Rośliny doniczkowe

Zamiokulkas zamiolistny 'Zenzi' jest miniaturową odmianą gatunku. W porównaniu z formą botaniczną ma bardziej zwarty pokrój, mniejszą wysokość oraz grubsze, beczułkowate pędy. Należy do najbardziej odpornych i łatwych w uprawie roślin doniczkowych.

Dracena 'Milky Way' jest odmianą draceny rozgałęzionej, która zamiast wyprostowanego pokroju przyjmuje formę krzewiastą, a jej długie, cienkie pędy przewieszają się łukowato. Główną ozdobą rośliny są grube, ciemnozielone liście z białym pasem pośrodku i białymi plamkami na obwódce. Można dopatrzeć się w tym wzorze rozgwieżdżonego nieba i Drogi Mlecznej.

Dracena smocza jest endemitem rzadko spotykanym na Maderze i Wyspach Kanaryjskich. Rośnie w formie drzewa, dorasta w naturalnych warunkach do wysokości 20 m. Ozdobą rośliny są pióropusze liści na końcach pędów. Utleniająca się żywica draceny smoczej przybiera czerwony kolor i jest nazywana smoczą krwią.

Trzykrotka pasiasta jest byliną z deszczowych lasów Gwatemali i Meksyku. W naszych warunkach jest uprawiana jako ozdobna roślina doniczkowa. Nazwa rodzajowa upamiętnia Johna Tradescant’a, ogrodnika króla Anglii i Szkocji Karola I. Srebrzyste pasy na liściach kojarzą się z zebrą, co tłumaczy epitet gatunkowy.

Dzięki swoim idealnie okrągłym w zarysie liściom liwistona okrągłolistna jest niewątpliwie jedną z najbardziej eleganckich roślin ozdobnych zaliczanych do palm. Nazwa upamiętnia szkockiego barona Livingston'a, który w 1670 r założył w Edynburgu ogród botaniczny. Na podstawie najnowszych badań roślina została przeniesiona do rodzaju botanicznego Saribus.

Pośród licznej grupy gatunków i odmian alokazji, Alocasia baginda 'Pink Dragon' wykazuje chyba najbardziej kompaktową formę wzrostu. Jej sercowate liście z charakterystycznym, kontrastowym żyłkowaniem zmieniają z czasem kolor z jasnej zieleni na ciemną. Szczególny efekt tworzą moreloworóżowe łodygi rośliny.

Begonia zimowa jest bezkonkurencyjnie sympatyczną rośliną doniczkową. Rozwija kwiaty niestrudzenie niemal przez cały rok w szerokiej palecie kolorów i form. Jest rośliną wieloletnią i po pierwszym kwitnieniu może być nadal uprawiana. Nie jest gatunkiem botanicznym, ale hybrydą begonii agrykańskich - Begonia socotrana, Begonia veitchii, Begonia boliviensis i Begonia rosaeflora. Podobna do niej begonia bulwiasta jest mieszańcem gatunków południowoamerykańskich.

Epipremnum 'N'joy' jest bardzo dekoracyjną odmianą klasycznego epipremnum złocistego. Podobieństwo do 'Happy Leaf' albo 'Marble Queen' nie jest przypadkowe, ponieważ należą do tego samego gatunku botanicznego. Na soczystej zieleni liści epipremnum 'N'joy' widoczne są nieregularne białe plamy, które z każdego liścia tworzą niepowtarzalne dzieło sztuki.

Pochodząca z Afryki pelargonia pachnąca nie posiada tak efektownych kwiatów jak inne gatunki z jej rodzaju, ale za to jej liście wydzielają przyjemny, lekko cytrynowy zapach przy każdym ich dotknięciu. Uprawiane pod tą nazwą mieszańce i kultywary pachną też różą, jabłkiem albo miętą.

Pochodząca ze wschodniej prowincji Afryki Południowej sukulentowa haworsja pasiasta nosi nazwę gatunkową na cześć brytyjskiego botanika Adriana Haworth'a. Tworzy rozety zielonych liści z pasami kontrastowych, białych narośli na powierzchni. Czasem zakwita w mieszkaniu, rozwijając wysoki kwiatostan mało efektownych kwiatów. Po kwitnieniu roślina nie zamiera.

Stephania pierrei jest rosnącą w Wietnamie, Kambodży i Tajlandii bulwiastą byliną, która uprawiana u nas w doniczkach nie doczekała się jeszcze żadnej polskiej nazwy. Okrągłe tarczki liści tej rośliny bardzo przypominają liście pilei peperomiowatej, z którą jedna nie jest spokrewniona. W medycynie wietnamskiej jest stosowana do leczenia depresji, bezsenności i niektórych zaburzeń psychicznych. Zamiast poprawnej nazwy botanicznej Stephania pierrei, często używana jest nazwa Stephania erecta.

Pochodzące z południowej Azji mangowe drzewo jest najważniejszym owocem w Indiach, a jego uprawa liczy tam już 4000 lat. W naturalnych, tropikalnych warunkach mango dorasta do 30 m; u nas może rosnąć tylko w doniczkach i osiąga wysokość do 3 m. Nawet jeśli nie uda się w mieszkaniu doprowadzić do jego kwitnienia, to na pewno wyrośnie efektowne, zimozielone, egzotyczne drzewko.

Agawa amerykańska jest meksykańską byliną, która w naszych warunkach jest uprawiana jako roślina doniczkowa. Chociaż na kwitnienie agawy nie trzeba czekać aż sto lat, jak kiedyś wierzono, to jednak ta monokarpiczna roślina rozwija kwiaty tylko raz w życiu. Ozdobę stanowią efektowne, zebrane w rozetę liście.

Dischidia okrągłolistna jest epifitycznym, sukulentowym pnączem z deszczowych lasów Dalekiego Wschodu. Na długich pędach tworzy ustawione parami, naprzeciwlegle, okrągłe liście, które są pękate pośrodku i mogą przypominać małe naczynie na wino. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów dis = "dwa" i askidia, liczba mnoga od askidion = "mały bukłak". Łaciński epitet gatunkowy nawiązuje do nummus = "przypominający monetę". Roślina jest spokrewniona z hoją i barwinkiem.

Kluzja różowa jest oryginalną rośliną tropikalną, która rozpoczyna wzrost jako epifit, a z czasem wytwarza korzenie sięgające ziemi, usamodzielnia się i rośnie jako niewielkie drzewo. Jest często mylona z kluzją większą (Clusia major). Nazwa rodzajowa upamiętnia francusko-holenderskiego botanika Charlesa de l’Écluse (Carolus Clusius). W naszych warunkach kluzję można uprawiać tylko w pomieszczeniu. 'Princess' jest jedną z częściej spotykanych odmian kluzji różowej.

Południowoafrykański szparag pierzasty ma liście podobne do paproci i często jest mylnie nazywany paprotką. Te rośliny nie są w żaden sposób ze sobą spokrewnione, a szparag nawet w mieszkaniu zakwita, tworząc efektowne, czerwone jagody. Szparag pierzasty zyskał popularność jako roślina ozdobna pod koniec XIX wieku.

Peperomia kędzierzawa 'Rosso' jest wyjątkowo dekoracyjną odmianą popularnej pieprzówki. Oprócz eleganckiej zieleni wierzchniej strony liści, peperomia 'Rosso' odznacza się kontrastowym, bordowym ich spodem. Dodatkową ozdobę stanowią jasne pałeczki kwiatostanów.

Monstera siltepecana jest rzadko spotykanym w uprawie, bardzo dekoracyjnym pnączem o charakterystycznym srebrzystym zabarwieniu młodych liści. Liście monstery przechodzą dwa stadia rozwoju: w młodości są małe i zielone z dużą liczbą srebrzystych plam, w wieku dorosłym liście stają się duże i dziurawe. W warunkach domowych monstera siltepecana nie tworzy kwiatów.

Zanokcica gniazdowa jest paprocią pochodzącą z tropikalnych obszarów Azji i Australii. Z krótkiego kłącza tworzy rozetę dużych liści w formie gniazda. Na Tajwanie jest zanokcica gniazdowa rośliną jadalną jako warzywo, a w naszych warunkach - popularną paprocią doniczkową.

Wianowłostka królewska, ze względu na kolor kwiatów nazywana płomieniem Afryki, jest tropikalnym drzewem rosnącym dziko na Madagaskarze. Roślina jest wybitnie ciepłolubna i w naszych warunkach może być uprawiana tylko w donicach i pojemnikach. Wianowłostka królewska należy do najpiękniejszych drzew ozdobnych na świecie.

Kuflik cytrynowy jest australijskim krzewem o ekstrawaganckiej urodzie kwiatów. Jaskrawoczerwone, walcowate kłosy kwiatostanów z długimi pręcikami przypominają szczotkę do butelek. Epitet gatunkowy dotyczy cytrynowego zapachu roztartych liści rośliny.

Kordylina australijska jest wiecznie zielonym drzewem, endemicznym gatunkiem Nowej Zelandii. W naszych warunkach może być uprawiana tylko w doniczkach. Wyglądem przypomina dracenę, z którą jest blisko spokrewniona. W okresie letnim wnosi egzotyczny akcent na balkony i tarasy.