Rośliny okrywowe

Liliowiec ogrodowy 'Stella de Oro' jest hybrydową odmianą wyhodowaną w USA w 1975 roku. Odznacza się niskim i zwartym wzrostem oraz wyjątkowo długim kwitnieniem. Żółte, kielichowate kwiaty rozwijają się od maja aż do końca lata, a jedna kępa byliny potrafi ich wytworzyć około pół tysiąca.

Liliowiec żółty jest łatwą w uprawie wschodnioazjatycką byliną, która każdy ogród rozjaśni blaskiem swoich złotożółtych kwiatów. Oprócz kwiatów o przyjemnym zapachu ozdobę stanowią również gęste kępy liści. W Azji liliowce są uważane za rośliny jadalne.

Fiołek rogaty występuje w Pirenejach jako gatunek endemiczny. U nas jest uprawiany jako roślina ozdobna przeważnie w postaci licznych odmian i mieszańców. Od zwykłych fiołków (bratków) odróżnia się długą, cienką i ostrą ostrogą, stąd zresztą pochodzi epitet gatunkowy.

Irezyna Herbsta jest krótkowieczną byliną z tropów Brazylii, która w naszych warunkach zimuje w pomieszczeniu albo jest uprawiana jako kwiat sezonowy. Oryginalną ozdobę rośliny stanowią ciemnopurpurowe liście wybarwione pięknie w pełnym słońcu.

Pochodząca z górskich, japońskich lasów hakonechloa smukła, tworzy efektowne, zielone kępy o niewielkiej wysokości. Soczyście zielone liście przebarwiają się jesienią na kolor żółty i pomarańczowy. Kwiaty są zebrane w ażurowe wiechy.

Bluszcz kolchidzki jest zdrewniałym pnączem pochodzącym z Kaukazu i Azji Mniejszej, gdzie w wilgotnych lasach wspina się po drzewach. W ogrodzie może być rośliną okrywową w miejscach mocno zacienionych. W odróżnieniu od rodzimego bluszczu ten gatunek woli gleby lekko kwaśne.

Irgę szedzką wyhodowano jako hybrydę irgi Dammera (Cotoneaster dammeri) oraz irgi wyrazistej (Cotoneaster conspicuus). Ozdobę tego ścielącego się krzewu stanowią zimozielone liście oraz okresowo białe kwiaty i czerwone owoce. W ogrodzie może tworzyć kobierce w miejscach ocienionych.

Skrzyp błotny jest rodzimym gatunkiem występującym często na mokrych łąkach i w olszynach. Kłosy zarodnionośne, których nie należy mylić z kwiatami innych roślin, pojawiają się w czerwcu i lipcu. Skrzyp błotny nadaje się doskonale na bagniste rabaty albo błotniste brzegi ogrodowych akwenów.

Kuklik szkarłatny jest górską byliną kłączową z liśćmi podobnymi do liści truskawek. W długim okresie kwitnienia rozwija jaskrawe, pomarańczowoczerwone kwiaty na smukłych pędach. Doskonale nadaje się do ogrodów skalnych, ale może też pełnić rolę rośliny okrywowej, ponieważ tworzy gęstą warstwę pędów i liści.

Mozga kanaryjska jest jednoroczną trawą pochodzenia śródziemnomorskiego, która dotarła do nas pod koniec XIX wieku, przypomina wieloletnią mozgę trzcinowatą. Ozdobę kanarkowej trawy stanowią zebrane w jajowate kłosy kwiaty. Ozdobna trawa efektownie rozluźnia kolorowe rabaty i nadaje strukturę ogrodowi zimą.

Dzwonek Poszarskiego jest endemicznym gatunkiem występującym w bałkańskiej krainie Dalmacji. Po raz pierwszy został opisany na Początku XX wieku i nazwany na cześć niemieckiego botanika Gustava Adolfa Poscharsky'ego. Ozdobę stanowią gwiazdkowate, fioletowoniebieskie kwiaty.

Wyka siewna pochodząca pierwotnie z obszarów śródziemnomorskich i Azji Zachodniej jest zadomowiona w Europie od wieków i często uprawiana jako roślina paszowa. W ogrodach jest rzadziej spotykana niż na polach uprawnych, jednak jej delikatne, pierzaste liście oraz motylkowe, czerwonofioletowe kwiaty stanowią malownicze urozmaicenie na tle innych roślin.

Czosnaczek pospolity jest dwuletnią rośliną rodzimego pochodzenia, która w dawnych wiekach była ważną rośliną użytkową dostępną już wiosną i zastępującą drogie przyprawy. Wraz z coraz większym dostępem do egzotycznych roślin, swojski czosnaczek popadał w zapomnienie. Dzisiaj jest odkrywany na nowo, a w ogrodzie może pełnić również rolę dekoracyjną.

Soczewica jadalna, która prawdopodobnie pochodzi od dzikiej Lens orientalis, jest jedną z najdawniej uprawianych przez człowieka roślin. Nasiona soczewicy mają wysoką wartość odżywczą, a roślina jest łatwa w uprawie. Pierzastozłożone liście oraz drobne, niebieskie kwiaty mogą stanowić naturalną ozdobę ogrodowej rabaty.

Hakone długolistna 'All Gold' jest rzadko spotykaną trawą ozdobną, o kępiastym wzroście i cytrynowożółtych, kaskadowo ułożonych liściach. Drobne, ażurowe, wiechowate kwiatostany, rozwijają się późno jesienią, tworząc nad liśćmi delikatną mgiełkę. Rośnie dość wolno, nie jest inwazyjna.

Już Rzymianie wykorzystywali janowiec barwierski do farbowania lnu i wełny, a żółty barwnik, odporny na światło, pozyskiwali z liści, gałązek i kwiatów rośliny. W zależności od użycia w procesie barwienia ałunu, siarczanu żelaza albo miedzi, wełna stawała się cytrynowożółta, ciemnobrązowa albo oliwkowozielona. W ogrodzie jest uprawiany jako roślina ozdobna.

Przetacznik leśny jest rodzimego pochodzenia byliną spotykaną często w suchych lasach i na pastwiskach. Epitet gatunkowy officinalis wskazuje na stosowanie rośliny do celów leczniczych w medycynie ludowej. W ogrodzie ozdobę stanowią fioletowoniebieskie, gęste grona kwiatów.

Skrzyp olbrzymi jest najbardziej okazałym skrzypem w naszej strefie klimatycznej, jego pędy dorastają do 150-200 cm. Lubi podmokłe siedliska, wilgotne zarośla, łęgi i źródliska, na co wskazuje epitet gatunkowy pochodzący od greckiego telmatos = "bagno, woda stojąca". Może być dekoracją brzegu ogrodowej sadzawki albo oryginalną ozdobą mieszkania. W przeciwieństwie do trującego skrzypu błotnego jest rośliną leczniczą i jadalną.

Kokoryczka wielokwiatowa jest rodzimego pochodzenia byliną kłączową, która doskonale nadaje się do roli rośliny okrywowej w cienistych zakątkach ogrodu. Białe, rurkowate kwiaty są zebrane po 2-4 w gronach, podczas gdy podobna do niej kokoryczka wonna ma kwiaty zwykle pojedynczo w kątach liści. Posadzona w słońcu musi mieć stale wilgotne podłoże.

Jasnota różowa jest rodzimego pochodzenia rośliną jednoroczną, spotykaną na terenie całego kraju. Sercowatookrągłe górne liście są siedzące i obejmują łodygę, co wyjaśnia botaniczną nazwę gatunkową: amplexus = "obejmujący" i caulis = "łodyga". Różowofioletowe kwiaty jasnoty wnoszą do ogrodu element naturalnej przyrody.

Pstrolistka sercowata jest dalekowschodnią byliną, której botaniczna nazwa rodzajowa upamiętnia holenderskiego przyrodnika Maartena Houttuyn'a. W ogrodzie jest rośliną okrywową, odpowiednią na wilgotne i podmokłe zakątki. Właściwe kwiaty pstrolistki są niepozorne, zebrane w gęste kłosy, a główną ozdobę stanowią cztery białe podsadki.

Funkia sina ze swoimi liśćmi w niebieskozielonym kolorze należy do najbardziej dekoracyjnych roślin. Z wdziękiem i elegancją wypełnia zacienione miejsca w ogrodzie i na tarasie. Jej ojczyzną są skaliste lasy górskie na japońskiej wyspie Honsiu.