Soliter

Notokaktus wspaniały ma nazwę synonimiczną Parodia magnifica, która upamiętnia włoskiego botanika Domingo Parodi i nie ma nic wspólnego z jakimś ośmieszającym naśladownictwem. Niewielki kaktus z południa Brazylii jest w naszych warunkach łatwą w uprawie rośliną doniczkową. Dodatkową ozdobę stanowią duże, siarkowożółte kwiaty.

Tojeść purpurowa jest byliną ozdobną, której ciemnopurpurowe kłosy kwiatostanów oraz szarozielone, lancetowate liście tworzą w ogrodzie akcenty pełne elegancji. Nadaje się zarówno do nasadzeń grupowych, jak i w formie solitera. Może rosnąć na rabatach ,a także w pojemnikach na balkonie i tarasie.

Kokoryczka olbrzymia jest dekoracyjną byliną, która od maja rozwija swoje białe. dzwonkowate kwiaty. Wiszą one, niczym małe latarenki, na ulistnionych, wysokich łodygach. W korzystnych warunkach dorasta do 110 cm wysokości.

Krwiściąg delikatny jest dekoracyjną byliną o licznych, drobnych kwiatach zebranych w szczytowe kwiatostany w kolorze jasnoróżowym, a u odmian hodowlanych także białym. Ozdobę stanowią też ogonkowe, nieparzystopierzaste liście. W korzystnych warunkach dorasta do 200 cm wysokości.

Odmiana 'Big Blue' liriope szafirkowatej jest zimozieloną byliną o gęstych, kępiastych liściach i dekoracyjnych, fioletowych kwiatach zebranych w smukłe kłosy. Trawiaste, ciemnozielone liście zapewniają ozdobny wygląd przez cały rok. Rozwijające się latem i wczesną jesienią kwiaty są małe, dzwonkowate i przypominają szafirki.

Odmiana języczki 'Britt-Marie Crawford' jest bardzo dekoracyjną byliną, szczególnie do zacienionych zakątków ogrodu. Niezwykły, brązowopurpurowy kolor liści stanowi mocny kontrast z pomarańczowożółtymi, dużymi kwiatami. Tworzy efektowne, wysokie kępy, doskonale pasujące do kompozycji rabatowych oraz na brzegi ogrodowych sadzawek.

Kuflik płaczący jest australijskim wieczniezielonym krzewem, który w naturze dorasta do 8 m wysokości. W naszych warunkach musi mieć zapewnione zimowanie w pomieszczeniu. Największą ozdobą rośliny są jaskrawoczerwone kwiatostany, przypominające kształtem szczotki do butelek.

Psianka melonowa jest rośliną uprawianą w Andach dla jadalnych owoców od czasów prekolumbijskich. W naszych warunkach bywa zwykle traktowana jako roślina jednoroczna, chociaż w szklarni może być wieloletnim półkrzewem. Średniej wielkości, jajowate owoce smakują jak skrzyżowanie gruszki z melonem.

Dziurawiec bezwonny jest mieszańcem Hypericum androsaemum i Hypericum hircinum, znanym już od końca XVIII wieku. Jest uprawiany jako roślina ozdobna w kilku odmianach hodowlanych. Dekorację stanowią żółte kwiatostany oraz czerwone torebki nasienne. Dorasta do metra wysokości.

Grusza 'Cukrówka' jest starą odmianą niemiecką, odkrytą podobno w okolicach Stuttgartu, około 1750 roku, przez pasterza kóz - stąd nazwa 'Stuttgarter Geißhirtle'. Jej owoce są niewielkie, ale wyjątkowo soczyste i słodkie. Skórka jest żółtozielona, a miąższ biały, miękki i bardzo słodki.

Grusza ‘Bera Hardy’ jest starą odmianą francuską 1820 roku. Owoce są duże o skórce zielonożółtej, która na słońcu staje się brązowoczerwona. Miąższ ma kolor kremowy, jest soczysty, smaczny, z nutą korzenną.

Grusza 'Ukraińska' jest odmianą odporną na choroby i mróz. Owoce są bardzo duże, wydłużone, z zieloną gładką skórka, która z czasem staje się żółta. Miąższ jest kremowy, aromatyczny, bardzo słodki i delikatny.

Podczas gdy niebieskokwiatowy ołownik uszkowaty jest dosyć popularny, to jego indyjski krewniak jest raczej mało znany. Pochodzący z Indii oraz Azji Południowo-Wschodniej zimozielony krzew lubi się wspinać, a jego różowe lub szkarłatne kwiaty utrzymują się przez całe lato. Regularnie przycinany, rozwija się w krzaczasty krzew.

Gasteria brodawkowata jest sukulentową rośliną z Afryki Południowej. Grube, soczyste, ciemnozielone liście są pokryte białymi brodawkami. Różowe kwiaty tworzą wiechowaty kwiatostan na wysokim pędzie.

Szczaw lancetowaty jest rodzimego pochodzenia byliną o bardzo dużych, płaskich liściach odziomkowych. Rośnie nad brzegami wód stojących lub bardzo wolno płynących. Bywa uprawiany w ogrodach jako roślina ozdobna.

Cedr libański 'Pendula' jest angielską odmianą z XIX wieku. Tworzy kilkumetrowe drzewa o płaczącej koronie. Charakterystyczną cechą odmiany jest zwieszająca forma i piękne ciemnozielone igły z niebieskawym połyskiem. Może być uprawiany w cieplejszych regionach Polski.

Rozchodnikowiec naskalny jest sukulentową byliną rosnącą na skalach i klifach w Japonii. Płożące się pędy tworzą niskie, gęste dywany. Gwiazdkowate, małe kwiaty są najpierw różowopurpurowe, a później karminowoczerwone.

Żelaźniak żółty jest byliną rosnącą w lasach i zaroślach Azji Mniejszej. W naszych warunkach jest sadzony jako roślina ozdobna o efektownych, piętrowych kwiatostanach. Nadaje się na rabaty i kwiaty cięte.

Żywokost wielkokwiatowy jest kłączową byliną rosnącą w mieszanych lasach na północnych stokach Wielkiego Kaukazu. Jest uprawiany w ogrodach jako roślina ozdobna. Tworzy zwarte dywany w miejscach ocienionych, kwitnie obficie.

Żywokost lekarski jest byliną rodzimego pochodzenia, zasiedlającą w naturze wilgotne łąki, zarośla i brzegi wód. Jest uprawiany jako roślina ozdobna. Ze względu na odkrycie w roślinie szkodliwych alkaloidów, żywokost lekarski przestał być stosowany w celach leczniczych.

Tulipan ogrodowy nie jest w rzeczywistości botanicznym gatunkiem, ale grupą mieszańców różnych gatunków, powiększoną o wielką liczbę odmian. Przykładem takiej odmiany jest tulipan 'Queen of Night'. Jego ciemne, purpurowofioletowe kwiaty wyglądają w otoczeniu innych bylin na prawie czarne.

Odmiana 'Black Baccara' została wyhodowana we Francji w 2003 roku. Jej kwiaty są bardzo ciemne, granatowoczerwone i robią wrażenie aksamitnych. W zależności od oświetlenia róża może wydawać się czarna. Również w pąkach kwiatowych można dostrzec czarny kolor zmieszany z aksamitnym szkarłatem.