiatów.

Koniczyna skręcona, znana też jako koniczyna perska, jest rośliną uprawianą od wieków, dostarczającą wartościowego pożywienia dla zwierząt. Jednoroczna koniczyna perska rozwijająca delikatne trójlistkowe liście i główki różowych kwiatów może stanowić również oryginalną ogrodową ozdobę.

Kupidynek błękitny jest śródziemnomorską byliną o kwiatach podobnych do chabrów. Frapująca nazwa rośliny ma związek z używaniem jej przez starożytnych Greków do sporządzania miłosnego eliksiru.

Ślaz zaniedbany jest bliskim krewniakiem ślazu dzikiego, byliną albo rzadziej rośliną dwuletnią od wieków zadomowioną na naszym terenie. Rośnie dziko na nieużytkach, przydrożach i trawnikach, a w ogrodzie jego drobne, różowe kwiaty subtelnej urody na tle zieleni okrągłych liści mogą stanowić oryginalną ozdobę.

Dereń 'Flaviramea' jest odmianą hodowlaną derenia rozłogowego szczególnie odpowiednią na wilgotne miejsca w ogrodzie, ponieważ lubi takie stanowiska i znosi nawet czasowe zalewanie. Pod koniec zimy i na przedwiośniu efektowną ozdobę krzewu stanowią jaskrawo zielone lub zielonożółte pędy i gałązki.

Wilec trójbarwny jest meksykańskim pnączem jednorocznym o efektownych, lejkowatych kwiatach. W porównaniu z podobnym do niego wilcem purpurowym ten gatunek ma większe kwiaty, które dłużej pozostają otwarte, a poza tym nieowłosione pędy i pąki. Nazwa gatunkowa nawiązuje do kolorów kwiatów, które rozwijając się, wyglądają na różowe, a potem przebarwiają się na piękny błękit z białym wnętrzem lejka.

Santolina cyprysikowata jest zimozielonym półkrzewem pochodzącym z zachodniego i centralnego obszaru śródziemnomorskiego. Nazwa rodzajowa pochodzi od łacińskich słów santo = "święty" i line = "len" i wskazuje na uzdrawiające właściwości rośliny. Główną ozdobę stanowią drobne, szarozielone pędy gęsto pokryte drobnymi liśćmi.

Klon 'Drummondii' jest starą odmianą klonu zwyczajnego wprowadzoną do handlu pod koniec XIX wieku. Szczególną ozdobę tego niedużego drzewa stanowią barwne liście, które rozwijając się są różowe, później stają się jasnozielone i mają na brzegu szeroką, nieregularną, kremową obwódkę. Wczesną wiosną wspaniały efekt dają bardzo liczne baldachogrona drobnych, żółtych kwiatów.