Rośliny do półcienia

Berberys Thunberga 'Bagatelle' jest karłową odmianą o zwartym, kulistym pokroju. Ozdobę krzewu stanowią brązowoczerwone liście, przebarwiające się jesienią na kolor szkarłatny, żółte kwiaty i podłużne, czerwone owoce, długo utrzymujące się na pędach. Dodatkową zaletą jest odporność tego berberysu na wiatr i niskie temperatury.

Berberys Thunberga 'Erecta' jest odmianą o ciekawym pokroju, a jego ozdobę stanowią soczyście zielone liście, pięknie przebarwiające się jesienią oraz koralowe owoce, długo pozostające na gałązkach. Wąski początkowo krzew z wyprostowanymi pędami, z czasem rozrasta się na boki, tworząc formę odwróconego stożka. Doskonale nadaje się do tworzenia nieformowanych żywopłotów albo ogrodowych kompozycji.

Alocasia micholitziana 'Frydek' jest najbardziej popularnym kultywarem filipińskiego gatunku alokazji, o nazwie upamiętniającej niemieckiego botanika Wilhelma Micholitza. Powszechnie używana dzisiaj nazwa odmiany pojawiła się w 2002 roku prawdopodobnie na skutek literówki Alocasia micholitziana 'Freydyk'. Na dodatek, w tej zagmatwanej historii nazwy, chodzi o odmianę określaną pierwotnie jako Alocasia Micholitziana 'Green Velvet' lub Alocasia micholitziana „Maxkowskii”.

Epipremnum złociste jest popularnym i lubianym tropikalnym pnączem, spotykanym w uprawie doniczkowej w wielu interesujących odmianach, do których należy również 'Snow Queen'. Wykazuje pewne podobieństwo do znanej odmiany ‘Marble Queen‘, jednak z większym udziałem powierzchniowym jasnych plamek na blaszce liściowej. Ogonki liściowe są u 'Snow Queen' kremowobiałe i jaśniejsze niż u innych odmian.

Jaśmin lekarski jest pnącym krzewem spokrewnionym z forsycją, lilakiem i jesionem, ale nie ma nic wspólnego z jaśminowcem wonnym, nazywanym potocznie jaśminem. Botaniczna nazwa rodzajowa pochodzi od perskiego słowa „jāsamin", oznaczającego słodko pachnące rośliny. Główną ozdobą rośliny są kwiaty o intensywnym, bardzo przyjemnym zapachu.

Miskant olbrzymi jest prawdopodobnie naturalną hybrydą miskanta chińskiego (Miscanthus sinensis) z miskantem cukrowym (Miscanthus sacchariflorus), do Europy został przywieziony około 1935 roku jako roślina ozdobna. Nie wytwarza nasion, rozmnażany jest na drodze wegetatywnej. Należy do najbardziej okazałych traw uprawianych w Polsce.

Róża stulistna, nazywana tak ze względu na dużą liczbę płatków kwiatowych, powstała jako hybryda kilku gatunków róż prawdopodobnie w Holandii około XVI wieku. Kwiaty tej róży są pełne, różowe w różnych odcieniach i mocno pachnące. Nie powtarza kwitnienia, ale przez resztę sezonu ozdobę krzewu stanowią duże, szarozielone liście.

Róża francuska należy do gatunków uprawianych od wieków i wiele mieszańcowych róż ogrodowych od niej właśnie pochodzi. Wyrasta na niewysoki krzew, który rozwija duże, pojedyncze, pachnące kwiaty w odcieniach od ciemnoróżowego do jasnoróżowego. Na południu Polski występuje w środowisku naturalnym.

Piwonia lekarska była od wieków uprawiana w Europie jako roślina lecznicza, a od XIX wieku stała się też byliną ozdobną. Rozwija duże, różowe albo czerwone kwiaty. Jest długowieczna i łatwa w uprawie, nie znosi tylko ingerencji w obszar swoich korzeni, dlatego po posadzeniu powinno się ją pozostawić w spokoju i nie zmieniać stanowiska.

Aglonema 'Pink Moon' jest bardzo ciekawą odmianą o niezwykle dekoracyjnych liściach, które wyglądają niczym dzieło artysty malarza. Liście mają wyraźnie zaznaczony na różowo nerw główny, a ciemnozielona blaszka posiada liczne drobne, żółte przebarwienia, tworzące niepowtarzalne wzory.

Pochodzący ze wschodnich obszarów śródziemnomorskich drakunkulus zwyczajny, niesłusznie nazywany lilią, jest rzadko spotykany w naszych ogrodach, chociaż sposobem uprawy przypomina popularne dalie. Zalicza się do roślin ogrodowych o najbardziej efektownych i największych kwiatach. Charakterystyczna dla rodziny obrazkowatych spatha ma długość do pół metra i podobnej długości albo dłuższą kolbę kwiatową.

Lilia królewska ma swoją ojczyznę w górskich regionach zachodnich Chin. Sprowadzona do Europy na początku XX wieku szybko zyskała ogromną popularność dzięki swojej urodzie, ale też wytrzymałości na suszę i chłód. Ten gatunek lilii wyróżnia się dużymi, białymi lejkami kwiatów z żółtym gardłem oraz różowofioletowym zabarwieniem na zewnątrz. Na łodydze rozwija się zwykle do 25 kwiatów.

Kardiokrynum olbrzymie należy do najbardziej okazałych przedstawicieli rodziny liliowatych i wraz z dwoma innymi gatunkami tworzy odrębny rodzaj botaniczny Cardiocrinum. Nazwa rodzajowa pochodzi od greckich słów kardia = "serce" i krinon = "lilie" i ma związek z kształtem liści tej rośliny. Ojczyzną kardiokrynum olbrzymiego są wschodnie Himalaje.

Liliowiec rdzawy jest wschodnioazjatycką byliną, która już od dawna cieszy się dużą sympatią i popularnością w europejskich ogrodach. Pochodzącą od greckich słów hemera i kallos nazwę rodzajową Hemerocallis można przetłumaczyć jako "piękność dnia", co trafnie podkreśla urodę rośliny i jej krótkie trwanie. Ozdobę stanowią rozwijające się stopniowo przez długi czas kwiaty oraz kępy dekoracyjnych liści.

Nazwa tego dalekowschodniego drzewa nawiązuje do tworzącej się na pniu warstwy korka - od greckich słów phellos = "korek" i dendron = "drzewo". W Chinach jest nazywane "drzewem czarnych pereł" ze względu na grona owoców przypominających perły. W naszych ogrodach korkowiec amurski może być efektowną ozdobą, a jego kwiaty źródłem pożywienia dla owadów.

Świerk wężowy jest odmianą świerka pospolitego po raz pierwszy opisaną w XIX wieku we Francji. Odznacza się charakterystycznymi, "wężowymi" pędami prawie bez rozgałęzień, zakończonych pojedynczym pąkiem. Z wiekiem świerki Virgata' tworzą w ogrodzie oryginalne, egzotyczne formy.

Świerk 'Białobok' jest odmianą świerka kłującego, a nazwa upamiętnia jego odkrywcę, polskiego selekcjonera Jana Białoboka. Młode przyrosty wykazują charakterystyczny kremowożółty kolor. Świerk 'Białobok' rośnie powoli i początkowo ma pokrój półkulisty, by z wiekiem przybrać kształt szerokiego stożka.

Fiołek rogaty występuje w Pirenejach jako gatunek endemiczny. U nas jest uprawiany jako roślina ozdobna przeważnie w postaci licznych odmian i mieszańców. Od zwykłych fiołków (bratków) odróżnia się długą, cienką i ostrą ostrogą, stąd zresztą pochodzi epitet gatunkowy.

Sosna drobnokwiatowa jest pięcioigielną sosną występującą naturalnie w górzystych terenach Japonii. Zawiązuje dużo szyszek małych, jajowatych lub cylindrycznych, które, po wysypaniu nasion wiszą przez kilka lat na drzewie. Igły robią z daleka wrażenie niebieskawozielonych, co stanowi dodatkową ozdobę tej sosny.

Powojnik wielkokwiatowy jest nazwą liczącej ponad sto odmian grupy mieszańcowej wyhodowanej z gatunków dalekowschodnich. Pierwszym wielkokwiatowym mieszańcem pochodzącym z początku XIX wieku i do dzisiaj uprawianym jest powojnik Jackmana. Przez całe lato rozwija bardzo duże kwiaty w kolorze fioletu.

Powojnik włoski pochodzi z regionu Morza Śródziemnego, gdzie zadomowił się od Hiszpanii aż po Azję Mniejszą. Gatunek jest uprawiany w ogrodach już od 400 lat, a w międzyczasie wyhodowano też liczne jego odmiany. Fioletowe kwiaty są szeroko dzwonkowate i składają się z czterech płatków.

Śliwa wiśniowa 'Nigra' jest odmianą o ciemnopurpurowych, połyskliwych liściach i ciemnoróżowych kwiatach, które pojawiają się przed rozwojem liści, około tygodnia później niż u Prunus cerasifera 'Pissardii'. Kuliste, czerwone owoce śliwy 'Nigra' są jadalne.