Rośliny stanowiące pokarm dla owadów

Spotykana coraz częściej na naszych tarasach i balkonach diaskia jest zwykle jakąś odmianą hybrydy międzygatunkowej, ponieważ formy hodowlane są bardziej dekoracyjne od form botanicznych. Nazwa rodzajowa Diascia składa się z dwóch greckich wyrazów di = "dwa" i askos ="worek", co odnosi się do specyficznej budowy kwiatów z nektarnikami w dwóch ostrogach.

Soczewica jadalna, która prawdopodobnie pochodzi od dzikiej Lens orientalis, jest jedną z najdawniej uprawianych przez człowieka roślin. Nasiona soczewicy mają wysoką wartość odżywczą, a roślina jest łatwa w uprawie. Pierzastozłożone liście oraz drobne, niebieskie kwiaty mogą stanowić naturalną ozdobę ogrodowej rabaty.

Akant miękki jest byliną z rejonu śródziemnomorskiego, której bardzo dekoracyjne, głęboko wcinane liście już w starożytności zwracały uwagę swoim pięknem - ich motyw wykorzystano w kolumnie korynckiej. Oryginalną ozdobę stanowią białe kwiaty z purpuroworóżowymi przykwiatkami zebrane w długie, kłosowate kwiatostany, a potem torebki nasion.

Powojnik tangucki jest pochodzącym z zachodnich Chin zimotrwałym pnączem ozdobnym. Jego złotego koloru zwieszone, dzwonkowate kwiaty oraz dekoracyjne owocostany stanowią atrakcję każdego ogrodu. Kwitnie w czerwcu i lipcu, a czasem powtarza kwitnienie we wrześniu.

Już Rzymianie wykorzystywali janowiec barwierski do farbowania lnu i wełny, a żółty barwnik, odporny na światło, pozyskiwali z liści, gałązek i kwiatów rośliny. W zależności od użycia w procesie barwienia ałunu, siarczanu żelaza albo miedzi, wełna stawała się cytrynowożółta, ciemnobrązowa albo oliwkowozielona. W ogrodzie jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Milin wielkokwiatowy pochodzi z południowo-wschodnich obszarów Chin i jest pnączem o efektownych, lejkowatych kwiatach. Ich korona jest szerzej otwarta niż u północnoamerykańskiego krewniaka. Wadą milinu chińskiego jest mała mrozoodporność rośliny, która w naszych warunkach wymaga pełnego okrycia przed zimą.

Przetacznik leśny jest rodzimego pochodzenia byliną spotykaną często w suchych lasach i na pastwiskach. Epitet gatunkowy officinalis wskazuje na stosowanie rośliny do celów leczniczych w medycynie ludowej. W ogrodzie ozdobę stanowią fioletowoniebieskie, gęste grona kwiatów.

Przetacznik długolistny to kępiasta bylina z krótkim kłączem, spotykana w zaroślach, w okolicach rzek i na wilgotnych łąkach. Ozdobę rośliny stanowią kłosokształtne, długie grona jasnoniebieskich kwiatów. Doskonale nadaje się na miejsca nadwodne albo jako składnik łąk kwietnych.

Wyhodowana w Nowej Zelandii odmiana głogownika Frasera 'Red Robin' należy do najbardziej dekoracyjnych krzewów ogrodowych. Młode przyrosty krzewu mają wiosną kolor jaskrawoczerwony, ciemnozielone liście są zimozielone, a w maju i czerwcu pojawiają się białe, wiechowate kwiatostany. Wadą głogownika jest jego mała odporność na mróz i konieczność starannego okrywania na zimę.

Północnoamerykański klon cukrowy jest herbowym drzewem Kanady, jego czerwony, stylizowany liść zdobi flagę tego kraju. Klon cukrowy jest źródłem cennego drewna oraz popularnego syropu. W ogrodzie jest bardzo dekoracyjny ze względu na jesienne, jaskrawe przebarwienie liści.

Jabłoń 'Kosztela' to stara, polska odmiana znana już w XVII wieku. Jabłka tej odmiany bardzo smakowały Janowi III Sobieskiemu, który według podania miał raz żałować, że "kosz tela" mu zebrano, a nie więcej - i stąd nazwa. Jabłka są wybitnie deserowe, o miąższu białym, kruchym, słodkim i soczystym.

Jabłoń 'Gala' jest nowozelandzką odmianą, która została wprowadzona na rynek w 1965 roku. 'Gala' zyskała w ostatnich latach na popularności dzięki licznym mutacjom, różniącym się od podstawowej odmiany wielkością i intensywnością zabarwienia. Miąższ owoców jest kremowy, soczysty, kruchy, słodki oraz bardzo aromatyczny.

Morwa czerwona jest dekoracyjnym, łatwym w uprawie drzewem, którego owoce są jadalne, słodkie i soczyste. Dojrzewają latem, zmieniając barwę z zielonej przez czerwoną do ciemnofioletowej i trudno je odróżnić od owoców morwy czarnej. Morwa czerwona spotykana prawie wyłącznie w ogrodach botanicznych, coraz częściej trafia do ogrodów przydomowych.

Tojeść orszelinowa jest dalekowschodnią byliną, której białe kwiaty są zebrane w długie, gęste grona, charakterystycznie zgięte w połowie pod prawie prostym kątem. Epitet gatunkowy nawiązuje do podobieństwa rośliny do rodzaju orszelina (Clethra). Białe grona tojeści nadają rabatom naturalny, pełen wdzięku urok.

Kokoryczka wielokwiatowa jest rodzimego pochodzenia byliną kłączową, która doskonale nadaje się do roli rośliny okrywowej w cienistych zakątkach ogrodu. Białe, rurkowate kwiaty są zebrane po 2-4 w gronach, podczas gdy podobna do niej kokoryczka wonna ma kwiaty zwykle pojedynczo w kątach liści. Posadzona w słońcu musi mieć stale wilgotne podłoże.

Jarzmianka większa jest kłączową byliną rodzimego pochodzenia, tworzącą w ogrodzie efektowne kępy szczególnie w okresie kwitnienia. Barwne okółki listków (podkwiatki) pod baldachami kwiatów nadają im charakterystyczny, koronkowy, delikatny wygląd w formie gwiazdy. Nazwa botaniczna Astrantia pochodzi od greckich słów aster = "gwiazda" i anthos = "kwiat".

Znana pod wieloma nazwami potocznymi brzoskwinia płaskoowocowa jest botaniczną odmianą brzoskwini zwyczajnej i jest znana w Chinach od ponad 2500 lat. Spłaszczone owoce przypominają geometryczny torus i mogą kojarzyć się z UFO albo rodzajem pączka. Kremowobiały miąższ brzoskwini UFO jest soczysty, słodki i smaczny.

Psianka jaśminowa jest południowoamerykańskim pnączem, które w swojej ojczyźnie dorasta do 8-10 m, jednak w naszych warunkach jego pędy osiągają zwykle do dwóch metrów długości. Roślina jest blisko spokrewniona z ziemniakiem, papryką i pomidorem, jej białe, gwiazdkowate kwiaty przypominają kwiaty ziemniaka, jednak wbrew nazwie nie roztaczają zapachu jaśminu.

Kleome kolczasta (albo ciernista) rośnie w swojej południowoamerykańskiej ojczyźnie jako bylina, jednak w naszych warunkach jest uprawiana w ogrodach jako roślina jednoroczna. Jej ozdobę stanowią duże, dłoniaste liście oraz oryginalnej urody kwiaty z bardzo długimi pręcikami i słupkiem, a potem duże, odstające torebki nasienne. Łodyga rośliny, co sugeruje nazwa, posiada słabe ciernie.

Kariopteris angielski, nazywany barbulą klandońską, jest mieszańcem uzyskanym ze krzyżowania barbuli szarej (C. incana) z barbulą mongolską (C. mongolica) na początku XX wieku w Anglii. Rośnie jako niewielki krzew albo półkrzew o bardzo dekoracyjnych niebieskich kwiatach. Jego wadą jest słaba odporność na mróz.

Łyszczec nadobny, nazywany też gipsówką wytworną, jest delikatną i pełną wdzięku rośliną jednoroczną z rodziny goździkowatych, o czym świadczą jego epitety gatunkowe. Rozpierzchły pokrój, wąskie liście i duża liczba drobnych kwiatków nadają gipsówce niezwykłej lekkości. Oprócz formy botanicznej o białych kwiatach, w uprawie spotyka się kultywary kwitnące w odcieniach różu i czerwieni.

Jasnota różowa jest rodzimego pochodzenia rośliną jednoroczną, spotykaną na terenie całego kraju. Sercowatookrągłe górne liście są siedzące i obejmują łodygę, co wyjaśnia botaniczną nazwę gatunkową: amplexus = "obejmujący" i caulis = "łodyga". Różowofioletowe kwiaty jasnoty wnoszą do ogrodu element naturalnej przyrody.