Rośliny niejadalne

Golteria rozesłana jest wiecznie zieloną, niską krzewinką o płożącym pokroju. Jej błyszczące, ciemnozielone liście i jaskrawoczerwone owoce, wyglądają szczególnie efektownie w okresie zimy. Zaletą golterii rozesłanej jest również dobry wzrost na stanowisku zarówno słonecznym, jak i ocienionym.

Czasem zdarza się, że egzotyczne rośliny ozdobne prędzej znajdują miejsce w naszych domach i ogrodach, niż w języku polskim. Przykładem może być spokrewniona z bardziej znaną kalateą brazylijska bylina o botanicznej nazwie Ctenanthe oppenheimiana, która nie doczekała się jeszcze polskiego imienia. Nazwa rodzajowa nawiązuje (z greckiego) do kwiatu w formie grzebienia, a gatunkowa upamiętnia barona Eduarda von Oppenheim.

Róża pnąca 'New Dawn' jest znalezioną w 1930 roku w amerykańskich szkółkach samoistną mutacją. Jest to pięknie kwitnąca róża, ciesząca niezmiennie wielką popularnością od lat. Jej subtelne, jakby porcelanowe kwiaty, jasnoróżowe, a z czasem bielejące, są zebrane w luźne grona i roztaczają delikatny zapach.

Dracena wonna 'Lemon Lime' jest atrakcyjną odmianą popularnego smokowca o ciekawym pokroju i żywych kolorach ulistnienia. Duże, lancetowate liście tworzą pióropusz, mają obrzeża w limonkowej zieleni, natomiast przez środek biegnie szeroka ciemnozielona smuga z wąskimi białymi pasmami. Zaletą trójbarwnej draceny 'Lemon Lime' jest łatwość uprawy, a także zdolność oczyszczania powietrza.

Trzykrotka wężykowata jest jednym z około 70 gatunków rodzaju Tradescantia i jak wszystkie tworzy niewielkie potrójne kwiaty. W odróżnieniu od swoich krewniaczek ten gatunek ma liście całkowicie zielone, podczas gdy inne trzykrotki rozwijają różowe, fioletowe albo wielobarwne. Poza zieloną formą botaniczną istnieją odmiany hodowlane trzykrotki wężykowatej o wielobarwnych liściach.

Trzykrotka wirginijska jest byliną rabatową o bardzo długim okresie kwitnienia, pochodzącą ze wschodnich obszarów USA. W odróżnieniu od wielu swoich krewniaczek ta trzykrotka może się pochwalić pięknymi i wyrazistymi kwiatami o trójpromienistej symetrii, zwykle w kolorze niebieskim.

Kalatea lancetolistna jest tropikalną byliną o bardzo dekoracyjnym ulistnieniu. Wydłużona, faliście obrzeżona blaszka liściowa jest pokryta naprzemiennie ciemnymi plamkami i wygląda jakby była ręcznie malowana. Zwarty, wzniesiony pokrój i efektowne barwy liści stanowią egzotyczny akcent w mieszkaniu.

Trzcinnik krótkowłosy jest bardzo dekoracyjną trawą kępkową z Dalekiego Wschodu. Ozdobę stanowią łukowate fontanny liści, a potem wysokie, puszyste kwiatostany. Na początku są purpurowoczerwonawe, a w miarę przekwitania srebrzystoszare, efektownie wyglądają również zimą.

Jodła górska jest północnoamerykańskim drzewem o wąskim, stożkowym pokroju i szaroniebieskich, aromatycznych po roztarciu igłach. W swojej ojczyźnie dorasta do 40 m, natomiast u nas osiąga zaledwie połowę tej wysokości. Odznacza się bardzo wolnym wzrostem.

Przetacznik polny dotarł do Europy Środkowej przed wieloma wiekami i już od dawna jest uważany za gatunek rodzimy. Początkowo towarzyszył uprawom rolnym, jednak z czasem przystosował się do rozmaitych siedlisk i rośnie nawet w szczelinach miejskich chodników. Wzniesione łodyżki z zielonymi liśćmi oraz drobne, niebieskie kwiaty mogą być w ogrodzie ozdobą, wnoszącą na rabaty pełne hodowlanych odmian delikatny akcent natury.

Rosnąca w górskich wąwozach w Japonii tawułka jest jedną z najbardziej popularnych bylin ogrodowych. Ozdobę tawułki japońskiej stanowią pierzaste, ciemnozielone liście oraz wcześnie rozwijające się stożkowate wiechy białych kwiatów. Doskonale nadaje się do miejsc trwale wilgotnych oraz zacienionych. W uprawie można spotkać wiele odmian o kwiatach w odcieniach różu i czerwieni.

Sadziec purpurowy jest jedną z najbardziej okazałych bylin ogrodowych. W naturze rośnie w wilgotnych lasach i zaroślach na wschodzie Ameryki Północnej. Ozdobę rośliny stanowią różowe lub purpurowe kwiaty zebrane w gęste baldachogrona. Stanowią cenne źródło pokarmu dla motyli, pszczół i innych owadów.

Klon jesionolistny 'Flamingo' jest odmianą o szczególnie dekoracyjnych liściach. Wykazuje oryginalne, rzadko spotykane połączenie kolorów; liście 'Flamingo' posiadają dużą różową obwódkę na młodych przyrostach, która z czasem wybarwia się na biało. Jest mało wymagający i łatwy w uprawie. Doskonale nadaje się do tworzenia barwnych kompozycji drzew i krzewów.

Smużyna płożąca jest niewielkich rozmiarów byliną z dna tropikalnych lasów Ameryki. W naszych warunkach można ją uprawiać tylko w pomieszczeniach. Ze względu na szybko rosnące, delikatne pędy nadaje się szczególnie do doniczek wiszących. Smużyna płożąca bywa czasem mylona ze spokrewnioną z nią trzykrotką. Nazwa rodzajowa Callisia pochodzi od greckiego słowa kallos = "piękno" i nawiązuje do wyglądu młodej rośliny.

Orszelina olcholistna pochodzi z wilgotnych lasów Ameryki Północnej, gdzie rośnie od Maine do Florydy. Ozdobę krzewu stanowią okazałe grona białych kwiatów, słodki zapach, zwarty pokrój oraz jaskrawe kolory jesiennych liści. Nazwa rodzajowa i gatunkowa rośliny nawiązuje do olchy, z którą łączy orszelinę tylko podobieństwo liści. Poza formą botaniczną istnieją odmiany o kwiatach różowych i czerwonych.

Wończa różnolistna jest zimozielonym krzewem o wonnych kwiatach, a jej ojczyzną są centralne i południowe wyspy Japonii oraz Tajwan. Przypomina ostrokrzew kolczasty i była nawet początkowo opisana jako Ilex heterophylla, zanim trafiła do rodzaju Osmanthus. Oba krzewy bez kwiatów można łatwo rozróżnić po układzie liści: naprzeciwległym u osmantusa i naprzemianległym u ostrokrzewu.

Rzadki, występujący endemicznie na wyspach południowo-wschodniej Azji storczyk macodes petola nie doczekał się jeszcze polskiej nazwy. Posiada niezwykle intrygujące liście o ciemnozielonej, aksamitnej górnej powierzchni, na której cienkie, złote nitki nerwów świecą niczym przechodząca przez środek błyskawica. Trudno uwierzyć, że takie klejnoty rosną zwyczajnie w deszczowych lasach.

Tuberoza bulwiasta, nazywana tuberozą wonną, jest niezwykłą rośliną o wyjątkowo pięknym, intensywnym zapachu kwiatów. Kwiaty tej byliny nie są szczególnie okazałe, ale w ich niepowtarzalnym aromacie można doszukać się jednocześnie konwalii, jaśminu i cytrusów. Wyróżniany wcześniej rodzaj botaniczny tuberoza został uznany za synonim rodzaju agawa, jednak zmiany taksonomiczne w niczym nie wpłynęły na urodę tuberozy wonnej.

Łyszczec wiechowaty jest byliną rzadko spotykaną w naturalnym środowisku w Polsce, ale za to chętnie uprawianą w ogrodach. Na odpowiednim stanowisku nie wymaga specjalnej opieki, jego delikatne kwiaty nadają lekkości kwiatowym rabatom. Doskonale nadaje się na zimowe bukiety.

Rdest wężownik to krajowa bylina zasiedlająca wilgotne łąki i torfowiska. Klasyfikacja botaniczna rośliny, wraz z rozwojem nauki, uległa zmianie i obecnie nosi ona nazwę Persicaria bistorta, co w niczym nie zmienia jej walorów dekoracyjnych. Rdest wężownik znany jest też od wieków jako roślina lecznicza. Epitet gatunkowy nawiązuje do skręconego wężowato kłącza.

Wrzosiec drzewiasty jest śródziemnomorskim przedstawicielem swojej rodziny i bliskim krewniakiem naszego wrzosu pospolitego. Białe, przyjemnie pachnące kwiaty wrzośca drzewiastego tworzą wiosenny nastrój na Wyspach Kanaryjskich. W naszych warunkach stanowi ozdobę ogrodów, tarasów i balkonów w doniczkach i pojemnikach, ponieważ zimę musi spędzać w pomieszczeniach.

Aster chiński jest wyraźnym argumentem za używaniem w opisie roślin nie tylko nazw potocznych i zwyczajowych, ale również nazw botanicznych. Z licznego rodzaj "aster" określonego przez Linneusza, został wydzielony m.in. rodzaj "gwiazdosz", którego jedynym przedstawicielem rodzaju jest właśnie aster chiński. Jednoznaczną identyfikację rośliny zapewnia nazwa Callistephus chinensis.