Rośliny o ciekawym pokroju

Aksamitka wąskolistna należy do najbardziej popularnych gatunków swojego rodzaju, a ceniona jest przede wszystkim za obfite i długie kwitnienie. Wąskie odcinki liści i niewielkie, ale liczne kwiaty sprawiają korzystne wrażenie lekkości kępek rośliny. Dodatkową zaletą aksamitki wąskolistnej jest łatwość uprawy oraz niewielkie wymagania.

Flebodium złociste jest paprocią z tropikalnych lasów, która wnosi do każdego mieszkania egzotyczny element i szczególny nastrój. Nazwę gatunkową uzasadniają złotego koloru zarodnie na spodniej stronie liści albo żółte kłącza. Obok formy botanicznej istnieją też kultywary różniące się wielkością wzrostu i formą liści.

Dereń rozłogowy jest północnoamerykańskim kuzynem derenia białego, do którego jest bardzo podobny. Rozłogi sugerowane przez epitet gatunkowy są w rzeczywistości płożącymi się i ukorzeniającymi pędami krzewu. W uprawie ogrodowej spotyka się odmiany derenia płożącego różniące się barwą liści i młodych pędów.

Dereń pagodowy jest wschodnioazjatyckim gatunkiem, rzadko spotykanym w naszych ogrodach. Szczególną uwagę zwraca jego piętrowy wzrost, który przypomina wieżę buddyjskiej świątyni - stąd polska nazwa gatunkowa. Ozdobę stanowią liczne baldachy kwiatów, później ciemnoniebieskie owoce oraz jesienne przebarwienie liści.

Jarząb brekinia jest drzewem rodzimego pochodzenia o długiej tradycji, o czym świadczy jego starosłowiańska nazwa gatunkowa i potoczna. Bardzo popularny kiedyś brzęk popadł w zapomnienie i słusznie zaczyna ponownie pojawiać się w ogrodach. Ozdobę stanowią podobne do klonu liście i owoce w formie małych jabłuszek.

Kiścień wawrzynowy to zimozielony, niewysoki krzew rosnący dziko w południowych Apallachach. Grube, ciemnozielone liście przybierają jesienią i zimą odcienie intensywnej czerwieni. Białe, dzwonkowate kwiaty są zebrane w zwisające grona.

Wiecznie zielony krzew kaliny wawrzynowatej stanowi efektowną ozdobę ogrodu przez cały rok. Prezentuje piękny pokrój, bogactwo przyjemnie i mocno pachnących kwiatów oraz dekoracyjne, ciemnoniebieskie pestkowce. Doskonale nadaje się do roli solitera, a także do tworzenia ogrodowych kompozycji.

Kalina angielska jest mieszańcem dwóch azjatyckich gatunków kaliny wielkogłówkowej (Viburnum macrocephalum) i kaliny kaliny koreańskiej (Viburnum carlesii), wyhodowanym w Anglii w 1932 roku. Atrakcję krzewu stanowią silnie i przyjemnie pachnące kwiaty zebrane w duże, kuliste kwiatostany. Jesienią liście kaliny angielskiej przebarwiają się pięknie na czerwono.

Żagwin zwyczajny jest byliną pochodzącą ze wschodnich obszarów śródziemnomorskich. Tworzy niskie, gęste dywany liści, które w czasie kwitnienia całkowicie pokrywają się kwiatami w intensywnych odcieniach niebieskich i różowofioletowych. Najlepiej rośnie i kwitnie w pełnym słońcu.

Tawułka chińska jest byliną z wilgotnych lasów Azji. Ozdobę stanowią pierzaste liście oraz stożkowate, delikatne kwiatostany złożone z drobnych liliowych albo różowych kwiatów. Doskonale nadaje się do tworzenia kompozycji bylinowych na zacienionych rabatach.

Wilczomlecz groszkowy łączy w sobie wiele zalet. Główną rolę odgrywa interesujący pokrój rośliny, a także opinia skutecznego środka do odstraszania kretów i nornic w ogrodzie. Roślina pozostaje zielona przez cały rok. Długie, wąskie liście są ustawione krzyżowo, idealnie pod katem prostym, co podkreśla artystyczny charakter kompozycji.

Brzoza omszona jest gatunkiem rodzimego pochodzenia, typowym dla siedlisk podmokłych i zabagnionych. Jest drzewem bardzo dekoracyjnym i może rosnąć w ogrodzie pod warunkiem, że podłoże będzie torfowe i wilgotne. Znosi niewielkie ocienienie i jest całkowicie odporna na mróz.

Brzoskwinia 'Harnaś' jest polską odmianą o bardzo smacznych, średniej wielkości owocach. Owoce są kuliste, omszone, z pomarańczową skórką z czerwonym rumieńcem. 'Harnaś' jest odmianą deserową, przeznaczoną głównie do bezpośredniego spożycia.

Szczawik czterolistny jest cebulową byliną o liściach przypominających koniczynę, z którą jednak nie jest spokrewniony. Ma zbyt słabą odporność na mróz, aby przezimować w gruncie, a z kolei w uprawie doniczkowej problemem może być zimowy niedobór światła. Najlepiej rozwija się na rabacie lub w pojemnikach z zimowym okresem spoczynku.

Szczawik trójkątny jest niewysoką byliną z tropikalnych obszarów Ameryki Południowej, która w naszych warunkach wymaga zimowania w ciepłym pomieszczeniu. Główną ozdobę rośliny stanowią ciemnopurpurowe liście z charakterystycznym, jaśniejszym rysunkiem pośrodku. Dzwonkowate kwiaty mają biały albo różowy kolor i są zebrane w luźne grona.

Niski, wolno rosnący krzew iglasty został odkryty na dalekim wschodzie Rosji dopiero w 1923 roku. Ze względu na pokrewieństwo z rosnącym w Chinach Platycladus orientalis, zwanym biotą, i niewielkie rozmiary nowej rośliny, badający odkryty gatunek botanik Władimir Komarow nazwał go mikrobiotą. Udegejcy, rdzenni mieszkańcy tamtego regionu, nazywają mikrobiotę "kurumkurinda", co znaczy "poduszka na piargu". Mikrobiota jest rośliną jednopienną.

Zanokcica języcznik jest paprocią rodzimego pochodzenia o zimotrwałych liściach. Efektowną ozdobę stanowią ciemnozielone, błyszczące, językowate liście, które wyjątkowo jak na paproć, nie są podzielone. Poza formą botaniczną w uprawie istnieją odmiany zanokcicy o odmiennie ukształtowanych liściach.

Medinilla wspaniała jest tropikalną rośliną doniczkową niezwykłej urody, która stawia hodowcy wysokie wymagania, ale potrafi też odwdzięczyć się wyjątkowymi kwiatami i długim okresem kwitnienia. W odróżnieniu od większości gatunków swojego rodzaju nie rośnie jako epifit na drzewach, ale jako krzew na ziemi. Nazwa upamiętnia hiszpańskiego gubernatora Wysp Mariańskich w XIX wieku Josè de Medinilla y Pineda.

Ogórek meksykański jest ciekawą tropikalną rośliną z rodziny dyniowatych, która w naszych warunkach jest uprawiana zwykle jako jednoroczna. Pokryte ciemnozieloną skórką i jasnym wzorem owoce do złudzenia przypominają miniaturowe arbuzy o smaku ogórka połączonym z limonką. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckiego słowa mēlothrōn = "rodzaj winogron", co nawiązuje do wielkości owoców.

Szarotka alpejska jest byliną rosnącą w Polsce dziko w Tatrach. Kwiatostan szarotki składa się z żółtawych, niewielkich kwiatów zebranych w koszyczki, pod którymi wyrasta kilka liści przykwiatowych pokrytych szarobiałym kutnerem. Nazwa rodzajowa Leontopodium pochodzi od greckich słów leon = "lew" i podion = "stopa", i odnosi się do filcowatego, białego owłosienia przykwiatków.

Cedr libański jest gatunkiem pochodzącym z gór Azji Mniejszej, który po wielu wiekach rabunkowej wycinki pozostał w swojej ojczyźnie tylko na reliktowych stanowiskach. W cieplejszych regionach Europy cedr libański jest sadzony jako drzewo parkowe i ogrodowe. Odznacza się długowiecznością i powolnym wzrostem.

Chmiel zwyczajny jest bujnie rosnącym, bylinowym pnączem, którego owocostany są wykorzystywane w warzeniu piwa. Może również z powodzeniem pełnić rolę rośliny ozdobnej w ogrodzie, ponieważ wiosną, w ciągu kilku tygodni, potrafi stworzyć gęstą, zieloną zasłonę. Chmiel zwyczajny jest rośliną dwupienną - na roślinach męskich rozwijają się wiechy zielonkawych kwiatów, a na żeńskich ozdobne, szyszkowate kwiatostany.