Soliter

Odmiana hodowlana laurowiśni wschodniej 'Novita' jest szybko rosnącym, zimozielonym krzewem o dużej odporności na mróz, szkodniki i choroby. Doskonale nadaje się na ogrodowe żywopłoty. Szybko tworzy gęste przegrody, które zasłaniają i zdobią ogród przez cały rok. Z powodzeniem może rosnąć również w pojemnikach na tarasie i balkonie.

Aster karłowaty przestał być zaliczany do dawnego rodzaju botanicznego astrów i reprezentuje obecnie rodzaj Symphyotrichum. Ze względu na dawne przyzwyczajenia i brak nowej polskiej nazwy, roślina nadal może być nazywana astrem jednak ze świadomością prawidłowej nazwy. Jest popularną rośliną ozdobną.

Plektrantus Forstera 'Nico', nazywany komarzycą ciemną ze względu na ciemnozielone liście z fioletowymi spodami, odznacza się nie tylko urodą, ale i zdolnością odstraszania komarów. Ozdobę rośliny stanowią przede wszystkim liście, ponieważ kwiaty są bardzo drobne, białe lub fioletowe, zebrane w długie grona.

Pochodząca z tropikalnych lasów Afryki Zachodniej dracena rozgałęziona różni się od innych przedstawicielek swojego rodzaju brakiem mocnego pnia, a za to rozwija liczne, cienkie pędy, przez co kojarzy się z bambusem. Dracena rozgałęziona często kwitnie w uprawie doniczkowej, jednak główną jej ozdobą są wielobarwne liście, wyglądające jakby były posypane złotym pyłem.

Dracena odwrócona jest drzewiastym gatunkiem i w swojej ojczyźnie dorasta do 4-6 m wysokości. Jako roślina doniczkowa osiąga w naszych warunkach znacznie skromniejsze rozmiary. Ozdobę stanowią duże, skórzaste liście, które u poszczególnych odmian mogą być różnie ubarwione.

Epipremnum 'Cebu Blue' wyróżnia się spośród licznych gatunków i odmian swojego rodzaju wyjątkowym kolorem liści. Są one srebrzystoniebieskie, połyskujące, początkowo jajowate zaostrzone, a z czasem pojawiają się w blaszkach liściowych szczeliny jak u monstery. Oryginalne pnącze jest łatwe w uprawie, nie powinno tylko stać w pełnym słońcu. Nazwa rośliny ma związek z nazwą wyspy na Filipinach.

Calathea crocata pochodzi z wilgotnych, tropikalnych lasów Brazylii. Chociaż kariera tej dekoracyjnej rośliny doniczkowej rozpoczęła się w Europie Środkowej stosunkowo niedawno, to zdążyła już zyskać wielką popularność. W okresie kwitnienia nad rozetą pięknych liści wznoszą się efektowne, pomarańczowe kwiaty. Epitet gatunkowy crocata = "szafran" nawiązuje do koloru kwiatów.

Odmiana róży wielkokwiatowej ‘Mister Lincoln’ została wyhodowana w 1964 roku w USA. Jej rodzicami są hybrydowe odmiany „Chrysler Imperial” i „Charles Mallerin”. Odznacza się dużymi, czerwonymi, aksamitnymi, bardzo eleganckimi kwiatami o mocnym i przyjemnym zapachu. Krzew powtarza kwitnienie.

Magnolia parasolowata zawdzięcza polską nazwę wyjątkowo dużym liściom, osadzonym parasolowato na końcach pędów. Ozdobę drzewa stanowią okazałe, kredowobiałe kwiaty oraz bardzo dekoracyjne, czerwone owoce. Kwiaty rozwijają się dopiero po rozwoju liści, przez co nie są narażone na przemarzanie.

Ostnica mocna jest endemicznym gatunkiem występującym w zachodnim i centralnym obszarze śródziemnomorskim. Zasiedla tam powierzchnie stepowe i jasne lasy. Tworzy luźne kępy albo rozrasta się w formie murawy. Bardzo wąski liście są zwykle w okresie suszy zwinięte. Ozdobę stanowią długie kłosy kwiatostanów.

Borówka bagienna jest krzewinką rodzimego pochodzenia, bliską krewną borówki czarnej, brusznicy albo żurawiny. Rośnie na torfowiskach, na glebach kwaśnych i ubogich. Za przypisywane owocom łochyni zatrucia może odpowiadać bagno zwyczajne (Ledum palustre) rosnące na tych samych stanowiskach i wywołujące zatrucia na drodze wziewnej. Badania nie wykazały zawartości substancji trujących w owocach borówki bagiennej.

Tropikalna bylina pilea 'Moon Valley' jest popularną przedstawicielką swojego rodzaju botanicznego w uprawie doniczkowej. Jej ozdobę stanowią pięknie ząbkowane, głęboko teksturowane liście, których wygląd może się kojarzyć z powierzchnią srebrnego globu. Latem roślina rozwija drobne, różowozielone kwiatostany.

Sosna żółta jest trójigielną sosną, pochodzącą z gór zachodnich obszarów Ameryki Północnej. Botaniczny epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa ponderosus = "ciężki" i nawiązuje do wysokiego ciężaru właściwego drewna tej sosny. Polską nazwę wyjaśnia natomiast żółtawy kolor młodych pędów oraz wnętrza kory.

Jodła balsamiczna występuje naturalnie w Kanadzie i na północnym wschodzie USA, tworząc duże obszary tajgi kanadyjskiej. Do Europy dotarła pod koniec XVII wieku. Nazwę gatunkową zawdzięcza jasnej, delikatnej żywicy wydzielanej przez drzewo.

Czosnek 'Globemaster' jest odmianą formy hybrydowej wyhodowanej ponad 50 lat temu z Allium christophii i Allium macleanii - oba gatunki rodzicielskie pochodzą pierwotnie ze górskich stepów Azji Środkowej. Odmiana 'Globemaster' jest wybitnie dekoracyjna w okresie kwitnienia, kiedy rozwija duże, kulisty kwiatostany.

Bugenwilla okazała jest tropikalnym pnączem, które w naszych warunkach zimę musi spędzać w pomieszczeniu. Kwiaty bugenwilli są małe i niepozorne, ale główną ozdobę rośliny stanowią duże, kolorowe podkwiatki, jakby wycięte z bibuły. Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego żeglarza i odkrywcę Louisa Antoine'a de Bougainville.

Promienna biel wysokich kwiatostanów pustynnika himalajskiego stanowi efektowną ozdobę słonecznej rabaty w każdym ogrodzie. Z rozety długich, wąskich liści wyrasta sztywny pęd kwiatowy do 250 cm wysokości. Kwiaty rozwijają się stopniowo od dołu do góry.

Turzyca Buchanana jest kępkową turzycą z Nowej Zelandii nazwaną tak na cześć nowozelandzkiego botanika Johna Buchanana. Efektowną ozdobę rośliny stanowią utrzymujące się przez cały rok liście, w różnych odcieniach rudości i czerwieni, wyglądające jak zaschnięte. Nadaje się również do uprawy w pojemnikach na balkonie lub tarasie.

Judaszowiec kanadyjski 'Ruby Falls' jest formą płaczącą o bordowych, młodych liściach, co tłumaczy nazwę odmianową. Powstał jako mieszaniec odmian ‘Lavender Twist’ i ‘Forest Pansy’. Ozdobę stanowią duże, sercowate liście w czerwonorubinowym kolorze oraz intensywnie różowe kwiaty wyrastające wprost na pniu i na starych pędach.

Wiąz drobnolistny jest dekoracyjnym drzewem pochodzącym z Azji Wschodniej. W swojej ojczyźnie dorasta do 25 m wysokości, jednak w naszych warunkach tworzy raczej krótki pień i szeroką, kulistą koronę. Drobne liście są pojedynczo ząbkowane. W uprawie spotyka się kilka odmian hodowlanych tego gatunku.

Cypryśnik błotny jest ciekawym drzewem znanym w Europie już od połowy XVII wieku. Miękkie igły są najpierw jasnozielone, później ciemnieją, a jesienią przebarwiają się na czerwonobrązowo i opadają razem z drobnymi pędami. Starsze drzewa mają zdolność wytwarzania korzeni oddechowych, wyrastających ponad poziom wody albo gruntu. Lubi gleby podmokłe, ale toleruje też bardziej suche.

Cyprys wieczniezielony jest drzewem powszechnie spotykanym w całym rejonie śródziemnomorskim. Do naszych ogrodów wnosi urlopowy nastrój i wspomnienia ze słonecznych Włoch, jednak ze względu na duże wymagania cieplne i niewielką mrozoodporność może być uprawiany tylko w cieplejszych rejonach kraju albo w pojemnikach.