Rośliny na jasne, nienasłonecznione stanowisko

Wilczomlecz białounerwiony jest pochodzącym z Madagaskaru krzewem sukulentowym. Nazwa gatunkowa, zarówno botaniczna, jak i polska, nawiązuje do wyglądu liści. Są one ciemnozielone z wyraźnym białym unerwieniem i wyrastają niczym na palmie, w górnej części łodygi. Jak każdy wilczomlecz, roślina zawiera trujący mleczny sok.

Wiciokrzew pomorski jest rodzimym pnączem, jednak rzadko spotykanym w naturalnym środowisku i podlegającym ochronie. Odznacza się nieprzeciętną urodą kwiatów i owoców, a na dodatek stanowi źródło pożywienia dla owadów i ptaków. Do wzrostu potrzebuje podpory.

W swojej ojczyźnie w Meksyku wilczomlecz nadobny jest krzewem dorastającym do 3-4 m wysokości. Odkryty w XIX wieku szybko stał się popularną rośliną ozdobną. W warunkach mieszkaniowych ma zwykle tylko 40-60 cm, a jego największą ozdobą są kolorowe podsadki, otaczające niepozorne kwiaty.

Eszynantus wspaniały jest epifityczną byliną z deszczowych lasów Dalekiego Wschodu. W doniczkach wiszących albo w wysokich pojemnikach rozwija zwisające, długie pędy i kwiaty w jaskrawych kolorach, wnoszące do mieszkania powiew egzotyki. Eszynantus jest spolszczeniem łacińskiej nazwy rodzajowej, która wywodzi się od greckich słów aischyne = "wstyd" i anthos = "kwiat". Nie wiadomo tylko, czego ten piękny kwiat miałby się wstydzić.

Szlumbergera ucięta trafiła do Europy z deszczowych lasów Brazylii dopiero na początku XIX wieku. Powszechną sympatię zyskał ten kaktus dzięki swoim wspaniałym kwiatom rozwijanym w szarej i zimnej porze zimowej. Gatunek botaniczny posłużył do wyhodowania nowych mieszańców i kultywarów.

Bodziszek korzeniasty tworzy gęste, zielone dywany, które w okresie kwitnienia stanowią niezwykle efektowny widok. W swoim naturalnym środowisku rośnie między skałami i kamieniami w półcieniu, i dlatego w ogrodzie można go wykorzystać do podsadzania powierzchni pod drzewami albo obok krzewów.

Ze względu na grube i mięsiste pędy z krótkimi kolcami, wilczomlecz trójżebrowy bywa czasem błędnie uważany za gatunek kaktusa. Podobnie jak kaktusy należy do sukulentów, ale w przeciwieństwie do nich wytwarza liczne delikatne, zielone liście, które rozwijają się w górnej części pędów.

Krokosmia ogrodowa jest mieszańcem Crocosmia aurea i Crocosmia pottsii wyhodowanym we Francji pod koniec XIX wieku. Kłosowate kwiatostany tej krokosmii przypominają nieco frezję. W odróżnieniu od mieczyka, jej bulwy mają szanse na zimowanie w gruncie. Liczne odmiany hodowlane rozwijają duże kwiaty żółte, pomarańczowe albo czerwone.

Przetacznik ożankowy jest rodzimą byliną, której subtelne, błękitne kwiaty pojawiają się wiosną w ogrodzie i na łące jako jedne z pierwszych. Czasem bywa mylony z niezapominajką, do której jest nieco podobny. Liście i kwiaty przetacznika ożankowego mają łagodny smak i nadają się jako dodatek do potraw. Ziele tej byliny było kiedyś cenione również ze względu na właściwości lecznicze.

Musa Tropicana jest sztuczną nazwą, pod którą kryją się najróżniejsze odmiany bananów ozdobnych, nadających się do uprawy doniczkowej. Często spotyka się pod tą nazwą kultywary banana karłowatego (Musa acuminata). Jak każdy banan, również Musa Tropicana nie są ani drzewami, ani palmami, ale mocno wyrośniętymi bylinami.

Śmiałek darniowy jest trawą ozdobną tworzącą gęste kępy efektownych liści i kwiatostanów. Długie wiechy są najpierw zielone, później żółtawe, długo stanowią ozdobę ogrodu. Botaniczna nazwa rodzajowa trawy upamiętnia francuskiego botanika Louis-Auguste Deschamps.

Nefrolepis wyniosły jest gatunkiem paproci uprawianym w europejskich mieszkaniach już od ponad dwóch wieków. Jego pierzaste liście nie tylko wnoszą do domu nastrój tropikalnych lasów, ale filtrują też powietrze ze szkodliwych substancji i poprawiają klimat wnętrza. Nefrolepis wyniosły nadaje się doskonale zarówno do biura, jak i do salonu albo jasnej łazienki.

Ostróżka wyniosła jest byliną o bardzo efektownych kwiatostanach i dekoracyjnych liściach. Występująca dziko również w południowych regionach Polski, jest uprawiana już od końca XVI wieku. Ten gatunek ostróżki stanowi podstawę wielu mieszańców spotykanych w ogrodach pod nazwą ostróżki ogrodowej.

Zimozielona trzmielina Fortune’a nosi nazwisko szkockiego botanika, który przywiózł ją z Chin do Europy. Korzenie przybyszowe (jak u bluszczu pospolitego) umożliwiają roślinie wspinanie się po murach, drzewach i ścianach. Pędy płożące się po ziemi tworzą efektowne kobierce. Liczne odmiany różnią się przede wszystkim kolorem liści.

Ważną zaletą dąbrówki rozłogowej jest jej rodzime pochodzenie. Chociaż wyhodowano liczne odmiany o różnych kolorach liści i kwiatów, to niezmienna pozostaje odporność na mróz i łatwość uprawy tej rośliny. Jako roślina leśna, radzi sobie nawet na stanowiskach ocienionych.

Brzoza karłowata jest gatunkiem niskiego, zwykle płożącego się krzewu, rosnącego w naturalnych warunkach na obszarach tundry. Odizolowane stanowiska tej brzozy w Polsce są pozostałością polodowcową. W ogrodzie jest wytrzymałą rośliną okrywową.

Alokazja amazońska 'Polly' wbrew mylącej nazwie nie ma nic wspólnego z Amazonią, ale jest hybrydą pochodzących z dżungli Archipelagu Malajskiego gatunków Alocasia longiloba i Alocasia sanderiana. Używana powszechnie nazwa rośliny ma związek z nazwą szkółki „Amazon Nursery” na Florydzie, gdzie została wyhodowana.

Alocasia wentii jest tropikalną byliną z rodziny obrazkowatych. Razem z innymi gatunkami i odmianami alokazji tworzy grupę roślin doniczkowych o bardzo dekoracyjnych liściach. Ze względu na swoje pochodzenie, alokazja wentii wymaga do wzrostu odpowiednich warunków.

Anturium Andrego jest byliną z tropikalnych lasów Ameryki Południowej. Nazwa gatunkowa upamiętnia Édouarda André - francuskiego botanika i odkrywcę rośliny. Jako roślina doniczkowa cieszy się wielką popularnością, a co pewien czas bywa nawet bardzo modna. Ozdobę anturium stanowią czerwone i błyszczące liście przykwiatowe (spathy); niepozorne kwiaty zebrane są w biało-żółtą kolbę.

Żagwin ogrodowy nie jest gatunkiem botanicznym, ale zbiorową nazwą mieszańców pochodzących od żagwina zwyczajnego (Aubrieta deltoidea). Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego malarza i botanika Claude Aubriet'a. Jest efektowną byliną, tworzącą w ogrodzie barwne kobierce.

Ziarnopłon wiosenny jest ciekawą byliną, która już wczesną wiosną prezentuje swoje złote, podobne do zawilców kwiaty. Z części korzeni tworzą się wrzecionowate bulwki. Również w kątach liści powstają po kwitnieniu bulwkowate rozmnóżki. Jako roślina ozdobna ziarnopłon wiosenny jest uprawiany w formie botanicznej oraz w szeregu odmian hodowlanych.

Szachownica cesarska jest jedną z najbardziej efektownych przedstawicielek rodziny liliowatych. Rozwija duże kwiaty w kolorze żółtym, pomarańczowym i czerwonym. W odróżnieniu od innych lilii, są one skierowane pionowo w dół, jakby zawieszone na łodydze. Nazwa rodzajowa rośliny Fritillaria pochodzi od łacińskiego słowa fritillus = „kubek do gry w kości” i nawiązuje do formy kwiatu.