Rośliny niejadalne

Chaber łąkowy, bliski krewny bławatka, rośnie często na łąkach, pastwiskach i skrajach lasu. Ozdobę stanowią fioletowopurpurowe kwiaty zebrane w duże koszyczki, chętnie odwiedzane przez owady. Do ogrodu wnosi subtelny urok dzikiej przyrody.

Tojeść pospolita jest byliną często spotykaną na wilgotnych łąkach, brzegach wód i w zaroślach. Ozdobę stanowią wiechy złocistożółtych kwiatów. Jak każda roślina rodzimego pochodzenia, tojeść pospolita jest doskonale przystosowana do naszych warunków, mało wymagająca i chętnie odwiedzana przez owady. Do ogrodu wnosi element dzikiej przyrody.

Słonecznica zwarta jest niską, sukulentyczną byliną z południowej Afryki, gdzie rośnie na skałach i rumowiskach. Odporna na mróz i suszę doskonale nadaje się do naszych ogrodów skalnych. Szczególnie dekoracyjnie wygląda w okresie kwitnienia, kiedy rozwija duże, żółte kwiaty.

Pragnia syberyjska jest płożącą byliną, która wyglądem przypomina poziomkę i pięciornika - ma trójlistkowe liście i charakterystyczne dla rodziny różowatych kwiaty w żółtym kolorze. Łudząco podobne do poziomek owoce nie są wprawdzie trujące, ale też nie nadają się do spożycia. Nazwa botaniczna upamiętnia austriackiego botanika Franza von Waldstein.

Jesion pensylwański jest szybko rosnącym drzewem północnoamerykańskiego pochodzenia. W przeciwieństwie do drzew europejskich, pod koniec sezonu szybko przebarwia liście i je zrzuca. Jest odporny na suszę i mróz. Bywa mylony z jesionem amerykańskim.

Karłatka niska jest jedną z dwóch palm (obok kreteńskiej palmy daktylowej) rosnących dziko w Europie. Największą ozdobą karłatki są wachlarzowate liście osadzone na sztywnych, wyprostowanych łodygach. W naszych warunkach jest bardzo dekoracyjną śródziemnomorską rośliną doniczkową.

Pochodząca z tropikalnych lasów Afryki Zachodniej dracena rozgałęziona różni się od innych przedstawicielek swojego rodzaju brakiem mocnego pnia, a za to rozwija liczne, cienkie pędy, przez co kojarzy się z bambusem. Dracena rozgałęziona często kwitnie w uprawie doniczkowej, jednak główną jej ozdobą są wielobarwne liście, wyglądające jakby były posypane złotym pyłem.

Dracena odwrócona jest drzewiastym gatunkiem i w swojej ojczyźnie dorasta do 4-6 m wysokości. Jako roślina doniczkowa osiąga w naszych warunkach znacznie skromniejsze rozmiary. Ozdobę stanowią duże, skórzaste liście, które u poszczególnych odmian mogą być różnie ubarwione.

Calathea crocata pochodzi z wilgotnych, tropikalnych lasów Brazylii. Chociaż kariera tej dekoracyjnej rośliny doniczkowej rozpoczęła się w Europie Środkowej stosunkowo niedawno, to zdążyła już zyskać wielką popularność. W okresie kwitnienia nad rozetą pięknych liści wznoszą się efektowne, pomarańczowe kwiaty. Epitet gatunkowy crocata = "szafran" nawiązuje do koloru kwiatów.

Odmiana róży wielkokwiatowej ‘Mister Lincoln’ została wyhodowana w 1964 roku w USA. Jej rodzicami są hybrydowe odmiany „Chrysler Imperial” i „Charles Mallerin”. Odznacza się dużymi, czerwonymi, aksamitnymi, bardzo eleganckimi kwiatami o mocnym i przyjemnym zapachu. Krzew powtarza kwitnienie.

Magnolia parasolowata zawdzięcza polską nazwę wyjątkowo dużym liściom, osadzonym parasolowato na końcach pędów. Ozdobę drzewa stanowią okazałe, kredowobiałe kwiaty oraz bardzo dekoracyjne, czerwone owoce. Kwiaty rozwijają się dopiero po rozwoju liści, przez co nie są narażone na przemarzanie.

Szałwia omszona 'Caradonna' jest piękną odmianą o długim okresie kwitnienia i intensywnym fiolecie kwiatów. Nadaje się do samodzielnego wypełniania rabat albo tworzenia efektownych kompozycji z różami. Dodatkową zaletą tej szałwii jest magiczne przyciąganie pszczół i innych owadów.

Ostnica mocna jest endemicznym gatunkiem występującym w zachodnim i centralnym obszarze śródziemnomorskim. Zasiedla tam powierzchnie stepowe i jasne lasy. Tworzy luźne kępy albo rozrasta się w formie murawy. Bardzo wąski liście są zwykle w okresie suszy zwinięte. Ozdobę stanowią długie kłosy kwiatostanów.

Tropikalna bylina pilea 'Moon Valley' jest popularną przedstawicielką swojego rodzaju botanicznego w uprawie doniczkowej. Jej ozdobę stanowią pięknie ząbkowane, głęboko teksturowane liście, których wygląd może się kojarzyć z powierzchnią srebrnego globu. Latem roślina rozwija drobne, różowozielone kwiatostany.

Sosna żółta jest trójigielną sosną, pochodzącą z gór zachodnich obszarów Ameryki Północnej. Botaniczny epitet gatunkowy pochodzi od łacińskiego słowa ponderosus = "ciężki" i nawiązuje do wysokiego ciężaru właściwego drewna tej sosny. Polską nazwę wyjaśnia natomiast żółtawy kolor młodych pędów oraz wnętrza kory.

Czosnek 'Globemaster' jest odmianą formy hybrydowej wyhodowanej ponad 50 lat temu z Allium christophii i Allium macleanii - oba gatunki rodzicielskie pochodzą pierwotnie ze górskich stepów Azji Środkowej. Odmiana 'Globemaster' jest wybitnie dekoracyjna w okresie kwitnienia, kiedy rozwija duże, kulisty kwiatostany.

Bugenwilla okazała jest tropikalnym pnączem, które w naszych warunkach zimę musi spędzać w pomieszczeniu. Kwiaty bugenwilli są małe i niepozorne, ale główną ozdobę rośliny stanowią duże, kolorowe podkwiatki, jakby wycięte z bibuły. Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego żeglarza i odkrywcę Louisa Antoine'a de Bougainville.

Pochodząca z mokrych łąk i mokradeł leśnych Ameryki Północnej turzyca palmowa wyróżnia się oryginalnym pokrojem, odmiennym od wyglądu roślin tego rodzaju botanicznego. Trawiastozielone liście są ustawione na wysokich pędach prawie prostopadle, co przypomina pokrój palmy. Dobrze rośnie na glebie wilgotnej w miejscu częściowo ocienionym.

Judaszowiec kanadyjski 'Ruby Falls' jest formą płaczącą o bordowych, młodych liściach, co tłumaczy nazwę odmianową. Powstał jako mieszaniec odmian ‘Lavender Twist’ i ‘Forest Pansy’. Ozdobę stanowią duże, sercowate liście w czerwonorubinowym kolorze oraz intensywnie różowe kwiaty wyrastające wprost na pniu i na starych pędach.

Wiąz drobnolistny jest dekoracyjnym drzewem pochodzącym z Azji Wschodniej. W swojej ojczyźnie dorasta do 25 m wysokości, jednak w naszych warunkach tworzy raczej krótki pień i szeroką, kulistą koronę. Drobne liście są pojedynczo ząbkowane. W uprawie spotyka się kilka odmian hodowlanych tego gatunku.

Cypryśnik błotny jest ciekawym drzewem znanym w Europie już od połowy XVII wieku. Miękkie igły są najpierw jasnozielone, później ciemnieją, a jesienią przebarwiają się na czerwonobrązowo i opadają razem z drobnymi pędami. Starsze drzewa mają zdolność wytwarzania korzeni oddechowych, wyrastających ponad poziom wody albo gruntu. Lubi gleby podmokłe, ale toleruje też bardziej suche.

Cyprys wieczniezielony jest drzewem powszechnie spotykanym w całym rejonie śródziemnomorskim. Do naszych ogrodów wnosi urlopowy nastrój i wspomnienia ze słonecznych Włoch, jednak ze względu na duże wymagania cieplne i niewielką mrozoodporność może być uprawiany tylko w cieplejszych rejonach kraju albo w pojemnikach.