Ogród leśny

Klon zwyczajny 'Crimson Sentry' jest niewielkim drzewem o gęstej kolumnowej koronie i kolorowych liściach. Połyskujące, klapowane liście pozostają intensywnie ciemnoczerwone przez cały okres wegetacji, a jesienią przebarwiają się pięknie na kolor żółtopomarańczowy.

Pochodząca z górskich, japońskich lasów hakonechloa smukła, tworzy efektowne, zielone kępy o niewielkiej wysokości. Soczyście zielone liście przebarwiają się jesienią na kolor żółty i pomarańczowy. Kwiaty są zebrane w ażurowe wiechy.

Bluszcz kolchidzki jest zdrewniałym pnączem pochodzącym z Kaukazu i Azji Mniejszej, gdzie w wilgotnych lasach wspina się po drzewach. W ogrodzie może być rośliną okrywową w miejscach mocno zacienionych. W odróżnieniu od rodzimego bluszczu ten gatunek woli gleby lekko kwaśne.

Skrzyp błotny jest rodzimym gatunkiem występującym często na mokrych łąkach i w olszynach. Kłosy zarodnionośne, których nie należy mylić z kwiatami innych roślin, pojawiają się w czerwcu i lipcu. Skrzyp błotny nadaje się doskonale na bagniste rabaty albo błotniste brzegi ogrodowych akwenów.

Chaber górski jest byliną rozłogową, która z łąk, lasów i zarośli w górach Europy trafia do ogrodów już w XVI wieku. Tworzy kępy z efektownymi, dosyć dużymi koszyczkami kwiatowymi w kolorze fioletowoniebieskim z czerwonopurpurowym centrum. Istnieją odmiany ogrodowe różniące się kolorem kwiatów lub liści.

Czosnaczek pospolity jest dwuletnią rośliną rodzimego pochodzenia, która w dawnych wiekach była ważną rośliną użytkową dostępną już wiosną i zastępującą drogie przyprawy. Wraz z coraz większym dostępem do egzotycznych roślin, swojski czosnaczek popadał w zapomnienie. Dzisiaj jest odkrywany na nowo, a w ogrodzie może pełnić również rolę dekoracyjną.

Jodla syberyjska, zajmująca rozległe obszary północnej Rosji, jest gatunkiem współtworzącym tajgę. Chociaż w swojej ojczyźnie dobrze znosi silne mrozy, w naszych warunkach szkodzą jej często spóźnione przymrozki, ponieważ pączki rozwijają się zbyt szybko. Ozdobę stanowią długie, niekłujące igły oraz dekoracyjne, sterczące szyszki.

Przetacznik leśny jest rodzimego pochodzenia byliną spotykaną często w suchych lasach i na pastwiskach. Epitet gatunkowy officinalis wskazuje na stosowanie rośliny do celów leczniczych w medycynie ludowej. W ogrodzie ozdobę stanowią fioletowoniebieskie, gęste grona kwiatów.

Przetacznik długolistny to kępiasta bylina z krótkim kłączem, spotykana w zaroślach, w okolicach rzek i na wilgotnych łąkach. Ozdobę rośliny stanowią kłosokształtne, długie grona jasnoniebieskich kwiatów. Doskonale nadaje się na miejsca nadwodne albo jako składnik łąk kwietnych.

Skrzyp olbrzymi jest najbardziej okazałym skrzypem w naszej strefie klimatycznej, jego pędy dorastają do 150-200 cm. Lubi podmokłe siedliska, wilgotne zarośla, łęgi i źródliska, na co wskazuje epitet gatunkowy pochodzący od greckiego telmatos = "bagno, woda stojąca". Może być dekoracją brzegu ogrodowej sadzawki albo oryginalną ozdobą mieszkania. W przeciwieństwie do trującego skrzypu błotnego jest rośliną leczniczą i jadalną.

Północnoamerykański klon cukrowy jest herbowym drzewem Kanady, jego czerwony, stylizowany liść zdobi flagę tego kraju. Klon cukrowy jest źródłem cennego drewna oraz popularnego syropu. W ogrodzie jest bardzo dekoracyjny ze względu na jesienne, jaskrawe przebarwienie liści.

Klon strzępiastokory to niewielkie drzewo ze środkowych Chin, którego osobliwą cechą jest łuszcząca się cienkimi, dużymi płatami rdzawego koloru kora. Jego z wierzchu ciemnozielone, pod spodem niebieskozielone liście złożone są z trzech eliptycznych listków i przebarwiają się jesienią na kolor pomarańczowy lub czerwony.

Kokoryczka wielokwiatowa jest rodzimego pochodzenia byliną kłączową, która doskonale nadaje się do roli rośliny okrywowej w cienistych zakątkach ogrodu. Białe, rurkowate kwiaty są zebrane po 2-4 w gronach, podczas gdy podobna do niej kokoryczka wonna ma kwiaty zwykle pojedynczo w kątach liści. Posadzona w słońcu musi mieć stale wilgotne podłoże.

Jarzmianka większa jest kłączową byliną rodzimego pochodzenia, tworzącą w ogrodzie efektowne kępy szczególnie w okresie kwitnienia. Barwne okółki listków (podkwiatki) pod baldachami kwiatów nadają im charakterystyczny, koronkowy, delikatny wygląd w formie gwiazdy. Nazwa botaniczna Astrantia pochodzi od greckich słów aster = "gwiazda" i anthos = "kwiat".

Trędownik bulwiasty jest rodzimego pochodzenia byliną z bulwiastymi zgrubieniami na kłączu. Występuje w liściastych lasach, na wilgotnych łąkach i w zaroślach w pobliżu zbiorników wodnych. Kwiaty są brązowoczerwone, u podstawy zielonawe, zebrane na szczycie łodygi w wiechy. Nie są szczególnie efektowne, za to wydzielają bardzo obficie nektar, poszukiwany przez owady.

Narcyz trąbkowy to cebulowa bylina pochodząca z zachodu Europy. Jest jedną z pierwszych roślin kwitnących w naszych ogrodach. Jego kwiaty są żółte i wydzielają słodki zapach. Cechą charakterystyczną tych narcyzów jest wyjątkowo okazały, przypominający trąbkę, przykoronek znajdujący się w środku kwiaty. Uprawa tych roślin nie jest trudna. Wymagają jedynie przepuszczalnego i lekko wilgotnego podłoża oraz dostępu do światła słonecznego. Narcyzy świetnie wyglądają w grupowych nasadzeniach w przydomowych ogrodach, przy ścieżkach, chodnikach, a także pod drzewami, gdzie tworzą aspekt wiosenny.

Funkia sina ze swoimi liśćmi w niebieskozielonym kolorze należy do najbardziej dekoracyjnych roślin. Z wdziękiem i elegancją wypełnia zacienione miejsca w ogrodzie i na tarasie. Jej ojczyzną są skaliste lasy górskie na japońskiej wyspie Honsiu.

Wrzos zwyczajny jest zimozieloną krzewinką rodzimego pochodzenia. Kiedyś używany po wysuszeniu do zamiatania, dzisiaj jest popularną i cenioną rośliną ozdobną. Do ogrodów trafił wrzos około 150 lat temu. Jego jasnofioletowe kwiaty zebrane w długie grona tworzą barwne kobierce od późnego lata do jesieni. Formy hodowlane różnią się od botanicznej kolorem kwiatów i liści oraz wysokością i pokrojem.

Żurawka amerykańska jest północnoamerykańską byliną o dekoracyjnych liściach. Dzięki odporności na mróz stanowi efektowną ozdobę ogrodu przez cały sezon. W maju i czerwcu rozwija drobne, białe kwiaty zebrane w zwiewne, wiechowate kwiatostany. Żurawka amerykańska jest też jednym z gatunków rodzicielskich licznych mieszańców i kultywarów.

Żurawkę drobnokwiatową przywiózł do Europy na początku XIX wieku szkocki botanik David Douglas. Czysty gatunek botaniczny rzadko bywa spotykany w ogrodach, ale jest za to rośliną macierzystą wielu hybryd i kultywarów. Czasem niezwykły okaz powstaje przez przypadek, jak sadzonka żurawki drobnokwiatowej z ciemnymi, czerwonobrązowymi liśćmi w słynnych Królewskich Ogrodach Botanicznych w Kew. Nazwano ją Heuchera micrantha ‘Palace Purple’.

Sosna czarna 'Green Tower' jest rzadko spotykaną odmianą o kolumnowym, wrzecionowatym pokroju. Długie, ciemnozielone igły są zebrane po dwie i gęsto ułożone na gałęziach. Dzięki niewielkim wymiarom sosna 'Green Tower' może być również ozdobą na balkonie lub tarasie.

Paprotka zwyczajna jest gatunkiem zimozielonej paproci rodzimego pochodzenia. Rozrasta się za pomocą pełzających kłączy. Jest jedną z nielicznych krajowych roślin, która bywa czasem przygodnym epifitem, to znaczy potrafi wyrosnąć na drzewie pod warunkiem, że zbierze się tam pewna ilość materii organicznej.