Rośliny na glebę lekko kwaśną

Tropikalna bylina pilea 'Moon Valley' jest popularną przedstawicielką swojego rodzaju botanicznego w uprawie doniczkowej. Jej ozdobę stanowią pięknie ząbkowane, głęboko teksturowane liście, których wygląd może się kojarzyć z powierzchnią srebrnego globu. Latem roślina rozwija drobne, różowozielone kwiatostany.

Jodła balsamiczna występuje naturalnie w Kanadzie i na północnym wschodzie USA, tworząc duże obszary tajgi kanadyjskiej. Do Europy dotarła pod koniec XVII wieku. Nazwę gatunkową zawdzięcza jasnej, delikatnej żywicy wydzielanej przez drzewo.

Bugenwilla okazała jest tropikalnym pnączem, które w naszych warunkach zimę musi spędzać w pomieszczeniu. Kwiaty bugenwilli są małe i niepozorne, ale główną ozdobę rośliny stanowią duże, kolorowe podkwiatki, jakby wycięte z bibuły. Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego żeglarza i odkrywcę Louisa Antoine'a de Bougainville.

Wiąz drobnolistny jest dekoracyjnym drzewem pochodzącym z Azji Wschodniej. W swojej ojczyźnie dorasta do 25 m wysokości, jednak w naszych warunkach tworzy raczej krótki pień i szeroką, kulistą koronę. Drobne liście są pojedynczo ząbkowane. W uprawie spotyka się kilka odmian hodowlanych tego gatunku.

Cyprys wielkoszyszkowy jest jednym z kilku gatunków tego rodzaju rosnących w Kalifornii. To wiecznie zielone drzewo iglaste osiąga w swojej ojczyźnie okazałe wymiary, jednak w naszych warunkach jest zwykle uprawiane w pojemnikach, co mocno ogranicza możliwości wzrostu. 'Goldcrest' jest odmianą cyprysu wielkoszyszkowego o żółtozielonych, łuskowatych liściach.

Tunbergia oskrzydlona rośnie w tropikalnej Afryce jako pnącze wieloletnie, jednak w naszych warunkach jest uprawiane z rozsady zwykle jako roślina jednoroczna. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwedzkiego botanika Carla Petera Thunberga. Ozdobę pnącza stanowią bardzo efektowne i oryginalne kwiaty intensywnie pomarańczowe z niemal czarną gardzielą. W niektórych językach nosi romantyczną nazwę "Czarnooka Zuzanna".

Smółka pospolita, nazywana firletką lepką, jest byliną spotykaną w zaroślach i na terenach trawiastych. Jej łodyga jest pod górnymi węzłami mocno kleista, co tłumaczy nazwę rośliny. Ozdobę stanowią wiechy różowopurpurowych kwiatów. Istnieją też odmiany hodowlane firletki smółki o kwiatach pełnych albo białych.

Pochodzący z Meksyku Echinocactus grusonii, nazywany złotą beczką, należy do najpopularniejszych i najbardziej dekoracyjnych kaktusów doniczkowych. Epitet gatunkowy upamiętnia niemieckiego kolekcjonera kaktusów Hermanna Grusona. Na dużych, kulistych albo cylindrycznych pędach pojawiają się w starszym wieku żółte kwiaty.

Jabłoń 'Gloster' jest zimową odmianą wyhodowaną w połowie XX wieku w Niemczech. Jest ceniona za duże owoce o smacznym, aromatycznym i kwaskowatym miąższu. Zielonkawożółta skórka posiada ciemnoczerwony rumieniec na większej części powierzchni. Drzewo wcześnie zaczyna owocować.

Sanwitalia rozesłana jest jednym z siedmiu gatunków swojego rodzaju, występujących głównie w Meksyku i na południowym zachodzie USA. Nazwa rodzajowa upamiętnia włoskiego przyrodnika Stefano Sanvitale. Roślina wygląda niezwykle efektownie podczas kwitnienia, kiedy cała jest obsypana złotymi koszyczkami kwiatowymi.

Wyhodowana w 1930 roku w USA odmiana 'Redhaven' należy do najpopularniejszych brzoskwiń na rynku. Kiedy w kwietniu rozwijają się różowe, wabiące pszczoły i inne owady kwiaty, można już cieszyć się na duże i smaczne owoce o żółtopomarańczowym miąższu. Są one kuliste, bardzo regularne i okryte złocistą skórką z czerwonym rumieńcem.

Psianka słodkogórz jest półkrzewem rodzimego pochodzenia, którego pędy pną się po podporach albo pokładają na ziemi. Przez całe lato rozwija niebieskofioletowe, charakterystyczne dla rodziny psiankowatych kwiaty, a potem tworzy ozdobne, szkarłatnoczerwone jagody. Psianka słodkogórz bywa czasem mylona z bardziej trującą wilczą jagodą.

Pachnotka zwyczajna jest aromatyczną rośliną jednoroczną uprawianą na Dalekim Wschodzie jako roślina oleista, przyprawowa i lecznicza. Ze względu na dekoracyjne liście nadaje się doskonale na rabaty, obwódki i ogrodowe kompozycje. Kwitnie późno, kwiaty o wyglądzie typowym dla rodziny jasnotowatych są raczej mało efektowne.

Śnieguliczka biała jest północnoamerykańskim krzewem, sprowadzonym do Europy pod koniec XVIII wieku jak roślina ozdobna. Popularność śnieguliczki wynika z atrakcyjnego wyglądu krzewu, białych owoców utrzymujących się długo na pędach oraz małych wymagań i odporności na mróz.

Znana w Europie dopiero od XV wieku pomarańcza chińska, zwana słodką, jest uprawianą od wieków w Chinach hybrydą, która powstała ze skrzyżowania mandarynki (Citrus reticulata) z pompelą (Citrus maxima). Słodkie owoce pomarańczy zyskały ogromną popularność na całym świecie. W naszych warunkach możliwa jest jedynie uprawa pojemnikowa tego egzotycznego drzewa.

Bilbergia zwisła, w odróżnieniu od większości gatunków z rodziny bromeliowatych, może rosnąć zarówno jako epifit, jak również w glebie na dnie lasu. Ozdobę rośliny stanowią rozety skórzastych liści oraz przewieszające się kwiatostany przypominające owies. Nazwa rodzajowa upamiętnia szwedzkiego botanika Gustafa Johana Billberg'a.

Kraspedia kulista jest uprawiana w naszych warunkach jako jednoroczna roślina kwiatowa. Jej ozdobę stanowią kuliste, jasnożółte koszyczki kwiatowe umieszczone na końcu długiej łodygi kwiatostanowej. przypominające pałeczki do bębna. Kwiaty kraspedii kulistej wabią do ogrodu pszczoły i inne owady.

Angelonia wąskolistna jest tropikalną byliną, którą w naszych warunkach uprawia się zwykle z rozsady jako roślinę jednoroczną, jednak zimowanie w odpowiednich warunkach jest możliwe. Ozdobę stanowią rozwijające się latem grona kwiatów białych, różowych albo fioletowych. Mało znana u nas angelonia nie doczekała się jeszcze polskiej nazwy.

Tarczownica tarczowata jest mokradłową byliną północnoamerykańską. Botaniczna nazwa rodzajowa upamiętnia niemieckiego botanika Karla Darmer'a, a polska nawiązuje do kształtu liści. Ozdobę rośliny stanowią duże, tarczowate liście odziomkowe, przebarwiające się jesienią na żółto i czerwono oraz rozwijające się wiosną jasnoróżowe baldachogrona kwiatów.

Zawilec grecki, nazywany często bałkańskim, należy do najbardziej znanych przedstawicieli swojego rodzaju. W naszych lasach wprawdzie nie rośnie, ale za to występuje na górskich zboczach i obrzeżach lasów w Europie Południowej. Można go spotkać również w jasnych dąbrowach. W uprawie ogrodowej występuje w licznych odmianach.

Wierzba sachalińska jest gatunkiem wierzby o azjatyckim pochodzeniu, a jej nazwa nawiązuje do największej rosyjskiej wyspy przy ujściu Amuru. W roli krzewu dekoracyjnego występuje odmiana hodowlana 'Sekka'. Atrakcją tej wierzby są niezwykłe, spłaszczone i fantazyjnie pokręcone pędy. Szczególną uwagę zwracają zimą, kiedy nie są przesłonięte liśćmi. Odmiana rozwija wyłącznie męskie kotki i nie wywarza nasion.

Petunia nie jest nazwą rodzajową roślin kwiatowych, ale zbiorczą nazwą grupy odmian petunii ogrodowej, która z kolei powstała w Anglii jako hybryda Petunia axillaris i Petunia integrifolia. Surfinie, czyli petunie o malowniczo zwisających pędach, wyhodowali pod koniec XX wieku Japończycy.