Ogród wiejski

Tawuła wierzbolistna jest krzewem o małych wymaganiach glebowych, odpornym na mróz i znoszącym zacienienie. Ozdobę stanowią drobne, białe do ciemnoróżowych kwiaty zebrane w wiechy na szczytach pędów. Nadaje się na stanowiska pod koronami drzew.

Berberys Thunberga 'Golden Ring' jest bardzo dekoracyjną odmianą o purpurowoczerwonych liściach z wąskim złotym marginesem. Dodatkową ozdobę stanowią żółte kwiaty, a potem koralowe, długo utrzymujące się na krzewie owoce.

Miskant chiński 'Grosse Fontäne' jest rzadko spotykaną odmianą dekoracyjnej trawy o pięknych liściach i kwiatostanach. Długie, przewieszające się liście z białym paskiem pośrodku oraz białe kwiatostany dorastające do 2,5 m wysokości, tworzą efektowną kępę przypominającą dużą fontannę, na co wskazuje nazwa.

Aster nowobelgijski jest północnoamerykańską byliną, która jest uprawiana w ogrodach jako roślina ozdobna. Różnobarwne koszyczki kwiatów zebrane w wiechę stanowią ozdobę jesiennych rabat. Nazwa gatunkowa rośliny powstała prawdopodobnie w XVII wieku przez pomyłkę i niewłaściwe tłumaczenie na łacinę; nigdy nie istniał bowiem żaden region ani miejscowość o nazwie "Nowa Belgia".

Znane w Ameryce Południowej od tysięcy lat bogate w skrobię bulwy ziemniaka stały się w ostatnich wiekach ważnym źródłem pożywienia na całym świecie. Przynależność rośliny do rodziny psiankowatych oznacza, że wszystkie jej części z wyjątkiem bulwy są lekko trujące. Efektowne kwiaty nad świeżą zielenią liści mogą być ozdobą rabaty.

Słodkie jagody agrestu cieszą się niezmiennie wielką popularnością. Ten botaniczny gatunek porzeczki uprawiany w Europie od XVI wieku doczekał się ponad półtora tysiąca odmian, które różnią się kolorem owoców, smakiem i okresem dojrzewania. Owoce agrestu nadają się do spożycia na surowo oraz do wyrobu przetworów.

Czy to w ogrodzie skalnym, czy na balkonie, lewizja liścieniowa zwraca uwagę swoimi dużymi kwiatami, często dwubarwnymi, biało-różowymi. Jest byliną tworzącą gęste, regularne rozety sukulentowych liści. Wymaga słonecznego stanowiska i głęboko przepuszczalnego podłoża.

Róża 'Casanova' jest popularną odmianą róży wielkokwiatowej, wyhodowanej w 1964 roku przez irlandzkiego hodowcę. Odznacza się dużymi, pełnymi kwiatami w żółtym kolorze z miodowym albo kremowobursztynowym odcieniem. Jej kwiaty najlepiej prezentują podczas suchej pogody, ponieważ słabo znoszą przemoczenie wodą.

Kłosowiec meksykański jest kępiastą byliną o przyjemnym zapachu i długim okresie kwitnienia późnym latem. Jak większość gatunków z rodziny jasnotowatych, również ten wabi na rabatę liczne gatunki owadów. Doskonale nadaje się na większe rabaty oraz jako składnik kwietnych łąk.

Jeżówka blada to gatunek jeżówki o jasnoróżowych kwiatostanach z ciemniejszą główką w środku. Jest bardzo podobna do popularnej jeżówki purpurowej. Tak jak ona zachwyca swoim kolorem w letnie, upalne dni. Wymaga przepuszczalnej gleby, ale za to doskonale radzi sobie w pełnym słońcu.

Jeżówka 'Green Jewel' to fascynująca odmiana znanej wszystkim jeżówki purpurowej. To, co wyróżnia ją od innych, to jej jasnozielone kwiatostany. Mimo tej barwy, koszyczki jeżówki widoczne są z daleka i zachwycają swoim wyglądem. Roślina nie jest trudna w uprawie i preferuje słoneczne stanowiska z przepuszczalną glebą.

Ciemiernik czerwonawy to niewysoka bylina. Już wczesną wiosną, na szczytach jego łodyg pojawiają się purpurowe, okazałe kwiaty. Świetnie sprawdzi się zarówno w przydomowych ogródkach, jak i w ogrodach skalnych. Nie jest wymagającą rośliną. Wymaga przepuszczalnej i wilgotnej gleby oraz osłonięcia od słońca.

Tulipan ogrodowy nie jest w rzeczywistości botanicznym gatunkiem, ale grupą mieszańców różnych gatunków, powiększoną o wielką liczbę odmian. Przykładem takiej odmiany jest tulipan 'Queen of Night'. Jego ciemne, purpurowofioletowe kwiaty wyglądają w otoczeniu innych bylin na prawie czarne.

Pochodząca z Persji, dzisiejszego Iranu, parocja perska odznacza się bardzo twardym i ciężkim drewnem, tonącym w wodzie. Dekorację w ogrodzie stanowią liście, kwiaty i efektowne przebarwienie liści jesienią. Nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Friedricha Parrot'a.