Rośliny niejadalne

Firletka chalcedońska wyróżnia się w ogrodzie jaskrawymi, szkarłatnoczerwonymi kwiatami zebranymi w kwiatostany na końcu wzniesionych pędów. Zadomowiona w Azji Centralnej i Syberii bylina dotarła w XVI wieku do Europy Środkowej z tureckich ogrodów, co wyjaśnia nazwę gatunkową pochodzącą od starożytnego miasta leżącego w pobliżu dzisiejszego Konstantynopola.

'Fabian' jest odmianą hodowlaną Polyscias scutellaria, niewielkiego drzewa lub krzewu z tropikalnych wysp Pacyfiku. Ozdobę stanowią prawie okrągłe, lekko pofalowane, zielone liście oraz ciekawy pokrój ośliny, tworzącej samoczynnie pień. Jak każda egzotyczna roślina z dżungli, aralia 'Fabian' również wymaga dla siebie w mieszkaniu odpowiedniego miejsca.

Opuncja drobnokolczasta jest niewielkim i trochę nietypowym kaktusem: gatunek ten nie ma kolców, ale liczne białe lub żółte "włoski" zebrane w gęste grupy. Są bardzo łamliwe i zakończone mikroskopijnymi zadziorkami, które powodują zaczepianie się w skórze. Opuncja drobnokolczasta należy do najbardziej popularnych kaktusów doniczkowych, w korzystnych warunkach rozwija efektowne żółte kwiaty.

Suchodrzew mirtolistny jest niskim, szeroko rozłożystym, zimozielonym krzewem z zachodnich regionów Chin. Skórzaste, gęste, ciemnozielone liście przypominają mirt i są główną ozdobą krzewu, liczne, kremowobiałe kwiaty nie są zbyt efektowne. Wadą tego gatunku jest wrażliwość na większe mrozy i konieczność zimowej ochrony.

Gailardia oścista rośnie w naturze w jasnych lasach sosnowych i zaroślach na zachodzie Ameryki Północnej. Nazwa rodzajowa upamiętnia francuskiego botanika Maître Gaillard de Charentonneau. Ozdobę stanowią duże koszyczki kwiatów w jaskrawych kolorach, umieszczone na długich łodygach.

Języczka Przewalskiego jest okazałą i efektowną byliną pochodzącą z północnych Chin. Epitet gatunkowy upamiętnia Mikołaja Przewalskiego, rosyjskiego geografa i badacza polskiego pochodzenia. Nad dużymi, mocno powcinanymi liśćmi wznoszą się wysmukłe i delikatne kwiatostany, przypominające złote świece.

Dzielżan jesienny jest północnoamerykańską byliną, cenioną w naszych ogrodach za długie kwitnienie. Jego kwiaty kojarzą się ze słońcem, stąd nazwa gatunkowa Helenium nawiązująca do imienia greckiego boga słońca. W uprawie spotyka się często odmiany mieszańcowe, różniące się od formy botanicznej odcieniami kolorów i kształtem kwiatów.

Pochodzący z Meksyku Epiphyllum anguliger posiada bardzo dekoracyjne pędy i kwiaty. Podobnie jak kaktus wielkanocny rośnie w naturze jako epifit, wykorzystując do podpory drzewa w lesie deszczowym. Jego długie, spłaszczone pędy o zygzakowatym kształcie przypominają niektórym rybie ości, a innym ogon krokodyla.

Lepismium boliwijskie, zakwalifikowane ostatnio do rodzaju botanicznego Pfeiffera, należy do kaktusów- epifitów, które rosną nie w ubogim i suchym gruncie, ale w rozwidleniach gałęzi drzew w deszczowych lasach tropików. Długie, wąskie pędy nie mają kolców, w korzystnych warunkach rozwijają kremowe kwiaty. Doskonale prezentuj się w wiszącej doniczce.

Sit rozpierzchły jest rodzimą byliną spotykaną na wilgotnych terenach, na podmokłych pastwiskach i zabagnieniach. Tworzy gęste, żywozielone kępy. Obok formy botanicznej uprawiane są w ogrodach odmiany situ rozpierzchłego różniące się kształtem i zabarwieniem łodyg. Doskonale nadaje się do nasadzeń w strefie przybrzeżnej oczka wodnego i do ozdoby ogrodowych akwenów.

Rdest himalajski, rosnący pierwotnie na cienistych łąkach i w lasach Himalajów, cieszy się również u nas rosnącą popularnością. Jest to bylina łatwa w uprawie, odporna na choroby i szkodniki, i kwitnąca przez całe lato aż do późnej jesieni. Czerwone kwiaty rdestu himalajskiego zebrane w wąskie kłosy wnoszą do ogrodu barwny akcent.

Nachyłek okółkowy jest kłączową byliną z Ameryki Północnej, gdzie rośnie w widnych i suchych lasach. W naszych warunkach jest łatwą w uprawie rośliną rabatową o długim okresie kwitnienia. W pełnym słońcu tworzy zwarte kępy, a jego duże, złote koszyczki kwiatów rozwijają się od czerwca do września.

Kolkwicja chińska, krzew kwiatowy rosnący dziko w środkowych Chinach, swoją nazwą rodzajową upamiętnia niemieckiego botanika Richarda Kolkwitz'a. Ozdobę krzewu stanowią obficie rozwijające się białoróżowe kwiaty, a później szczeciniasto owłosione niełupki. Owoce kolkwicji przypominają małe jeże, co dosłownie oznacza właśnie chińska nazwa wèi shí.

Stapelia pstra jest sukulentem pędowym pochodzącym z Afryki Południowej, gdzie rośnie na łagodnych, kamienistych zboczach. Należy do najpiękniejszych sukulentów, a znana jest w Europie już od XVII wieku. Osobliwością stapelii są duże, przepiękne kwiaty w formie pięcioramiennej gwiazdy, które wydzielają nieprzyjemny zapach rozkładającego się mięsa. Ten podstęp na celu zwabienie do kwiatów zapylających owadów i w praktyce doskonale się sprawdza.

Woskownica europejska jest dwupiennym krzewem rzadko spotykanym nad Bałtykiem na wilgotnych łąkach i w olszynach. Polska nazwa rodzajowa nawiązuje do warstwy wosku okrywającego owoce, a botaniczna nazwa Myrica pochodzi od greckiego słowa myron, oznacza perfumy i ma związek z mocnym aromatem liści. Doskonale nadaje się na roślinę okrywową na terenie podmokłym.

Ułudka wiosenna jest niską byliną rozłogową o kwiatach podobnych do niezapominajek, ale większych. Pochodzi z górskich lasów południowej Europy. Doskonale nadaje się do naszych ogrodów jako roślina okrywowa w miejscach półzacienionych albo element bylinowych kompozycji na rabacie.

Katleja to rodzaj botaniczny roślin z rodziny storczykowatych, obejmujący wiele gatunków i hybryd. Nazwę noszą na cześć angielskiego kolekcjonera orchidei Williama Cattley’a, któremu udało się tę egzotyczną roślinę po raz pierwszy w 1818 roku z powodzeniem wyhodować. Katleje należą do najbardziej fascynujących roślin doniczkowych i stały się, obok falenopsis, synonimem storczyka. W domowej uprawie spotyka się najczęściej mieszańce międzygatunkowe katlei.

Jałowiec 'Blue Star' to karłowata odmiana jałowca łuskowatego. Dorasta do ok. 0,5 m wysokości i pokrojem przypomina srebrzystoniebieską gwiazdę, której kolor nadają jego krótkie, kłujące i gęsto ułożone igły. Roślina dobrze rośnie na stanowiskach słonecznych w przepuszczalnej glebie. Jest doskonałą ozdobą ogrodów skalnych oraz orientalnych, a ze względu na niewielkie odmiany świetnie sprawia się w donicach na tarasach i balkonach.

Winorośl japońska jest silnie rosnącym pnączem, które szybko oplata pergole i podpory. Ciemnozielone liście, bardzo dekoracyjne przez całe lato, przebarwiają się jesienią na efektowny szkarłat. Roślina jest mrozoodporna i nie ma specjalnych wymagań co do gleby.

Kosmatka olbrzymia jest delikatną byliną, zadomowioną w naszych górskich lasach. Długie, połyskujące liście zachowują zieleń również zimą. Doskonale sprawdza się w roli rośliny ozdobnej w ogrodach skalnych i nad oczkami wodnymi.

Lnica pospolita jest interesującą, rodzimego pochodzenia byliną, która prezentuje oryginalne, podobne do lwiej paszczy kwiaty. Dobrze się czuje zarówno na siedliskach suchych i piaszczystych, jak i na wilgotnych łąkach. Żółte kwiaty lnicy pospolitej doskonale się komponują z niebieskimi i czerwonymi kwiatami polnymi.

Świerk pospolity 'Inversa' jest ciekawą odmianą o oryginalnym, płożącym pokroju. O wysokości drzewa decyduje wysokość szczepienia oraz sposób podwiązania jednej z gałęzi. Zwieszające się pędy świerka 'Inversa' tworzą w ogrodzie efektowne formy. Drzewo nie wytwarza samodzielnie pędu głównego, a gęste pędy rosną w dół lub rozkładają się na ziemi.