Rośliny stanowiące pokarm dla owadów

Len zwyczajny jest jedną z najdawniej uprawianych roślin, znanym już w neolicie. Jest również dzisiaj ceniony za włókna wytrzymujące konkurencję z bawełną i tworzywami sztucznymi, a także za właściwości lecznicze i dekoracyjne. Epitet gatunkowy usitatissimum znaczy po łacinie tyle, co "bardzo użyteczny" i odnosi się do różnorodności zastosowania rośliny.

Pochodzący z górskich terenów zachodniej Turcji śnieżnik lśniący jest cebulową byliną, a jego nazwa rodzajowa wywodzi się od greckich słów chion = "śnieg" i doxa = "duma, sława". Bladoliliowe, gwiaździste kwiaty śnieżnika rozwijają się bardzo wcześnie, razem z krokusami.

Roszpunka warzywna należy do rodziny kozłkowatych i nie jest spokrewniona z żadnym innym warzywem, również z sałatą. Jest znanym od wieków warzywem liściowym, popularnym zwłaszcza w krajach śródziemnomorskich. Wykazuje dużą odporność na choroby i szkodniki.

Seradela siewna albo pastewna jest gatunkiem rośliny jednorocznej uprawianym w wielu krajach świata na paszę dla zwierząt. Nieco osobliwa nazwa rodzajowa pochodzi od katalońskiego "serradella", z łacińskiego "serratula" - od "serra" = "piła" - i nawiązuje do formy drobnych liści. W ogrodzie może pełnić rolę rośliny ozdobnej.

Złoć żółta jest wczesnowiosenną byliną cebulową rodzimego pochodzenia. Ma jeden szeroki liść odziomkowy, jasnożółte kwiaty zebrane w baldach rozwijają się bardzo wcześnie. W naturze występuje w wilgotnych lasach, zaroślach i w dolinach rzek.

Piżmian jadalny jest szeroko uprawiany w krajach tropikalnych dla owoców wykorzystywanych jako warzywo. Niedojrzałe torebki ("strąki") są gotowane albo spożywane na surowo. W naszych warunkach piżmian może pełnić rolę egzotycznej rośliny ozdobnej.

Glicynia japońska jest silnie rosnącym pnączem, które odpowiednio przycinane może rosnąć w ogrodzie w formie szerokiego krzewu. Bardzo efektowne, duże i pachnące kwiatostany rozwijają się później niż u glicynii chińskiej - zwykle po rozwinięciu liści. Jest gatunkiem bardzo długowiecznym (do kilkuset lat) i najbardziej odpornym na mróz w swoim rodzaju botanicznym.

Hortensja 'Wim's Red' jest odmianą hortensji bukietowej wyhodowanej przez niemieckiego selekcjonera Wima Rutten'a. Duże, stożkowate kwiatostany o lekkim i koronkowym wyglądzie zmieniają barwę w zależności od etapu kwitnienia. Białe początkowo kwiaty zmieniają się z czasem w pastelowo różowe, aby pod koniec kwitnienia przejść w intensywną czerwień. Kwiaty wydzielają intensywny, przyjemny zapach, który wabi owady.

Hortensja 'Diamant Rouge' jest bardzo efektowną odmianą hortensji bukietowej, wyhodowaną przez francuskiego ogrodnika Jeana Renault. Kwiaty zebrane w stożkowate kwiatostany zmieniają kolor od seledynowego i kremowobiałego, poprzez intensywny, malinowy róż i przechodzą w ciemną wyrazistą czerwień wina. Dodatkową ozdobę krzewu stanowi pięknie przebarwione jesienią liście hortensji.

Dynia olbrzymia jest gatunkiem dyni znanej i uprawianej od kilku tysięcy lat, tworzy największe owoce w świecie roślin. W odróżnieniu od dyni zwyczajnej, u tego gatunku owoce wyrastają nie na kanciastych, twardych szypułkach, ale na miękkich i okrągłych. Oprócz zastosowania jako warzywo, dynia może być też efektowną rośliną dekoracyjną.

Odmiana 'Goldflame' tawuły japońskiej jest niewielkim krzewem o złotych liściach i różowych kwiatach. Bardzo dekoracyjne liście zachowują złocistożółtą barwę przez całe lato, później stają się zielonożółte, a młode przyrosty są miedzianopomarańczowe. Tawuła japońska 'Goldflame' jest mało wymagająca i odporna na mróz. W handlu pojawiła się około 1970 roku.

Portulaka wielkokwiatowa jest sukulentyczną rośliną jednoroczną ze słonecznych i suchych obszarów Argentyny, Brazylii i Urugwaju. W naszych ogrodach stała się popularną rośliną ozdobną ze względu na duże kwiaty i długi okres kwitnienia. Liczne odmiany portulaki wielkokwiatowej rozwijają kwiaty w rozmaitych kolorach i formach.

Odkąd w XVIII wieku w Holandii z dwóch gatunków poziomki powstała hybryda nazywana truskawką, wyhodowano wielką liczbę jej odmian, a wśród nich odmiany o wyjątkowo długich rozłogach. W 1947 roku niemiecki ogrodnik Reinhold Hummel z Weilimdorf wyhodował w wyjątkowo krótkim czasie sensacyjną, pnącą odmianę truskawki ‘Sonja Horstmann’. Będąca 76 lat temu światową nowinką truskawka pnąca, która tak naprawdę nie jest żadnym pnączem, stała się popularną rośliną ogrodową.

Lilia długokwiatowa jest jednym z ponad stu gatunków swojego rodzaju, pochodzi z południa Japonii i jest ciepłolubna. Stała się podstawą całej grupy mieszańców (Lilie długokwiatowe) oraz licznych kultywarów. Aby uniknąć nieporozumienia, dobrze jest rozróżniać formę botaniczną od różnych odmian hodowlanych.

Fiołek ogrodowy, nazywany bratkiem, jest popularną dwuletnią rośliną kwiatową. Powstał jako hybryda dzikich gatunków: fiołka trójbarwnego, fiołka żółtego i fiołka ałtajskiego. Ozdobą bratka są różnobarwne kwiaty, rozwijające się od wiosny do późnej jesieni. Tysiące odmian bratków różnią się kolorem kwiatów, ich wielkością i ogólnym pokrojem rośliny. Nazwa botaniczna upamiętnia szwedzkiego botanika Veita Brechera Wittrock'a.

Fiołek leśny jest rodzimą byliną spotykaną w lasach mieszanych i liściastych. Niebieskofioletowe, bezwonne kwiaty fiołka mogą też tworzyć ozdobę ogrodu, szczególnie w półcienistych i cienistych jego zakątkach. Epitet gatunkowy upamiętnia niemieckiego botanika Heinricha Reichenbach'a. W naturze fiołek leśny często tworzy mieszańce z innymi fiołkami.

Leszczyna turecka jest wolno rosnącym drzewem o regularnej, stożkowej koronie, która z wiekiem poszerza się i zaokrągla. W ogrodzie pełni rolę dekoracyjną, ponieważ jej owoce są wprawdzie jadalne, ale trudne do zbioru i raczej mało smaczne. Wykazuje dobrą odporność na mróz i zanieczyszczenie powietrza.

Krwawnik kichawiec jest rodzimą byliną spotykaną na wilgotnych łąkach, zaroślach i brzegach wód. Ozdobę stanowią białe kwiaty zebrane w baldachogrona, rozwijające się od lipca do września. Krwawnik kichawiec uprawiany obecnie przede wszystkim jako roślina dekoracyjna, od XVI wieku był stosowany w medycynie, a suszone liście do wyrobu "tabaki" - nazwa gatunkowa pochodzi od greckiego słowa ptairo = "kichać".

Pochodzący z Kaukazu krwawnik wiązówkowaty rozwija łodygi do 120 cm wysokości i w ten sposób przewyższa wielu swoich krewniaków. Tworzy okazałe kępy, które w okresie kwitnienia tworzą płaskie, zwarte, zbite baldachogrona złotożółtych koszyczków kwiatowych. Kwiatostany żółtego krwawnika nadają się na kwiaty cięte i suche bukiety.

Pięciornik kurze ziele jest rodzimą kłączową byliną, którą spotkać można zarówno w lasach, jak i na pastwiskach i torfowiskach. Żółte kwiaty kurzego ziela, w odróżnieniu od innych gatunków swojego rodzaju, mają tylko cztery płatki, a nie pięć. Niska bylina o trójlistkowych zwykle liściach, pokładających się łodygach i złotych kwiatach może być efektowną ozdobą ogrodu.

Mylony czasem z klonem japońskim klon Shirasawy pochodzi z wysp japońskich, a nazwą gatunkową upamiętnia botanika Yasuyoshi Shirasawa. Ozdobę drzewa stanowią liście soczyście zielone wiosną, żółknące latem i zmieniające jesienią barwę na pomarańczową do karminowoczerwonej, a także drobne kwiaty z czerwonawym kielich i żółtawymi płatkami oraz dojrzewające czerwone skrzydlaki.

Głóg ‘Paul’s Scarlet’ jest odmianą hodowlaną rodzimego głogu dwuszyjkowego. Główną jego ozdobę stanowią pełne, ciemnoczerwonoróżowe, szkarłatne kwiaty. Nazwa odmiany jest nieco zagadkowa: "scarlet" odnosi się do koloru kwiatów, natomiast tajemniczy Paul jest prawdopodobnie imieniem elfa, ponieważ według irlandzkich legend, wróżki i elfy kryją się często w tym głogu.