Ogród leśny

Trzcinnik piaskowy jest rodzimym gatunkiem trawy o niewielkich wymaganiach siedliskowych. W uprawach leśnych stanowi uciążliwą konkurencję dla młodych drzew, natomiast w ogrodzie wysokie kępy trzcinnika z pióropuszami kwiatów nadają rabatom lekkości. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa kalamagrostis = "trawa trzcinowa".

Sosna oścista jest pięcioigielną sosną z Gór Skalistych o bardzo powolnym wzroście. Krótkie, ciemnozielone igły są gęsto ułożone i mają na sobie widoczne kłaczki żywicy, przypominające mszyce wełniste. Ze względu na małe wymagania siedliskowe oraz całkowitą mrozoodporność, sosna oścista doskonale nadaje się do małych przydomowych ogrodów.

Odkryty w Kaliforni dopiero w połowie XIX wieku mamutowiec olbrzymi wyrasta w swojej ojczyźnie na jedno z największych drzew iglastych na świecie, osiągając do 100 m wysokości. Posiada bardzo prosty pień, niezwykle regularną koronę w formie stożka i szarozielone, szydlaste igły. W ogrodzie może być efektownym soliterem.

Modrzew polski, często uważany za odrębny gatunek, obecnie uznawany jest za podgatunek modrzewia europejskiego. Jest bardzo podobny do modrzewia europejskiego, a różni się głównie wielkością i kształtem szyszek (ma mniejsze szyszki i bardziej kuliste), mniejszymi wymaganiami siedliskowymi oraz znoszeniem bocznego ocienienia.

W cienistych lasach, na glebach kwaśnych i podmokłych, skrzyp leśny tworzy podziemne rozłogi, z których wyrastają miniaturowe choinki. Wiotkie, delikatne, jasnozielone, wielokrotnie rozgałęzione gałązki są ustawione poziomo i lekko wyginają się na końcach, tworząc wyraźne warstwy. Wiosną obok pędów asymilacyjnych wyrastają pędy zarodnikowe, które z czasem również rozwijają gałązki.

Platan wschodni jest śródziemnomorskim gatunkiem, wyrastającym w swojej ojczyźnie na bardzo okazałe, monumentalne drzewo do 40 m wysokości. W naszych warunkach sadzony jako drzewo dekoracyjne osiąga znacznie skromniejsze rozmiary. Razem z platanem zachodnim tworzy hybrydę znaną jako platan klonolistny.

Brzoza nadrzeczna jest północnoamerykańskim drzewem rosnącym na brzegach rzek i innych mokrych miejscach. Stanowi ogrodową atrakcję dzięki wielopniowej formie wzrostu i efektownej korze o zmiennej barwie od kremowej, przez rdzawą, aż do niemal czarnej i łuszczącej się płatami.

Klon 'Drummondii' jest starą odmianą klonu zwyczajnego wprowadzoną do handlu pod koniec XIX wieku. Szczególną ozdobę tego niedużego drzewa stanowią barwne liście, które rozwijając się są różowe, później stają się jasnozielone i mają na brzegu szeroką, nieregularną, kremową obwódkę. Wczesną wiosną wspaniały efekt dają bardzo liczne baldachogrona drobnych, żółtych kwiatów.

Liriope szafirkowata jest kłączową byliną o wąskich, ciemnozielonych liściach, tworzącą kępy podobne do kęp trawy. Najbardziej efektownie wygląda roślina późnym latem, kiedy pojawiają się jasnofioletowe, gęste kwiatostany, które przypominają nieco grona szafirków. Nazwa rodzajowa jest imieniem nimfy z greckiej mitologii, matki Narcyza.

Żurawina wielkoowocowa, występująca naturalnie na mokradłach w Ameryce Północnej, jest zimozieloną krzewinką o owocach znacznie większych od naszej żurawiny błotnej. Jest odporna na mróz i nie szkodzi jej nadmiar wody w okresie zimowym. Białoróżowe kwiaty, a potem czerwone owoce jarzębiny stanowią w ogrodzie oryginalną dekorację.

Pochodzący z górskich regionów Maroka i Algierii cedr atlaski jest pięknym drzewem o malowniczym pokroju, stożkowatej koronie i dużych, cylindrycznych szyszkach. Chociaż jest najbardziej mrozoodporny spośród cedrów, w Polsce może rosnąć tylko w najcieplejszych rejonach na zachodzie kraju.

Mahonia japońska jest wolno rosnącym, zimozielonym krzewem, który w Japonii jest uprawiany od dawna, a u nas również pełni rolę dekoracyjną. Oprócz liści, atrakcyjną ozdobę mahonii japońskiej stanowią siarkowożółte, pachnące kwiaty, rozwijające się bardzo wczesną wiosną, a potem ciemnofioletowe owoce.

Topola kanadyjska jest umowną nazwą zbiorczą odmian powstałych ze skrzyżowania europejskiej topoli czarnej (Populus nigra) z topolami amerykańskimi, m.in. z topolą deltoidalną (Populus deltoides). Pierwsze tego typu mieszańce powstały na początku XVIII wieku we Francji. Rozmaite formy topoli kanadyjskiej pełnią w ogrodach rolę drzew dekoracyjnych.

Uczep amerykański jest zadomowionym w Polsce gatunkiem rośliny jednorocznej, rosnącym nad brzegami rzek, zbiorników wodnych i w innych wilgotnych miejscach. Żółtobrunatne kwiaty są zebrane w koszyczki, płaskie owoce są zaopatrzone w dwa zaczepy, ułatwiające rozsiewanie ich przez zwierzęta.

Uczep trójlistkowy jest rodzimego pochodzenia rośliną jednoroczną, spotykaną na mokrych łąkach, bagnach i brzegach wód. Żółtobrązowe kwiaty są zebrane w koszyczki, owoce mają ości, ułatwiające rozsiewanie przez zwierzęta.

Żywotnik zachodni 'Aureospicata' jest popularną odmianą niemieckiego pochodzenia z początku XX wieku. Wielu dendrologów uznaje go za mieszańca żywotnika zachodniego z żywotnikiem olbrzymim. Młode przyrosty mają zabarwienie złociste, co tłumaczy nazwę odmianową. Zaletą tui ‘Aureospicata’ jest odporność na mróz, może rosnąć w całym kraju.

Buk wielkolistny jest długowiecznym drzewem występującym naturalnie we wschodniej części Ameryki Północnej. W ogrodzie stanowi dekorację głównie dzięki liściom, które w sezonie zmieniają barwę od purpurowej wczesną wiosną i zielonej latem do złocistożółtej jesienią.

Pod względem botanicznym topola włoska nie jest gatunkiem, ale wyhodowanym we Włoszech na przełomie XVII i XVIII wieku kultywarem topoli czarnej. Topola czarna 'Italica' jest jedną z nielicznych odmian dekoracyjnych topoli. Jest klonem męskim (rozwija tylko męskie kwiaty) o bardzo szybkim wzroście i bardzo wąskiej, wrzecionowatej jak u cyprysów koronie.

Topola szara jest powstającym w naturalnych warunkach, spontanicznie, mieszańcem topoli białej (Populus alba) i topoli osiki (Populus tremula). Drzewo posiada wiele cech pośrednich pomiędzy gatunkami rodzicielskimi, wykazuje też ogromną zmienność form i odznacza się niezwykle szybkim wzrostem.

Topola balsamiczna jest północnoamerykańskim gatunkiem o pachnących pąkach i liściach. Jest okazałym drzewem o prostym pniu i regularnym pokroju. Oprócz gatunku botanicznego nazwą "topola balsamiczna" określa się często rozmaite odmiany i mieszańce sztucznie wyhodowane.

Pluskwica prosta jest dalekowschodnią byliną z górskich łąk i zarośli. Jej długie, białe i proste niczym świece kwiatostany rozwijają się późnym latem. Doskonale nadaje się do cienistych i wilgotnych zakątków ogrodu.

Dzwonek szerokolistny jest rodzimym gatunkiem dzwonka, jednak rzadko spotykanym na pojedynczych stanowiskach w liściastych lasach i zaroślach nad potokami. Ozdobę rośliny stanowią duże, smukłe, dzwonkowate kwiaty w jasnoliliowym kolorze, zebrane na szczycie wysokiej łodygi w luźne grono.