Rośliny na słoneczne stanowisko

Pochodząca z Ameryki bylina o silnie pachnących kwiatach ma botaniczną nazwę Asclepias syriaca, chociaż z Syrią nie ma nic wspólnego. Trojeść amerykańska wzięta była początkowo za bliskowschodnią toinę, do której jest podobna. Linneusz odniósł ją do właściwego rodzaju, ale stary epitet gatunkowy "syriaca" pozostawił.

Chryzantema wielkokwiatowa wnosi wraz ze swoimi kolorowymi kwiatami jeszcze raz barwne akcenty do jesiennego ogrodu. Chodzi tutaj o mieszańca wschodnioazjatyckich gatunków złocieni, którego wyhodowano w Chinach ponad 3000 lat temu. Główną rośliną rodzicielską jest Chrysanthemum indicum, natomiast inne liczne składniki hybrydy pozostają nieznane. Dzięki wielowiekowym wysiłkom ogrodników powstało mnóstwo fantastycznych odmian chryzantemy wielkokwiatowej.

Jodła kalifornijska stanowi ogrodową atrakcję już choćby z powodu swoich bardzo długich, miękkich i z obu stron niebieskawych igieł. Tworzy regularną, ostrostożkowatą koronę. Dobrze rośnie nawet na suchych i piaszczystych glebach.

Brzoza karłowata jest gatunkiem niskiego, zwykle płożącego się krzewu, rosnącego w naturalnych warunkach na obszarach tundry. Odizolowane stanowiska tej brzozy w Polsce są pozostałością polodowcową. W ogrodzie jest wytrzymałą rośliną okrywową.

Jaskier ostry jest byliną często spotykaną na wilgotnych łąkach i pastwiskach. Złote kwiaty o błyszczących, jakby woskowanych płatkach, tworzą efektowny kontrast z zielenią liści. Jak wszystkie jaskry, zawiera trującą substancję ranunkulinę.

Szczeć pospolita jest gatunkiem rodzimym, spotykanym na skrajach lasów, w zaroślach i na brzegach rzek. Kwiaty są zebrane w główki kwiatostanów i otoczone pierścieniami kolczastych liści przysadkowych. Po zasuszeniu "szczotki" kwiatostanów były w przeszłości używane do rozczesywania wełny na przędzę (gręplowanie). Szczeć pospolita doskonale nadaje się na wysokie rabaty i do suchych bukietów.

Koniczyna biała byliną często spotykaną na łąkach, pastwiskach i trawnikach. Właściciele wypielęgnowanych trawników zwykle nie są jej widokiem zachwyceni. Niesłusznie, ponieważ białą koniczynę uwielbiają pszczoły i inne owady, a poza tym posiada właściwości lecznicze i jest cenną karmą dla zwierząt.

Ważną zaletą dąbrówki rozłogowej jest jej rodzime pochodzenie. Chociaż wyhodowano liczne odmiany o różnych kolorach liści i kwiatów, to niezmienna pozostaje odporność na mróz i łatwość uprawy tej rośliny. Jako roślina leśna, radzi sobie nawet na stanowiskach ocienionych.

Dereń kwiecisty jest efektownym krzewem ozdobnym północnoamerykańskiego pochodzenia. Jego właściwe kwiaty zebrane w główkowate kwiatostany są zielonkawe i niepozorne, ale posiadają za to duże, białe, owalne podsadki, po cztery pod każdą główką. Po przekwitnięciu podsadki opadają, a z kwiatów rozwijają się czerwone owoce.

Marchew czarna jest naturalną odmianą uprawnego podgatunku marchwi zwyczajnej. Taka botaniczna zawiłość wynika z tego, że znana od niepamiętnych czasów, dziko rosnąca marchew zwyczajna jest bardzo zmienna i ma dużą zdolność do tworzenia licznych podgatunków. Marchew czarna, sprowadzona do Europy z Azji w XIII wieku, została po kilku wiekach wyparta przez odmiany o pomarańczowym korzeniu.

Żagwin ogrodowy nie jest gatunkiem botanicznym, ale zbiorową nazwą mieszańców pochodzących od żagwina zwyczajnego (Aubrieta deltoidea). Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego malarza i botanika Claude Aubriet'a. Jest efektowną byliną, tworzącą w ogrodzie barwne kobierce.

Wiąz holenderski jest naturalną hybrydą wiązu górskiego Ulmus glabra i wiązu polnego Ulmus minor, a 'Wredei' jest pochodzącą z Niemiec odmianą tego mieszańca. Jest drzewem o wąskiej koronie, które w ogrodzie już od wiosny zwraca uwagę zmienną barwą swoich liści. Młode liście wiązu 'Wredei' są jasnożółte, a starsze żółte i żółtozielone

Jabłoń 'Szara Reneta' jest starą odmianą jabłoni domowej, wyhodowaną w XVII wieku we Francji. Odznacza się silnym wzrostem, okrągłą koroną i niepowtarzalnym, oryginalnym smakiem owoców. Jabłka nie są szczególnie efektowne z wyglądu, ale doskonałe do bezpośredniego spożycia i do przetworów.

Kaki, bardzo smaczne i zdrowe owoce hurmy wschodniej, znane są powszechnie z supermarketów. Chociaż egzotyczne drzewo wytrzymuje spadki temperatury tylko do około -15 stopni, to jego uprawa możliwa jest w pewnych warunkach również u nas. Na egzemplarzach szczepionych owoce mogą pojawić się już po 3-4 latach, na wyhodowanych z nasion — po 8-10 latach.

Oliwnik wąskolistny jest malowniczym krzewem, wyrastającym czasem na niewielkie drzewo, który wnosi do ogrodu powiew Południa. W rejon śródziemnomorski został sprowadzony w XVII wieku z centralnej Azji, skąd się szeroko rozprzestrzenił. Doskonale czuje się również w naszych warunkach.

Dziurawiec zwyczajny jest znaną i cenioną od starożytności rośliną leczniczą. Ponieważ kwitnie około dnia św. Jana, czyli 24 czerwca, wiele nazw ludowych nawiązuje właśnie do tego świętego. Dziurawiec zwyczajny rozwija baldachogrona jaskrawożółtych kwiatów i z powodzeniem sprawdza się w ogrodzie również w roli byliny ozdobnej.

Grusza polna, nazywana dziką gruszą, jest rodzimym gatunkiem, który kiedyś często był widoczny na polnych miedzach. Jest jedną z prababek gruszy uprawnej. Chociaż grusza polna zniknęła z krajobrazu polskich pół, to nadal może stanowić naturalną ozdobę ogrodów.

Szachownica cesarska jest jedną z najbardziej efektownych przedstawicielek rodziny liliowatych. Rozwija duże kwiaty w kolorze żółtym, pomarańczowym i czerwonym. W odróżnieniu od innych lilii, są one skierowane pionowo w dół, jakby zawieszone na łodydze. Nazwa rodzajowa rośliny Fritillaria pochodzi od łacińskiego słowa fritillus = „kubek do gry w kości” i nawiązuje do formy kwiatu.

Smagliczka skalne wnosi do wiosennego ogrodu piękne, złote akcenty i doskonale nadaje się do wypełnienia suchych miejsc. W naturze występuje w górach na skałach zasadowych, w Polsce wyłącznie w Pieninach. Jako roślina ozdobna jest uprawiana również w formie odmian z pełnymi kwiatami.

W swojej tropikalnej ojczyźnie żeniszek meksykański rośnie jako półkrzew, jednak w naszych warunkach jest uprawiany zwykle jako jednoroczna roślina ozdobna, nawet jeśli możliwe jest zimowanie. Swoją botaniczną nazwę rodzajową Ageratum zawdzięcza właściwościom kwitnienia: greckie słowo „ageratos” oznacza „wieczną młodość” i odnosi się do długiego okresu rozwijania delikatnych, niebieskofioletowych kwiatów.

Pochodząca z Ameryki Północnej glediczja trójciernista jest drzewem o filigranowych liściach, pachnących kwiatach i oryginalnych owocach w formie strąków. 'Sunburst' jest odmianą o złocistożółtych liściach w okresie wzrostu. Nieco dziwna nazwa rodzajowa drzewa pochodzi od nazwiska niemieckiego botanika Johanna Gottlieba Gleditsch'a.

Grujecznik japoński jest bardzo dekoracyjnym drzewem o ciekawym pokroju i efektownym przebarwieniu liści. Oryginalną cechą grujecznika japońskiego jest roztaczany przez jego liście zapach cynamonu i karmelu, albo przyprawy do pierników. Botaniczna nazwa rodzajowa wskazuje na podobieństwo liści grujecznika do judaszowca - Cercis.